Het loopje in de zon werd een loopje bij ondergaande zon want ik vertrok pas om 17.00 uur. Werk en studie hielden mij aan de laptop gekluisterd. Inmiddels had ik eerlijk gezegd al geen zin meer om nog te gaan hardlopen, maar ik dacht aan mijn eigen, inmiddels in bredere kring bekend geworden uitspraak:
Je krijgt nooit spijt als je toch bent gaan hardlopen, maar als je niet was gaan hardlopen, krijg je wel spijt.
Dit idee hielp me over de drempel en dus vertrok ik toch.
En inderdaad, na een paar meter was ik alweer aan het genieten. De benen hielden zich goed, mijn lichaam was blijkbaar al uitgerust, want dat wilde wel. Ik deed nog een paar stukken op een hoger tempo en ik dacht dat ik wel een extra lus kon toevoegen aan mijn geplande 10 km, zo lekker ging het.
Maar na 6 km begon eerst mijn ene en toen ook mijn andere been steeds meer pijn te doen, dus liet ik die extra lus maar zitten. Je moet het natuurlijk niet te gek maken, zaterdag staat er 25 km gepland. Ik liep dus verder rustig naar huis met een voldaan gevoel.
donderdag 7 februari 2013
spierpijn
Maandag en dinsdag was het t ergst. Trap aflopen was pijnlijk. Helaas moest ik dinsdagavond een cursus geven en vier keer twee trappen op en af met zware bakken. Oef! Het viel niet mee.
Ik twijfelde dus wel toen ik woensdag naar de looptraining fietste. Nog steeds zere benen. Alleen maar rustig meehobbelen, misschien maar een halve training meedoen. Dat we een tunneltraining zouden gaan doen, hielp ook al niet.
Maar het viel mee. Op vlakke weg lopen ging eigenlijk best. Tunnel in, naar beneden dus was de eerst keer wel lastig, maar ging daarna iets beter. Omhoog ging goed. Ik heb heel rustig meegelopen, achteraan en kon makkelijk de hele training volhouden. Ik was niet moe meer, had alleen nog last van spierpijn.
Vandaag, de ochtend na de training, is de spierpijn al weer minder. Dus ga ik vanmiddag, als de zon schijnt lekker weer een uurtje lopen. Gewoon rustig aan, om de benen te bewegen en de spieren te doorbloeden en zo het herstel te bevorderen. Want zaterdag staat alweer de 25 km van Road to Rotterdam gepland.
Ik twijfelde dus wel toen ik woensdag naar de looptraining fietste. Nog steeds zere benen. Alleen maar rustig meehobbelen, misschien maar een halve training meedoen. Dat we een tunneltraining zouden gaan doen, hielp ook al niet.
Maar het viel mee. Op vlakke weg lopen ging eigenlijk best. Tunnel in, naar beneden dus was de eerst keer wel lastig, maar ging daarna iets beter. Omhoog ging goed. Ik heb heel rustig meegelopen, achteraan en kon makkelijk de hele training volhouden. Ik was niet moe meer, had alleen nog last van spierpijn.
Vandaag, de ochtend na de training, is de spierpijn al weer minder. Dus ga ik vanmiddag, als de zon schijnt lekker weer een uurtje lopen. Gewoon rustig aan, om de benen te bewegen en de spieren te doorbloeden en zo het herstel te bevorderen. Want zaterdag staat alweer de 25 km van Road to Rotterdam gepland.
zondag 3 februari 2013
PR!!!!
Hahaaa!! Het ging fantastisch en er rolde een persoonlijk record uit van 2.10.08. Hoera!
Ik stond ingedeeld in het een-na-laatste startvak. Dat leek me al een wat traag startvak, dus ik was van plan om voorin dat startvak te gaan staan. Ik ben inderdaad in het startvak een heel stuk naar voren gelopen en ik dacht dat ik ook vooraan stond, maar toch werd er na het startschot langzaam gelopen. Ik kon harder.
De eerste 5 kilometer heb ik alleen maar mensen ingehaald. Kris kras, versnellen en weer vertragen omdat ik er niet langs kon. Ik kwam bij de pacers van 2.15 te lopen en dacht dat ik daar wel mooi achter kon blijven. 2.15 leek me een aardige tijd. Maar toen ik even niet oplette was ik hen voorbij. Dan maar op eigen, snelle tempo door.
De 5 km ging in 23.30, de 10 km in 47.30. Niet helemaal constant, maar dat kwam ook door het stijgende en dalende parcours. Bij 10 km was ik nog helemaal niet moe, ik vond dat ik daar al snel was. Verder lopen, bij 14,5 km nam ik een gelletje, ik voelde dat ik dat nodig had. Na 15 km (in 1.12 gelopen), ging het stief bergop. Ik wist dat dit zwaar was en had me erop ingesteld. Hier niet stuk gaan, zorgen dat ik er goed doorheen kom. Dat lukte. Bij 20 km, 1.35 had ik toen gelopen, begon het parcours te dalen. Ik wist dat ik snel kon dalen als ik er nog kracht voor had, en die had ik. Hier was ik nog niet erg moe.
Het grote inhalen begon. Hele hordes mensen liep ik voorbij, samen met een andere man. Wij bleven steeds bij elkaar in de buurt en sjeesden naar beneden. Ik was de kms aan het aftellen, ik wist dat ik op PR-tijd liep. Na 25 km ging de weg steeds minder dalen en ik was wel door mijn reserves heen, nu. Maar ik wilde bij die man blijven en omdat ik wist dat er een goede tijd zat aan te komen, gaf me dat nog extra energie.
Het laatste stuk over de Loolaan was gewoon zwaar. Ik was moe, had last van mijn bovenbeen en de finish was erg ver weg. Toch doorlopen en dan eindelijk finshen: 2.10 op mijn klok. Wauw, dat had ik niet verwacht!
Hier mijn plaatje: Centraal Beheer Achmea Midwintermarathon 2013 | Uitslag Evelien Hoogendoorn
Na drie uur wachten en kletsen in Orpheus begon de laatste etappe: de terugreis in de bus van Groningen Atletiek. Het werd erg gezellig en we werden bedolven onder worst, kaas, pinda's, borrelnootjes, engelse drop, zoute drop, een snicker, bier en wijn. Het smaakte allemaal erg goed, het werd eigenlijk steeds gezelliger en vrolijker in de bus. Hoe zou dat nou komen? Het was bijna jammer dat we zo snel al weer in Groningen waren. Kortom: het was een heel geslaagde en succesvolle dag. Niet alleen voor mij, ook voor loopvriendin LdJ die heel knap een hele marathon liep binnen de 4.30!
Ik stond ingedeeld in het een-na-laatste startvak. Dat leek me al een wat traag startvak, dus ik was van plan om voorin dat startvak te gaan staan. Ik ben inderdaad in het startvak een heel stuk naar voren gelopen en ik dacht dat ik ook vooraan stond, maar toch werd er na het startschot langzaam gelopen. Ik kon harder.
De eerste 5 kilometer heb ik alleen maar mensen ingehaald. Kris kras, versnellen en weer vertragen omdat ik er niet langs kon. Ik kwam bij de pacers van 2.15 te lopen en dacht dat ik daar wel mooi achter kon blijven. 2.15 leek me een aardige tijd. Maar toen ik even niet oplette was ik hen voorbij. Dan maar op eigen, snelle tempo door.
De 5 km ging in 23.30, de 10 km in 47.30. Niet helemaal constant, maar dat kwam ook door het stijgende en dalende parcours. Bij 10 km was ik nog helemaal niet moe, ik vond dat ik daar al snel was. Verder lopen, bij 14,5 km nam ik een gelletje, ik voelde dat ik dat nodig had. Na 15 km (in 1.12 gelopen), ging het stief bergop. Ik wist dat dit zwaar was en had me erop ingesteld. Hier niet stuk gaan, zorgen dat ik er goed doorheen kom. Dat lukte. Bij 20 km, 1.35 had ik toen gelopen, begon het parcours te dalen. Ik wist dat ik snel kon dalen als ik er nog kracht voor had, en die had ik. Hier was ik nog niet erg moe.
Het grote inhalen begon. Hele hordes mensen liep ik voorbij, samen met een andere man. Wij bleven steeds bij elkaar in de buurt en sjeesden naar beneden. Ik was de kms aan het aftellen, ik wist dat ik op PR-tijd liep. Na 25 km ging de weg steeds minder dalen en ik was wel door mijn reserves heen, nu. Maar ik wilde bij die man blijven en omdat ik wist dat er een goede tijd zat aan te komen, gaf me dat nog extra energie.
Het laatste stuk over de Loolaan was gewoon zwaar. Ik was moe, had last van mijn bovenbeen en de finish was erg ver weg. Toch doorlopen en dan eindelijk finshen: 2.10 op mijn klok. Wauw, dat had ik niet verwacht!
Hier mijn plaatje: Centraal Beheer Achmea Midwintermarathon 2013 | Uitslag Evelien Hoogendoorn
Na drie uur wachten en kletsen in Orpheus begon de laatste etappe: de terugreis in de bus van Groningen Atletiek. Het werd erg gezellig en we werden bedolven onder worst, kaas, pinda's, borrelnootjes, engelse drop, zoute drop, een snicker, bier en wijn. Het smaakte allemaal erg goed, het werd eigenlijk steeds gezelliger en vrolijker in de bus. Hoe zou dat nou komen? Het was bijna jammer dat we zo snel al weer in Groningen waren. Kortom: het was een heel geslaagde en succesvolle dag. Niet alleen voor mij, ook voor loopvriendin LdJ die heel knap een hele marathon liep binnen de 4.30!
Abonneren op:
Posts (Atom)