pittige loop

Vrijdag kwam van lopen niks meer. Ik was moe en heel hard en lekker bezig met mijn scriptie, het kwam er gewoon niet van om te gaan lopen. Ik vond het beter om een rustdag te nemen.

Maar dan moet er een dag later, vandaag dus, wel gelopen worden, natuurlijk. Zeker als ik in het najaar een marathon wil doen en ook voor een snelle halve, kan het geen kwaad om wat kilometers te maken. Dus maar meteen 's morgens de deur uit gegaan voor een loop van 1 1/2 uur. Dat zou dan ongeveer 15 km zijn, leek mij.

Het ging lekker. Ik liep niet te langzaam, niet te snel, ongeveer marathontempo (ietsje langzamer misschien, bleek zonet). Alles ging prima en fijn, wel wat last van een zeurende spier en aan het eind een beetje moe, maar verder niks.

Zonet even gekeken hoeveel km het nou was: bijna 18! In iets meer dan 1,5 uur gelopen, dat maakt me zeer tevreden! Goed gedaan.

Onder douche wel weer wat last van de voet, hij was ook weer iets dik, maar ach, geen aandacht aan besteed. Op Corsica was dit alles veel erger en is het helemaal goed gegaan, dat zal nu ook wel weer. Nu voelt het alweer beter.

snelheid

Na de 28 van maandag, die trouwens verbazend makkelijk gingen - ik had in de laatste 5 km zomaar nog twee snellere stukken ingepast, op halve marathontempo - had ik dinsdag wel spierpijn in buik en liezen.  Maar dit was woensdag eigenlijk al over. De loopgroeptraining heb ik eens een keer overgeslagen, want ik ben al zo veel avonden weg, maar er moest natuurlijk wel gelopen worden. Min of meer heb ik in de tussentijd besloten om eerst wat snelle halves te gaan lopen, dus dan moet er op snelheid getraind gaan worden. Daarom (zelf bedacht) 4 keer 6 minuten snel in een loopje van totaal km of 11.

Ze gingen moeizaam, de eerste vooral. De 28 kms zaten nog in de benen. Maar ik heb het toch gedaan, dan maar in een ietsje minder hoog tempo.

Vandaag moest ik weer op de fiets naar Groningen. Ik had verwacht dat ik mijn benen nog wel zou voelen, maar nee, tot mijn verbazing ging het fietsen heel prima. Morgen weer lopen, ik weet nog niet wat ik dan zal doen. Tijd om een schema te vragen aan de trainer!

O ja, niks gevoeld aan de voet, nergens last van.

blessure is over?

Eigenlijk kan ik niet meer van een blessure spreken. Gisteren heb ik 28,5 km hardgelopen. Onderweg m'n voet nog wel gevoeld, maar vandaag: nergens meer last van. In de trainingen gaan de snelle stukken ook zonder veel problemen. Ik voel nog wel regelmatig pijn, maar daar hoef ik me dus niks van aan te trekken. Ik kan gewoon doorlopen, zonder consequenties. Dus dan heet het dat de blessure over is.

Dus... ga ik me maar richten op een marathon. Eindhoven of Amsterdam, wat zal het worden...

Of... zal ik eerst weer eens een snelle halve proberen. Weer eens een mooie 1.36 lopen. Dat is al heel lang geleden... En dan daarna doorgaan voor de marathon?

Run van Roden: het verslag

Na de hevige regen in de ochtend, werd het 's middags prachtig weer. Met mijn team van estafettelopers vertrokken we per fiets naar Roden. Startnummers ophalen, nog een hele tijd dralen en wachten, het wisselvak even bekijken, strategie bespreken: hoe gaan we zo effectief mogelijk wisselen. Waar is eigenlijk het lint dat we steeds moeten doorgeven? Op de valreep het lint weten te bemachtigen.

Als eerste liep mijn oudste dochter. De laatste kilometer liep ik met haar mee. Breed lachend, met twee duimen in de lucht kwam ze aanlopen en begon te versnellen! Met wel 15 km per uur finishte ze, ik moest mijn best doen om haar bij te houden.

Toen de jongste dochter: die keek wat moeilijk toen ik haar 1 km voor het einde ophaalde. Maar ook zij: een lange eindsprint, net zo snel als haar zus: heel mooi gelopen!

Toen de vriendin van mijn dochter: ook zij liep een prima ronde en gaf het lint door aan haar vader. Die liep, zoals verwacht heel snel zijn ronde en, vertelde hij later, hij had in de laatste kilometer alles eruit gegooid. Met een noodgang kwam hij het wisselvak ingerend, ik moest meteen hard van start om het lint over te pakken en toen begon ik aan mijn ronde.

Het ging niet best. Ik had al bij het inlopen gevoeld dat ik zware benen had. Ik had woensdag in de training 10 keer 1 minuut lekker hard gelopen, dat ging heel fijn, maar ja, nu moest ik dat bezuren. Na de snelle start moest ik zoeken naar het goede tempo. Dat had ik na 500 meter wel gevonden en toen moest ik dat zien vast te houden. Dat viel niet mee. Ik gooi het maar op het vochtige warme weer en de training van woensdag, maar mijn rondje ging niet zo snel als ik had gedacht en gewild. Jammer dan.

We hebben een heel leuke middag gehad met elkaar. Ik ben trots op mijn dochters, en op de twee andere teamleden. Mijn oudste dochter heeft de smaak zo te pakken gekregen dat ze wil gaan trainen voor een 10 km! Dat is helemaal geweldig, natuurlijk!