Het is toch echt mei, maar wat is het koud. Toen ik 's middags naar Groningen fietste had ik al last van koude handen. En toen ik 's avonds er weer uit moest om te gaan hardlopen, was het natuurlijk nog kouder. Ik had bijna mijn dikke winterloopbroek weer gepakt, maar ja, die had ik net schoon gewassen weer achterin de kast opgeruimd. Zonde om die nu weer te gebruiken. En het is mei, dus zoo koud zal het wel niet zijn...
Wel dus. In een vlaag van verstandsverbijstering pakte ik bij het weggaan een paar handschoentjes mee. En zelfs met die handschoenen aan hield ik koude handen. Ze zijn de hele training niet uit geweest. Het is gewoon akelig koud weer.
Het hardlopen ging trouwens prima. Na de loopoefeningen, waarbij ik de helft niet meedeed omdat ik ze te belastend vond voor mijn voet, en ik dus stil moest staan en het heel koud kreeg (tja, dan had ik maar wat moeten dribbelen of zo), heb ik 10 keer 2 minuten hard gelopen. Dat korte snelle ging prima, alles zo tussen de 14 en 15 km per uur. De laatste paar 2-minuten gingen wel zwaarder, logisch, ik heb 5 maanden nauwelijks hardlopen. Zo bezien vind ik het wonderlijk dat ik deze snelheden nog vrij makkelijk haal.
Nu, de volgende morgen, voelt de voet goed. Hij doet wel pijn, echt pijnvrij is ie eigenlijk nooit, maar ondanks dat kan hij wel een hoop belasting aan. De pijn wordt niet steeds erger, maar de belasting zo stilaan wel steeds groter. Prima dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten