Misschien was ik donderdag toch niet helemaal zo topfit als ik dacht. Na de misselijke nacht van donderdag op vrijdag, voel ik me nog steeds niet helemaal hersteld. Ik heb helemaal nog geen trek in eten en het smaakt me ook allemaal niet. En dat is raar, want meestal volgen op een halve marathon een of twee dagen waarin ik veel trek heb en alles me goed smaakt.
Verder heb ik ook behoorlijke spierpijn in mijn bovenbenen. Ik had donderdag echt niet harder kunnen lopen. Hoe graag ik dat ook wilde.
Nu maar op naar de Run van Roden, weer een halve.
zaterdag 11 mei 2013
vrijdag 10 mei 2013
Nacht van Groningen
Ik heb zeer genoten van deze loop. Het was leuk om door de straten van Groningen te lopen, daar waar ik anders alleen met de auto of fiets rijd, langs plekken waar ik regelmatig kom en lesgeef. Er was best veel publiek en er werd enthousiast aangemoedigd. Zelfs vanuit hoge ramen riepen kinderen ons toe. Langzaam werd het donker, dat gaf een aparte sfeer aan het geheel.
De verwachtingen waren best hoog gespannen van te voren. Ik wilde eindelijk wel eens een keer onder de 1.38 lopen. Trainerpaul wilde wel hazen, ik voelde me goed, de benen voelden ook goed bij het inlopen, allemaal positieve omstandigheden voor een optimale prestatie. Zou je zeggen.
Maar de tijd viel tegen: 1.39.05. Niet eens zoveel sneller dan in Leek, met die ijskoude harde wind waar we tegenin moesten. En zelfs boven de 1.38. Langzamer dan in Haren en Egmond. Hmm.
Maar voor de rest heb ik wel heel vlak gelopen, volgens trainerpaul. Alleen in de laatste kms iets langzamer, maar de allerlaatste km weer sneller. Ik had ook niet harder gekund, dit was het maximale wat ik eruit kon halen. Misschien lag het aan het parcours: veel ongelijke klinkers en heel erg bochtig. Of misschien het tijdstip, in de avond. Ik ben, denk ik, 's ochtends beter.
Toen ik eenmaal thuis was, werd ik heel erg misselijk toen ik een kop thee ging drinken. Ook 's nachts nog erg misselijk geweest. Ik heb dus blijkbaar wel alles gegeven wat ik had. Dus kijk ik toch maar tevreden terug: meer zat er echt niet in. En: mijn voet niet gevoeld tijdens het lopen, na het lopen wel even een zeurende pijn, maar nu, de volgende dag voel ik weer niks. Gelukkig!
De verwachtingen waren best hoog gespannen van te voren. Ik wilde eindelijk wel eens een keer onder de 1.38 lopen. Trainerpaul wilde wel hazen, ik voelde me goed, de benen voelden ook goed bij het inlopen, allemaal positieve omstandigheden voor een optimale prestatie. Zou je zeggen.
Maar de tijd viel tegen: 1.39.05. Niet eens zoveel sneller dan in Leek, met die ijskoude harde wind waar we tegenin moesten. En zelfs boven de 1.38. Langzamer dan in Haren en Egmond. Hmm.
Maar voor de rest heb ik wel heel vlak gelopen, volgens trainerpaul. Alleen in de laatste kms iets langzamer, maar de allerlaatste km weer sneller. Ik had ook niet harder gekund, dit was het maximale wat ik eruit kon halen. Misschien lag het aan het parcours: veel ongelijke klinkers en heel erg bochtig. Of misschien het tijdstip, in de avond. Ik ben, denk ik, 's ochtends beter.
Toen ik eenmaal thuis was, werd ik heel erg misselijk toen ik een kop thee ging drinken. Ook 's nachts nog erg misselijk geweest. Ik heb dus blijkbaar wel alles gegeven wat ik had. Dus kijk ik toch maar tevreden terug: meer zat er echt niet in. En: mijn voet niet gevoeld tijdens het lopen, na het lopen wel even een zeurende pijn, maar nu, de volgende dag voel ik weer niks. Gelukkig!
woensdag 8 mei 2013
weer die voet
Hij doet steeds pijn en is ook weer dikker. Komt vast door het spitten van de tuin en het meer lopen over bospaden ipv over glad asfalt.
Hè, niet leuk. Ik ga wel morgen de halve van Groningen lopen, dat zal heus wel lukken.
Maar ik heb me net deze week ingeschreven voor de marathon van Amsterdam. Gaat dat wel lukken met zo'n voet? Die toch steeds weer opspeelt?
Dat weet niemand, dus niet over piekeren, maar gewoon zien hoe het gaat.
Hè, niet leuk. Ik ga wel morgen de halve van Groningen lopen, dat zal heus wel lukken.
Maar ik heb me net deze week ingeschreven voor de marathon van Amsterdam. Gaat dat wel lukken met zo'n voet? Die toch steeds weer opspeelt?
Dat weet niemand, dus niet over piekeren, maar gewoon zien hoe het gaat.
zondag 5 mei 2013
Haast
Twee dagen in de tuin gewerkt: gespit, gras afgestoken en aardappels, uien, wortels en nog meer geplant of gepoot. Het was zwaar werk, erg zwaar. Ik werd er heel moe van. Viel 's avonds op de bank in slaap.
Dus ook twee dagen niet gelopen. Toen moest ik zaterdag wel van mezelf. Ik wilde twee uur hardlopen, op een rustig tempo. Maar dat lukte niet. Er was een familieweekend, waarvoor ik een taart moest bakken en ook nog de boodschappen doen. Dus geen getreuzel 's morgens vroeg maar op tijd opstaan, ontbijten en aan de slag. Gelukkig wilde mijn dochter wel helpen met het bakken van de taart en kon ik om half 11 eindelijk gaan hardlopen.
Maar de tijd was te kort voor een duurloop van twee uur. Het werd iets meer dan een uur. Een km of 12 a 13. In een vlot tempo, want ik stond nog helemaal in de haast-modus toen ik weg liep en mijn hartslagmeter had ik in de hectiek vergeten. Onderweg bedacht ik me dat het eigenlijk ook veel beter was om 'maar' een uur te lopen, met het oog op de nacht van Groningen, die donderdag is. Beter iets te veel rust genomen dan te veel hardgelopen, heb ik gemerkt.
Zondag met de loopgroep meegedaan. Geprobeerd alleen maar rustig te lopen, maar dit lukte maar matig. Nu dus drie dagen uitrusten en dan donderdag knallen!!! Ik bedoel: gewoon lekker hard gaan lopen. Of moet dat "hard' er nog uit: gewoon lekker gaan lopen. Na de opmerking van trainerpaul weet ik het niet goed meer. Ach, ik zie ook wel, wat maakt het uiteindelijk allemaal uit... Die ene minuut sneller of langzamer, ik ben de enige die dat belangrijk vindt, voor de rest kan het niemand wat schelen wat voor tijd ik loop. Daarom is hardlopen eigenlijk ook zo'n leuke sport.
Dus ook twee dagen niet gelopen. Toen moest ik zaterdag wel van mezelf. Ik wilde twee uur hardlopen, op een rustig tempo. Maar dat lukte niet. Er was een familieweekend, waarvoor ik een taart moest bakken en ook nog de boodschappen doen. Dus geen getreuzel 's morgens vroeg maar op tijd opstaan, ontbijten en aan de slag. Gelukkig wilde mijn dochter wel helpen met het bakken van de taart en kon ik om half 11 eindelijk gaan hardlopen.
Maar de tijd was te kort voor een duurloop van twee uur. Het werd iets meer dan een uur. Een km of 12 a 13. In een vlot tempo, want ik stond nog helemaal in de haast-modus toen ik weg liep en mijn hartslagmeter had ik in de hectiek vergeten. Onderweg bedacht ik me dat het eigenlijk ook veel beter was om 'maar' een uur te lopen, met het oog op de nacht van Groningen, die donderdag is. Beter iets te veel rust genomen dan te veel hardgelopen, heb ik gemerkt.
Zondag met de loopgroep meegedaan. Geprobeerd alleen maar rustig te lopen, maar dit lukte maar matig. Nu dus drie dagen uitrusten en dan donderdag knallen!!! Ik bedoel: gewoon lekker hard gaan lopen. Of moet dat "hard' er nog uit: gewoon lekker gaan lopen. Na de opmerking van trainerpaul weet ik het niet goed meer. Ach, ik zie ook wel, wat maakt het uiteindelijk allemaal uit... Die ene minuut sneller of langzamer, ik ben de enige die dat belangrijk vindt, voor de rest kan het niemand wat schelen wat voor tijd ik loop. Daarom is hardlopen eigenlijk ook zo'n leuke sport.
Abonneren op:
Posts (Atom)