alweer de eerste training

Woensdagavond was dan weer de eerste post-marathontraining. Ik was nog erg moe, vooral erg slaperig. Toch viel het lopen helemaal niet tegen. Ondanks dat ik er weinig zin in had, liep ik toch alle intervallen en de meesten ook nog best wel snel. Van spierpijn heb ik weinig last, gelukkig.

Vrijdag liep ik een km of 12 of 13. Dit ging prima. Ik was niet moe meer. Ik wilde eigenlijk rustig lopen, maar dit lukte niet goed: mijn benen gingen vanzelf snel. Okee, dan maar wat sneller lopen. Het lopen ging heerlijk. Ik wilde best nog wel een stukje meer lopen maar dat deed ik niet. Het leek me niet verstandig, zo snel na een marathon. Bovendien voel ik een spier bij mijn heup, die ik ook al voelde vanaf 10 km op de marathon. Dus maar gewoon naar huis gelopen.

VAndaag, zaterdag, voel ik deze spier nog steeds. Dus maar even wat rustiger aan doen. Niet helemaal stoppen, dat is niet nodig, maar wel even mezelf in acht nemen.

slapen en eten

Wat ben ik moe. Ik duikel 's avonds  vroeg mijn bed in, slaap de hele nacht door en kom er 's morgens moe weer uit. Met veel honger. Ik voel me de hele dag moe en blijf maar eten. jGisteren een uur bijles gegeven in Groningen en hier kwam ik helemaal uitgeput vandaan. De rest van de middag lag ik in de stoel bij te komen. Vandaag gaat het iets beter, ik ben niet meer afgepeigerd, alleen gewoon moe.

Dit zijn de naweeën van de marathon. Maar ik kijk er met veel plezier en met trots op terug, dus het geeft helemaal niks.

TCS Amsterdam Marathon 2013

De marathon van Amsterdam! Ben trots op  mijn prestatie: 3.35.20. Hoewel ikonderwetg lange tijd dacht dat ik een PR zou gaan lopen, is dit toch net niet gelukt. Daarvoor kreeg ik het te zwaar in de laatste 7 km, de beruchte laatste 7 km van de marathon.

Ik begon met een beetje stijve benen, misschien toch net wat te koud geworden tijdens het wachten in het startvak. De eerste kilometers door het Vondelpark gingen niet helemaal soepel. Een verrassing was dat we onder het Rijksmuseum door liepen, dat vond ik erg leuk. Hier was ik afgelopen zomer nog met mijn dochters geweest en we hadden nog heerlijk op het museumplein gezeten in de zon. En nu liep ik daar!

Vanaf hier begon ik ook beter te lopen. Het ging prima, ik voelde me sterk en vol energie. Niks aan de hand, ik liep maar door en door, de een na de ander inhalend. Dit was zo tot 25 km. Toen werd ik wat moeier. Tot 30 km kon ik mijn tempo nog wel volhouden, maar toen werd het echt zwaar. Dat het nog maar 12 km was, kon me niet echt opbeuren. Ik telde de kilometers af. Door de diepe kuil met de enorme stijging, hier stond ik voor mijn gevoel zowat stil. Maar die was ik weer voorbij, verder gaan, volhouden nu.

Dat lukte maar matig. Ik strompelde het Vondelpark door. De kilometers duurden hier verschrikkelijk lang. Toen ik het Vondelpark uit was, werd ik op 41 km erg misselijk. Zo erg dat ik zelfs even heb gewandeld. Hier stond veel publiek en die schreeuwden me toe: Doorgaan, doorgaan. Na een paar seconden (halve minuut?) deed ik dat maar, en toen was ik natuurlijk ook al bijna bij het Olympisch Stadion. Daar lukte het me nog om een soort eindsprint in te zetten. En toen was daar de finish. Ik kon bijna niet meer op mijn benen staan, die deden zo'n pijn. Dus even gezeten met de benen omhoog, en toen doorgelopen, mijn tas opgehaald en naar de tribune van het stadion, waar ik de felicitaties in ontvangst nam van medelopers en naar hun succesverhalen heb geluisterd.

Daarna ruim twee uur kijken naar de finish van de halve marathon. Het was heel gezellig en een enorm goede sfeer, ik heb genoten. Vooral ook van de aanmoedigingen van het publiek onderweg en het zonnetje dat af en toe te zien was.
TCS Amsterdam Marathon 2013 | Uitslag Evelien Hoogendoorn