tunnel en hele lange duurloop

Woensdag loopgroeptraining: tunneltraining. Dat betekent 30 keer een tunnel in- en uithollen. Een training die ik alleen nooit zou doen: dan loop je pas echt voor gek: tunnel inlopen en er weer uit, omdraaien en weer die tunnel in en uit. En dat 30 keer. Dat doe je dus nooit in je eentje. Maar als er om je heen nog 20 gekken zijn die dit gewoon doen, ja, dan is het ineens niet raar, maar een mooie training ter voorbereiding op heuvelachtig Apeldoorn en Rome (immers, gebouwd op 7 heuvels, geen idee of ik die allemaal op en af moet, maar het is er vast heuveliger dan in Drenthe).
De training ging prima, nergens last van, gewoon lekker en vlot die heuvels gepakt.

Vrijdag stond 3 1/2 uur op mijn schema. Met wandelpauzes en heel rustig aan doen. In de regen en met veel wind vertrok ik van huis. Met weinig zin om zo lang te lopen, maar ja, het moet maar he. Na een half uur vond ik de regen en wind niet erg meer en heel rustig heb ik de 3 1/2 uur volbracht. Twee keer een paar minuten gewandeld. Twee keer kreeg ik kramp in mijn buikspieren, ik merkte dat ik dan verkeerd adem: de buik moet naar voren bij een inademing en als ik dat vergeet, krijg ik kramp. Bij zulke lage snelheden, gaat dit blijkbaar ongemerkt wel eens niet goed. Verder kreeg ik alleen het laatste uur zere benen, maar moe was ik niet echt. Een goede training dus! HF nauwelijks boven de 142 geweest.

's Avonds thuis kreeg ik last van een geïrriteerde teenknobbel. Op letten dat ik mijn schoen bij de teen niet te strak doe, want het is niet fijn zo, en moet natuurlijk niet erger worden. Misschien zelfs daar niet veteren, maar de veter hoger laten beginnen.
Ik merk sowieso dat mijn voeten gezwollen zijn van het vele lopen; alle schoenen zitten strakker.

Geen wilp

Want ik werd duizelig, niet fit en met keelpijn wakker. Helemaal geen zin om een snelle 21 te gaan lopen. Omdat er natuurlijk toch gehold moet worden besloot ik om dan maar een rustige duurloop te gaan doen, die kon ik altijd nog inkorten als ik me onderweg niet goed voelde.
Het werd een mooie tocht van 28 km, een stuk wat ik vroeger, in tijd van blessures wel eens fietste. En nu loop ik het!
Het ging goed, ik werd nergens echt moe. Kreeg alleen last van mijn teen, en dat voel ik nu nog steeds.....