pittige trainingen

Woensdag was loopgroeptraining. Wederom een heuveltraining, nu 3 keer een lange heuvel op en af. In vlot tempo. Daarna nog 6 keer een steilere kortere heuvel op. Natuurlijk heel erg goed voor Apeldoorn en Rome, maar het was zwaar. Ik liep ook hard. Ik voelde me heel goed, en de benen deden het bijna vanzelf. Ik merkte wel dat ineens allerlei loopgroepleden mij voorbij renden op de korte steile sprinten, die hebben duidelijk meer kracht. Ik ben meer van de souplesse.

Vrijdag stond 90 minuten op het schema, waarin 6 x 3 minuten snel, afgewisseld met iets minder snel. Het eerste half uur moest nog heel rustig gaan, maar dat lukte niet goed. Hoe ik het ook probeerde, de HF wilde maar nauwelijks onder de 150 komen. Ik snap nog niet waarom. Misschien werd ik ziek? (Niet gebeurd) Misschien liep ik gewoon te hard? (Waarschijnlijk wel dus). Misschien was mijn hartslagmeter niet goed? (zal wel niet). Misschien was ik zo in vorm dat ik dit tempo ongemerkt kon aanhouden? (Zou kunnen). Hoe dan ook, de snelle stukken moesten met een HF van 160, maar dat werd tegen de 170 en tussendoor was het 160. Wel erg snel gelopen dus.

Vandaag had ik een duurloop gepland van 3 uur. Maar omdat mijn teen wel weer een beetje pijnlijk aan het worden was, besloot ik dat het beter was om een deel hiervan te fietsen. Het werd een fietstocht van 1uur en 3 kwartier en toen nog 1 uur en een kwartier lopen. Het fietsen ging heerlijk. Maar wel met een hf van tegen en op de 150, dus weer te snel eigenlijk.
Toen het lopen. Ik begon er moe aan, maar het eerste half uur ging prima. Daarna werd het minder. Heel erg moe kwam ik thuis. Misselijk zelfs. Het was echt zwaar geweest. De rest van de middag in de luie stoel voor de tv gehangen. Gezien hoe Stefan Groothuis een prima 1000 meter schaatste! Geen energie om ook maar iets te doen.

Mijn teen voel ik nu wel wat, maar niet erg. Morgen staat de loopgroeptraining gepland. Dat wordt in elk geval een hele rustige training voor mij.

fietsen ipv lopen

11.00 uur:
M'n teen doet nog steeds zeer. Bij elke stap. Dus ruime schoenen aandoen, vooral zorgen dat er niks knel komt te zitten. En toch maar even niet lopen, dit weekend. Hoewel de loopgroep me dringend riep (stem in mijn hoofd, natuurlijk), omdat het zo gezellig is, toch niet gegaan. In plaats van lopen heb ik gefietst. Ik  moest mijn fiets achter uit de schuur pakken, de spinnenwebben wegvegen, banden oppompen, ketting even smeren en toen deed ie het weer.
Wel  weer wennen aan deze fiets: ik kreeg zadelpijn en voelde mijn schouders. Het fietsen ging ook niet soepel, ik had "houten" benen. Van de lange duurloop natuurlijk. Gelukkig deed de fiets het nog helemaal goed, de derailleurs en alles waren nog prima afgesteld.
Mijn voeten zijn nog steeds opgezwollen. De fietsschoenen pasten niet, ik heb oude loopschoenen aangetrokken met de veter bij de zere teen helemaal los.
Straks maar een half uur(tje) lopen, kijken hoe dat gaat. Bij gewoon wandelen voel ik nu nauwelijks nog iets.

19.30 uur:
Ik heb vanmiddag het halve uur (35 minuten om precies te zijn) rustig (iets sneller dus) gelopen. Het ging goed met de voet, maar ik voel wel dat ik nu niet veel meer moet doen. Uitkijken dus, en deze week (hopelijk niet langer) even wat lopen vervangen door fietsen.
Meteen een mooie oefening voor als ik naar het trainingsweekend moet fietsen. Dat gaan we toch weer doen? Zo zie je maar: elluk nadeel hep se voordeel.