knakken en pijn

Ik loop nu maar helemaal niet meer hard. Want het heeft geen enkele zin. Ik wacht wel op de diagnose van de sportarts. Ik heb geen zin in 5 keer 1 minuut of zo als het tot niks leidt.

Gisteren een drukke dag op het werk en thuis, niet gefietst. Vandaag had ik wel fietsplannen, maar het weer was me te slecht (slechte smoes), en ik had geen zin (betere smoes) en ik voel me niet helemaal 100% (beetje goede smoes). Ik had heus wel kunnen gaan, maar ik heb het niet gedaan. In plaats daarvan rond het huis gerommeld, eindelijk eens wat dingen schoongemaakt en opgeruimd die daar al maanden om vroegen. Boodschappen gedaan. Zo, dat geeft ook een goed gevoel. Vanmiddag op verjaarsvisite en daarna heb ik natuurlijk ook geen zin meer om te fietsen en daarna is het donker en in het donker fiets ik niet.

Dus morgen wel fietsen, en maandag misschien schaatsen. Leuk. En woensdag weet ik hopelijk meer over die &^%$#%-voet.

naar de sportarts

Want nadat ik gisteren maar weer een stukje (6 x 1.30) zachtgelopen (ik kan het geen hardlopen noemen) had, voel ik vandaag weer knakken en af en toe pijn. IK BEN HET NU ECHT ZAT. Zo schiet het niet op.

Gelukkig kan ik volgende week al terecht.
Wordt vervolgd.

nog meer schaatsen

Nog drie dagen geschaatst. Vrijdag, na het werk (ik ben 's middags vrij) een hele mooie tocht geschaatst in Tijnje. Lekker zonnetje, mooi ijs, mooi natuurgebied, lekker geschaatst.

Zaterdagmiddag met mijn zoon naar Assen, om te schaatsen naar Smilde en verder. Zo lekker als het vrijdag ging, zo rot ging het deze dag. Moeie benen, zere enkels. Wel mooi ijs, niet heel veel scheuren en weer prachtig weer.

Vandaag in Appingedam geschaatst, de Elfdorpentocht. Geen elf dorpen gezien, eigenlijk maar een, maar ja. Wel mooie kronkelende wateren om over te schaatsen. We deden twee ronden van 25 km. De eerste ronde begon redelijk goed. Na een uur begon het te sneeuwen, dat was vervelend schaatsen. Bovendien zag je de scheuren niet goed meer. In Appingedam terug even een boterham gegeten en toen de tweede ronde. Het was nu veel drukker op de route, met vooral mensen die niet snel schaatsten. Ook waren er meer en bredere scheuren. Ik had het heel erg koud gekregen tijdens de lunchpauze. Ik wilde graag een stukje wat snel doorschaatsen om het warmer te krijgen, maar dat kon niet vanwege de vele langzame rijders. Bovendien vielen er om ons heen steeds mensen omdat ze in een scheur kwamen, dus echt hard durfde ik niet.

Ik vond het eigenlijk niet leuk meer, het schoot niks op, ik had het koud en het was gevaarlijk. Gelukkig konden we het laatste kwartier/half uur nog wel lekker op eigen tempo schaatsen op een breed stuk ijs met bijna geen scheuren. Dat maakte de tweede ronde wel weer een beetje goed.

Maar als er ergens een tocht is, ga ik er niet snel meer heen. Veel te druk.

Van de voet geen enkele last. De zwelling lijkt ook weer wat verminderd. Ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren als ik deze week weer een stukje ga hardlopen....