Toch nog niet helemaal hersteld

Woensdag ging het zo lekker, dat ik mezelf alweer hele afstanden gemakkelijk zag lopen. Dus vol goede moed vanmorgen, na de vele regen, op pad voor 15, misschien wel 20 km.

Het viel tegen. Zo fijn het woensdag ging, zo zwaar ging het vandaag. Loden benen, moe, zwaar. Langzamer en langzamer gaan lopen, maar fijn werd het niet. De geplande route zelfs maar wat ingekort: dit heeft geen zin, ik ben duidelijk nog niet terug op het energieniveau van voor de marathon. Na 5 kwartier was ik weer thuis. Ik zal een km of 12 a 13 hebben gelopen.

Aan het eind van de middag op de bank een dutje gedaan. Zo moe was ik nog. Nog meer dagen uitrusten dus.  Ik had overigens donderdag ook ineens weer last van mijn keel.....

Goed gelopen

Na twee rustdagen (qua lopen dan, wel druk geweest met werk en huishouden), was de pijn in mijn been al bijna weg. Alleen bij traplopen voelde ik nog wel heel licht wat pijn.

Dus toch naar de loopgroep en hier heerlijk gelopen. Alle krachtoefeningen overgeslagen en rustig begonnen met lopen. Dit ging prima, niks gevoeld. Iets harder dus maar, ging nog steeds prima. Uiteindelijk liep ik weer lekker door in een vlot tempo, nu heel erg lichtjes in de verte iets gevoeld, mag geen naam hebben.
Op het allerlaatst nog even een eindspurt (niet echt een sprint, meer een eind-steigerung) en deze ging verbazend makkelijk. Heel soepel en snel.

Het viel me op dat ik, ondanks de hoge tempi, niet echt moe werd, na een kleine minuut rust was ik al weer klaar voor de volgeden 1000 meter. Dus de energie is weer aardig terug, de spieren nagenoeg hersteld: op naar de volgende (halve) marathons.

Op de agende staan:
17 november: halve marathon Leens.
15 december: 15 km Peize
eind december: halve marathon in Blijham en/of begin januari: halve marathon de Wilp
13 januari: Halve marathon in Egmond
3 februari: Asselronde Apeldoorn, evt marathon hier. Maar dit is ook ons trainingsweekend.
Anders 10 februari groet uit Schoorlrun, 30 km. Of allebei niet.
Voorjaar: marathon in Enschede of ergens anders (Barcelona of Parijs is ook mooi natuurlijk).

Allemaal erg leuke loopjes in het vooruitzicht dus.

Nog spierpijn: spier verrekt?

Na het hele kleine beetje hollen van woensdag, verder rust gehouden. Vrijdag lekker in de tuin gewerkt, gelukkig had ik daar wel weer energie voor. Maar nog steeds heb ik steeds veel trek in eten en slaap ik diep.

Zondag kon ik eindelijk weer hollen, met de loopgroep mee. Eindelijk, want ik had er wel weer zin in. Het was mooi weer, zonnig en wel erg koud. Maar dit keer was ik erop voorbereid: dikke lange broek, drie lagen shirts, handschoenen en muts. De jas kon halverwege de training uit en de muts ook, maar de handschoenen hield ik lekker aan.

De krachtoefeningen, waar de trainer nu steeds mee komt, heb ik maar heel voorzichtig en lichtjes meegedaan vanwege de spierpijn die nog niet helemaal weg was. Het lopen ging goed. Al best wel weer snel. De acht minuten waren ook precies lang genoeg. Ik voelde wel wat spierpijn, maar niet veel, tot de laatste acht minuten. Bij de start ineens een pijnlijke plek. Langzamer aan gedaan, het ging ook wel weer. Maar de plek voel ik nog steeds, bij trap op- en aflopen, bij opstaan uit een stoel. Wandelen gaat goed. Waarschijnlijk een diepe spier verrekt, denk ik. Jammer, want nu kan ik niet lopen en ook niet fietsen. Even afwachten maar hoe het verder gaat. Ik kan toch maar beter de tijd nemen om goed uit te rusten van deze loeizware marathon (en zo heb elluk nadeel se foordeel).