Vrijdagavond, het was lekker weer, ik had een vrije dag, dus hup, hollen. Een rondje van een km of 8 of 9. Het begon prima. Ik liep op een aardig tempo, zeker 12 km per uur. Eigenlijk iets te hard, maar ja, dit tempo loop ik min of meer automatisch.
Na een tijdje, zeg maar na 3 km, begonnen de benen te protesteren. De hamstrings deden bij elke stap pijn, steeds als ik ze aantrok. Een km of 2 verder begon ik ook mijn liezen te voelen en nog wat later alle andere spieren tussen middel en knie. Alleen de voet voelde ik nauwelijks: die deed het goed. Ik heb mijn hevig protesterende benen stevig toegesproken, dat ik nog veel meer duurlopen ging doen. Want ze moeten er maar weer aan wennen.
Vandaag, zondag, weer een duurloop, nu op ongeveer mijn oude marathontrainingstempo, hartslagmeter om, die mocht niet boven de 145 komen, en liever onder de 140 blijven. Maar dat laatste lukt me nooit, en nu dus ook niet. Door steeds op de HF-meter te kijken lukte het om onder de 150 te blijven. Dat onder de 145 niet lukte, wijt ik maar aan de warmte.
Totaal liep ik, denk ik 13 km, op 10 a 11 km per uur. Een nieuw- post-blessure-record! De voet deed het prima, en de rest van mijn benen ook. De toespraak en dreigen met nog veel meer duurlopen had blijkbaar geholpen.
Om verdere verkorting van hamstrings, liezen en alle andere spieren te voorkomen, ga ik maar weer elke avond/een paar keer per week mijn benen rekken. Stom en vervelend werk, maar ja, wel nodig....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten