handschoenen aan!

Het is toch echt mei, maar wat is het koud. Toen ik 's  middags naar Groningen fietste had ik al last van koude handen. En toen ik 's avonds er weer uit moest om te gaan hardlopen, was het natuurlijk nog kouder. Ik had bijna mijn dikke winterloopbroek weer gepakt, maar ja, die had ik net schoon gewassen weer achterin de kast opgeruimd. Zonde om die nu weer te gebruiken. En het is mei, dus zoo koud zal het wel niet zijn...

Wel dus. In een vlaag van verstandsverbijstering pakte ik bij het weggaan een paar handschoentjes mee. En zelfs met die handschoenen aan hield ik koude handen. Ze zijn de hele training niet uit geweest. Het is gewoon akelig koud weer.

Het hardlopen ging trouwens prima. Na de loopoefeningen, waarbij ik de helft niet meedeed omdat ik ze te belastend vond voor mijn voet, en ik dus stil moest staan en het heel koud kreeg (tja, dan had ik maar wat moeten dribbelen of zo), heb ik 10 keer 2 minuten hard gelopen. Dat korte snelle ging prima, alles zo tussen de 14 en 15 km per uur. De laatste paar 2-minuten gingen wel zwaarder, logisch, ik heb 5 maanden nauwelijks hardlopen. Zo bezien vind ik het wonderlijk dat ik deze snelheden nog vrij makkelijk haal.

Nu, de volgende morgen, voelt de voet goed. Hij doet wel pijn, echt pijnvrij is ie eigenlijk nooit, maar ondanks dat kan hij wel een hoop belasting aan. De pijn wordt niet steeds erger, maar de belasting zo stilaan wel steeds groter. Prima dus.

Puf en hijg

Zo makkelijk als het woensdag ging, zo zwaar vond ik het nu. Een rondje op het parcours van de Run van Roden op halvemarathontempo ging nog net, maar ik moest er niet aan denken om er zes te doen. Maar goed, ik had dan ook nauwelijks getraind, de afgelopen maand.

Omdat ik vrijdag en zaterdag nogal veel gelopen had op mijn shape-up-schoenen (dat zijn van die schoenen met een bolle zool, waar je heel lekker op kunt lopen, maar wat wel je voetspieren belast), begon ik de training vanmorgen met pijn. Maar hoera, de pijn werd onder het lopen minder, is niet helemaal weggeweest, maar ik kon toch gewoon doorlopen. Ik denk dan maar aan Corsica, waar ik ook met pijn gewoon ben doorgelopen, en dat ging uiteindelijk ook, dus geef ik maar net te snel toe aan de pijn.

Ik begin er ook meer en meer van overtuigd te raken dat de voetpijn te maken heeft met een spier. Maar ik snap niet dat noch de huisarts, noch de sportarts het daar over gehad heeft.