Zin of geen zin, gelopen moet er worden. Dus plande ik een paar dagen in met veel kilometers. Ik zou vrijdag 20 doen, dan zondag 30 en dan het marathonschema weer oppakken.
Maar zoals altijd liep het toch weer allemaal anders.Vrijdag moest ik namelijk wel 100 keer met meubels, spullen en andere troep een trap op en aflopen. Het duurde allemaal wat langer dan verwacht en ik vond mezelf al zo moe hiervan dat ik die dag niet meer hoefde te lopen van mezelf.
Dus moest ik zaterdag de 20 km doen. Het werden er 22 in een iets te hoog tempo. Door het wandelen in de bergen en het hollen in de Toscaanse heuvels heb ik meer kracht gekregen en vlieg ik voor mijn gevoel zo ongeveer over de Drentse vlakke wegen. Dus ga ik al snel te hard. Dit was ook nog zo bij de loopgroeptraining van zondag. Ik liep lekker snel, maar toch hield ik me nog in, met het oog op de 30 km die dan dus op maandag moest worden gelopen.
Deze 30 gingen best. Het tweede uur was zwaar, maar het derde uur ging het niet slechter. Ik was ook heel erg langzaam begonnen (HF rond 135) omdat ik eerlijk gezegd nog moe was van de twee voorgaande dagen. Maar dus toch gedaan. Wel vroeg ik me onderweg af waarom ik eigenlijk zo graag een marathon wilde lopen. Misschien moest dit maar de laatste marathon zijn, voorlopig?? Maar deze gedachten druk ik maar stevig weg, voor nu tenminste.
