Nog steeds een beetje last van mijn voet. Af en toe voel ik hem, dan weer niet. Schaatsen gaat goed, met lopen moet ik uitkijken. Dus twijfels voor de woensdagtraining. Ik wilde deze training graag doen, omdat we een lang viaduct op en af zouden lopen, dat is een mooie voorbereiding voor Apeldoorn. Maar ja, die voet, wat is verstandig?
Uiteindelijk besloot ik toch maar te gaan. Maar in de auto begon mijn voet weer zo'n pijn te doen, dat ik op het punt stond om om te keren en weer naar huis te rijden. Maar ja, ik was al onderweg, ik kon allicht gaan proberen om hard te lopen.
Heel rustig ingelopen, dat ging redelijk. Een klein stukje over een besneeuwd pad heb ik maar gewandeld: de pijn was in de sneeuw begonnen, twee dagen geleden. Alle looptrainingsoefeningen heb ik niet meegedaan. Na al dit gedoe begon de echte training: 6 keer het viaduct op en af.
Dat ging prima. Mijn voet voelde ik helemaal niet meer. En nu, de volgende morgen ook niet. Nog even verder afwachten, maar het lijkt toch wel aardig bij te trekken, gelukkig. Vanmiddag nog even schaatsen, morgen een rustdag, want de hele dag weg voor mijn werk. Dan zaterdag misschien een 20 km op 11 per uur, of niet. En dan uitrusten voor de 27,6 in Apeldoorn.
donderdag 24 januari 2013
maandag 21 januari 2013
Door de sneeuwjacht
Niets mooiers dan hardlopen in de sneeuw. Dus toen ik vanmorgen zag dat het sneeuwde en er al een behoorlijk pak lag, kreeg ik behoorlijk de kriebels.
Na een hoop verplichte taken (huishouden, werk en boodschappen), vertrok ik dan toch om 3 uur 's middags. Ik had tegen mijn kinderen gezegd dat ik wel om 4 uur weer thuis zou zijn, maar ja, het was zo mooi en het ging zo lekker, dat ik pas na half 5 weer thuis kwam.
Toen ik wegliep sneeuwde het nog. Eerst over een fietspad, dat geveegd en gestrooid was. Het was wel glad, bij elke afzet gleed ik een centimeter of zo terug, maar prima te doen. Toen ging ik over een niet-gestrooide en niet-geschoven weg. Dit ging ook nog aardig, want de wind had het grootste deel van de weg schoongeblazen. Daarna wilde ik over een schelpenpaadje of over de zandweg ernaast. Eerst maar kijken of dat ging: ja het ging. Maar het was zwaar, ik moest tot over mijn enkels door de losse sneeuw. Geeft niks, des te leuker.
En zo liep ik maar door. Tegen de wind in was wel koud. Met mijn muts bijna over mijn ogen kon ik de sneeuwvlokken een klein beetje uit mijn ogen houden.
Aan het eind voelde ik wel mijn voet weer een beetje pijn doen en nu thuis voel ik hem ook. Dus morgen maar even niet lopen, maar schaatsen en woensdag rust. Dan zal het wel weer gaan.
Na een hoop verplichte taken (huishouden, werk en boodschappen), vertrok ik dan toch om 3 uur 's middags. Ik had tegen mijn kinderen gezegd dat ik wel om 4 uur weer thuis zou zijn, maar ja, het was zo mooi en het ging zo lekker, dat ik pas na half 5 weer thuis kwam.
Toen ik wegliep sneeuwde het nog. Eerst over een fietspad, dat geveegd en gestrooid was. Het was wel glad, bij elke afzet gleed ik een centimeter of zo terug, maar prima te doen. Toen ging ik over een niet-gestrooide en niet-geschoven weg. Dit ging ook nog aardig, want de wind had het grootste deel van de weg schoongeblazen. Daarna wilde ik over een schelpenpaadje of over de zandweg ernaast. Eerst maar kijken of dat ging: ja het ging. Maar het was zwaar, ik moest tot over mijn enkels door de losse sneeuw. Geeft niks, des te leuker.
En zo liep ik maar door. Tegen de wind in was wel koud. Met mijn muts bijna over mijn ogen kon ik de sneeuwvlokken een klein beetje uit mijn ogen houden.
Aan het eind voelde ik wel mijn voet weer een beetje pijn doen en nu thuis voel ik hem ook. Dus morgen maar even niet lopen, maar schaatsen en woensdag rust. Dan zal het wel weer gaan.
zondag 20 januari 2013
Schaatsen en lopen
Jippieieie, de ijsbaan is weer open. Mijn hart is sneller gaan kloppen, ik heb de ijzers al weer vele keren onder gehad. Want schaatsen vind ik nog steeds ietsje leuker dan hardlopen.
Dus dinsdag en woensdag gelopen, donderdag en vrijdag geschaatst. Zaterdag 20 km hardgelopen als voorloper bij de trainingslopen voor de Road to Rotterdam, en vanmorgen alweer 1 1/2 uur geschaatst. Heerlijk heerlijk heerlijk om fijne rondjes te kunnen draaien en mooie bochten te kunnen rijden.
Die trainingsloop was weer gezellig. Ondanks dat we verkeerd gelopen waren en een verzorgingspost hadden gemist. Het werd een pittige loop omdat we wat snel liepen, sneller dan 5.30 km per minuut. Ook de kou en de wind maakte het pittig en omdat ik al een volle trainingsweek achter de rug had, natuurlijk.
Maar het is goed gegaan. 's Middags had ik gepland om nog te gaan schaatsen, maar daar was ik toch te moe voor.
Dus dinsdag en woensdag gelopen, donderdag en vrijdag geschaatst. Zaterdag 20 km hardgelopen als voorloper bij de trainingslopen voor de Road to Rotterdam, en vanmorgen alweer 1 1/2 uur geschaatst. Heerlijk heerlijk heerlijk om fijne rondjes te kunnen draaien en mooie bochten te kunnen rijden.
Die trainingsloop was weer gezellig. Ondanks dat we verkeerd gelopen waren en een verzorgingspost hadden gemist. Het werd een pittige loop omdat we wat snel liepen, sneller dan 5.30 km per minuut. Ook de kou en de wind maakte het pittig en omdat ik al een volle trainingsweek achter de rug had, natuurlijk.
Maar het is goed gegaan. 's Middags had ik gepland om nog te gaan schaatsen, maar daar was ik toch te moe voor.
Aaf Brandt Corstius
In het Volkskrant Magazine van dit weekend staat een stuk van Aaf Brandt Corstius. Zij is begonnen met hardlopen, dat bevalt haar heel goed en daar heeft ze een artikel over geschreven in het VM.
Daarin word ik geciteerd!!! Helaas zonder naamvermelding, maar de uitspraak is van mij.
Ze schrijft dat als ze soms geen zin heeft om te gaan hardlopen dat ze dan moet denken aan de uitspraak van die ene vrouw, die ze tegenkwam op een hardloopblog: Je krijgt nooit spijt als je hebt hardgelopen, maar je krijgt altijd spijt als je niet bent gaan hardlopen. En die uitspraak is van mij, die is een half jaar of zo geleden verschenen toen er een stuk over mij op dit blog over hardlopende vrouwen is geschreven.
Leuk he!
Daarin word ik geciteerd!!! Helaas zonder naamvermelding, maar de uitspraak is van mij.
Ze schrijft dat als ze soms geen zin heeft om te gaan hardlopen dat ze dan moet denken aan de uitspraak van die ene vrouw, die ze tegenkwam op een hardloopblog: Je krijgt nooit spijt als je hebt hardgelopen, maar je krijgt altijd spijt als je niet bent gaan hardlopen. En die uitspraak is van mij, die is een half jaar of zo geleden verschenen toen er een stuk over mij op dit blog over hardlopende vrouwen is geschreven.
Leuk he!
Abonneren op:
Posts (Atom)