Haren

Maandag had ik nog geprobeerd 12 km te lopen, maar het ging onderweg zo slecht, dat ik mijn route heb ingekort en 7km heb gelopen. Ik was nog veel te moe van mijn 30 km.

Woensdag deed ik een heel rustige training met de loopgroep. Ik geloof dat ik niet eerder zo rustig heb gelopen op de woensdagavond.

De rest van de week heb ik qua lopen gerust. Maar verder was het een heel drukke week. Een overvolle agenda, vier avonden weg. Vier dagen rijden van afspraak naar afspraak. Het is leuk om zo druk te zijn, want het zijn leuke afspraken. Ik heb tegenwoordig alleen maar heel leuk werk. Dat is mooi, maar deze week was wel erg vol en druk. Ik kwam soms niet goed toe aan voldoende eten en drinken.

Ik toog dus met gemengde gevoelens naar Haren, om daar een halve marathon te lopen. Het weer was ook nog eens ronduit slecht: regen en 1 graad. Ik zag er tegenop om de kou in te gaan, ook al weet ik best dat het na 10 minuten lopen niet koud meer is. Zeker niet met mijn nieuwe thermoshirt.

In het startvak zag ik EC, die ik ken van Groningen Atletiek. Hij ging 4.30 min/km lopen, hij wilde 1.35 lopen. Ach dat wilde ik ook wel, dus ik dacht mooi bij hem te blijven. Maar ik merkte al meteen dat dat er niet inzat. De eerste drie km gingen niet goed en ik verwachtte dat ik het de rest van deze halve zwaar zou krijgen.

Maar net voor de 5 km kon ik bij een groepje aanhaken. Zij liepen vrijwel exact 4.35 min/km. Ik kwam in een goed ritme, zij hielden me uit de wind en tot 10 km liep ik met dit groepje mee. 46 nog wat was mijn tijd op de 10 km. Snel! Maar vanaf dit punt kreeg ik het ineens heel zwaar. Ik moest lossen uit de groep. Het ging zwaarder en zwaarder. Ik dacht erover om uit te stappen, want ik voorzag dat ik het alleen maar zwaarder zou gaan worden en dat ik steeds langzamer zou gaan lopen en dan op een teleurstellende 1.41 of zo zou uitkomen. Maar je kon eigenlijk nergens uitstappen. Ik ben totaal niet bekend in dit gebied, ik had geen flauw idee over een korte weg terug naar Haren. Dus dan maar doorlopen.

Na 15 km ging het zowaar iets beter en na 18 km ging het eigenlijk weer goed. Na 19 km kwam het beruchte viaduct over het spoor, maar hier liep ik makkelijk tegenop. Toen snel afdalen naar beneden, tempo in de laatste km proberen vast te houden (dit lukte maar matig, maar okee, het ging wel weer sneller dan eerst). Flink doorlopen naar de finish: 1.38.25 (ongeveer, kan een paar seconden afwijken). Best een heel mooie tijd. Het parcours was zwaar, vergelijkbaar met Egmond, vond ik. Ook door het slechte weer. En ik liep dezelfde tijd, dus prima.

Maar toch knaagt het. Want ik ben te snel gestart. En ik was met deze tijd vierde in mijn categorie. Een minuut achter nummer drie. Dus als ik nou iets langzamer was gestart, een minder drukke week had gehad, beter had gegeten, zou ik dan een minuut sneller geweest zijn?

30 km is best ver

Zaterdag op naar Groningen voor de derde RtoR-loop. Dit keer 30 km op 5.30 (wat in de praktijk 5.25 werd). Het weer was mooi, rustig, weinig wind, niet koud. Het parcours was een rondje Leekstermeer, voor mij bekend terrein.

Het lopen ging goed, de verzorgingsposten elke 5 km waren weer erg fijn. Het tempo was ook goed en prima vol te houden. Op het laatst werd ik wel moe, maar eenmaal in de kantine kreeg ik wel erg zere benen, vooral de kuiten. Ik kon bijna niet meer staan, wat is dat nu? Na een tijdje zakte het weer af. Ik wijt dit nu aan mijn jetlag, die ik nog steeds niet helemaal te boven ben. Ik word al heel vroeg in de avond (9 uur) erg slaperig, slaap vervolgens 2 uur heel diep en vervolgens slaap ik eigenlijk slecht, ben om half 6 alweer klaar wakker. Uit de tijd dat ik nog nachtdiensten deed, weet ik dat fysieke prestaties tot een week na het einde van de nachtdienst nog slecht gingen. Dus die zere benen zullen wel een gevolg van de jetlag zijn.

Zondag lekker gerust, vandaag lekker in het zonnetje hollen, km of 10. En dan zaterdag de halve van Haren. Geen verwachtingen vooraf, net als in Egmond en Apeldoorn gewoon lekker gaan lopen. Dat leidde tot de beste resultaten.