alleen mijn neus loopt

Nog steeds niet fit, maar lamlendig en belabberd. En al vele zakdoeken vol gemaakt. Ik heb helemaal geen zin om te lopen, dus laat maar. Ga vanmiddag lekker naar uitzending gemist kijken. Met een pot thee en sinaasappels onder handbereik.

Hopelijk knap ik dan wat meer op.

Sappelen

Hoesten, niezen, af en toe wat rillen. Niet lekker. Maar ja, ik moest vandaag de hele dag lesgeven en morgen ook. Voor mijn eigen bedrijf, dus niet werken = geen geld. Dus geen gezeik, maar gewoon gaan.

Vrijdag heb ik rust. Van hollen komt niet veel, wel dinsdag gefietst naar Groningen, wat een uitputtingsslag werd. Morgen toch maar weer fietsen, want ja, met de auto of bus is niet echt een optie.

Ik vind het helemaal niet erg om niet te lopen, ben nog lekker aan het uitrusten.

Niet fit.

Ik vond al dat ik zaterdagavond zo ontzettend moe was en ik had het ook steeds zo koud. Was ook erg en langdurig misselijk geweest na de halve marathon in de ijskou. Zondag had ik ook last van mijn keel, dat had nog kunnen komen door het inademen van de hele koude lucht tijdens het lopen van de halve.

Maar dit bleef allemaal veel te lang hangen. Toen ik me maandag nog steeds lamlendig voelde, besloot ik maar dat ik last had van een of ander virus. Niet gek, al mijn kinderen waren om de beurt in de afgelopen weken ook al een paar dagen ziek thuis. Gelukkig ben ik niet heel erg ziek, geen koorts, maar gewoon niet lekker. Rust nemen dus maar. 

Een winterse Leekster Lente Loop

In de ijzige kou, met windkracht 6 of meer, gevoelstemperatuur onder de min 10... Ik hoopte 's morgens dat deze loop zou worden afgelast, maar nee, het ging gewoon door.

Ik ging vlot van start, maar niet te vlot, de eerste km ging in 4.13 en daarna 4.30. Dat is best prima, maar toch kreeg ik na 3 km steek in mijn middenrif. Wat nu? Iets tempo minderen maar en kijken hoe het gaat. Heel langzaam nam het af, maar pas bij een km of 6 of 7 was de pijn echt weg.

Bij drie km draaiden we ook helemaal tegen de wind in. Twee km tegenwind volgden, dat was al zwaar, maar eenmaal over het water, langs de A7 was het helemaal kaal en blies de ijskoude wind met volle kracht in je gezicht. Hier kwam ik tijdens sommige windvlagen nauwelijks vooruit.

Een groepje van drie mannen passeerde me en riepen dat ik mocht aanhaken. Dat deed ik, maar het liep helemaal niet lekker. Ik moest steeds versnellen, vertragen, dan weer links, rechts, recht achter mijn voorganger lopen. Ik werd hier heel moe van, en vond hun tempo vrij hoog. Dan maar weer zelf. Dan liep ik in elk geval mijn eigen tempo.

Doorbuffelen tegen de wind in dus. Na een km of 10 draaiden we weer. Nu kregen we de wind van links en ook een beetje van voren. Ik had me verheugd op geen tegenwind meer, maar dat viel vies tegen. Het waaide zo hard, ik liep helemaal scheef, werd af en toe bijna omver geblazen. Mijn linkervoet schopte steeds tegen mijn rechterenkel, hij werd er door de wind tegenaan geblazen. Het liep eigenlijk helemaal niet zoveel lekkerder dan die tegenwind.

Nu werd ik ingehaald door een dame. Oei!!! Dat is helemaal niet de bedoeling. Zij werd gehaasd door een forse man. Terwijl ze me inhaalden, haakte ik bij ze aan. Wat liep dat ineens gemakkelijk! Die haas scheelde een hele hoop kracht. Maar toen we weer tegen de wind in moesten, probeerde ik nog wel bij te blijven, maar het liep weer zo ongemakkelijk, dat ik weer besloot af te haken. Stom, want nu liepen ze ineens wel heel hard bij me weg.

Toen draaiden we weer en kregen de wind in de rug. Ik merkte dat ik op verschillende mensen begon in te lopen. En ja: ook de inhalende dame haalde ik weer in. En ook de drie mannen waar ik eerder van was afgehaakt. Ha! Het liep lekker, ik kon goed tempo maken met de wind in de rug, mooi!

Helaas haalde die dame me weer in. Er ontstond een gat van 20 meter, soms iets meer, soms iets minder. Ik heb nog geprobeerd te versnellen, bij 19 km en bij 20 km weer en vlak voor de finish nog weer. Maar het lukte niet. Ik was aan het eind van mijn latijn. Met een verschil van 10 seconden eindigde ik weer als vierde. In 1.39.31 (netto). De tijd is best, gezien de harde wind. Maar weer vierde, dat vind ik niet leuk.

Maar eigen schuld: dan had ik maar wel moeten aanhaken, zeker bij die dame die me inhaalde. En uiteindelijk, met steek aan het begin, alles alleen tegen de wind in gelopen en een sterk stuk tussen de 12 en 18 km: ik ben toch best trots op mijn prestatie.
En die andere twee meiden (nummer twee was een halve minuut sneller dan ik, maar die liep ook steeds in een groepje), die versla ik nog wel een keer, wacht maar af!