getemperde verwachtingen

Na gisteren errug rustig te hebben geschaatst (alleen in de laatste 5 minuten even wat sneller geschaatst), vond ik het vanmorgen zulk mooi weer, dat ik toch even buiten wilde lopen.

Dus een rondje van, wat is het 5 km, gelopen, een half uur of zo over gedaan, waarin twee keer 500 m op wat leek halve marathontempo.

Het ging zwaar en stroef. Volgens mij komt het niet door het schaatsen, ik voel daar niks meer van. Waar het wel door komt? Geen idee.

In elk geval stel ik mijn verwachtingen over Egmond maar flink naar beneden bij. Dat is niet zo moeilijk, want eigenlijk had ik geen tijd in mijn hoofd, ik dacht steeds aan een fatsoenlijke tijd.  Geen idee hoe snel dat dan moet zijn.

Laat ik me dus maar  houden aan mijn voornemen van een paar weken geleden: niet focussen op tijden en snelheden, maar gewoon lekker gaan lopen. Waarom is dat nu zoooo moeilijk voor mij?

rustig schaatsen

Na de duurloop van zondag met snelle stukken, nergens meer last van gehad. Niet moe, geen spierpijn. Nu wordt het tijd om goed uit te rusten, want zondag moet ik in Egmond een halve marathon lopen.

Dus maandag niet gelopen, eigenlijk teveel binnen gezeten omdat het ook alleen maar regende, buiten. Dinsdag nog steeds regen, maar toch aan het eind van de middag 8 km gelopen. Op een goed voelend tempo, niet te snel. De benen voelden goed en wilden best iets sneller, maar dat mochten ze niet van mij.

Woensdag bij de loopgroep stonden 4 x 6 minuten op het programma. De eerste 6 heb ik lekker snel gedaan en dat voelde prima, makkelijk, soepel, zoals ik het het liefst hebben wil. De andere drie keer zes heb ik veel rustiger gedaan om mezelf te sparen voor Egmond.

Vandaag houd ik rust, vrijdag heb ik afgesproken om te gaan schaatsen. Hmmm, is dat wel slim, vlak voor de halve van Egmond? Misschien niet, maar dan heb ik een excuus voor als het tegenvalt in Egmond, en als ik goed ben, maakt het weinig uit (???? vraag me af of dit klopt, maar dat zeg ik nu maar gewoon tegen mezelf). In elk geval maar wat rustiger schaatsen dan ik normaal zou doen.

een gezellige duurloop

Zaterdag kreeg ik het bericht dat er door een aantal holvriendinnen een duurloop van 15 km gepland stond en als ik wilde kon ik mee. Nou, dat leek me wel wat, gezellig samen hollen, rustig aan, kletsen onder het lopen door, ook nog een sociale activiteit: prima! Leuk! Doe ik!

Maar ja, 15 km in rustig tempo vond ik eigenlijk wat weinig. Dus voor die 15 liep ik zelf nog ruim 10 km extra. En ik kon het niet laten, toch even een paar stukjes snel. Een 500 m in 2.05, dat is dus een km in 4.10! Lekker snel, het ging goed, ik was wel buiten adem, maar het ging. Ik weet alleen niet hoe precies die 500 m is. Het kan net zo goed 520 m of 480 zijn geweest, 450 zou ook nog kunnen. Maar daar ga ik maar niet van uit. Later liep ik nog een snelle 500 m, maar toen vergat ik weer op mijn horloge te kijken. Dom.

Na ruim een uur hardlopen, begon ik dan aan mijn 15 km. Eigenlijk iets minder, want ik ben afgestoken toen we bij mijn huis in de buurt kwamen. Maar totaal toch wel een km of 24 gelopen. De 15 km lekker rustig, ging prima. Op het allerlaatst nog even twee snellere stukjes, die eigenlijk heel makkelijk gingen.

Ach, ik kan het heus nog wel, een snelle halve lopen. Volgende week is Egmond. Ik wilde daar eigenlijk rustig gaan genieten, maar ja, nu blijk ik ingedeeld in het allervoorste startvak met wedstrijdlopers. Had ik dat nu ingevuld op het inschrijfformulier of heeft de organisatie dat bepaald? Ik weet het niet. In elk geval, nu voel ik me toch geroepen om in Egmond een beetje fatsoenlijke tijd neer te gaan zetten.

Ik zie het wel.