toch weer een sneeuwtraining

Donderdagochtend begon het te sneeuwen. Eerst zachtjes en toen steeds harder, steeds grotere vlokken. Maar ja, ik had woensdag al niet hardgelopen, en zaterdag is Leek, dus ik vond dat ik toch maar moest.

En het verlangen naar het einde van de winter zit alleen maar in je hoofd, natuurlijk. Als het nu januari was geweest, had ik genoten van dit weer. Dus gewoon net doen of het nog hartje winter is en eropuit trekken en gewoon genieten van het winterse weer.

Dat lukte, ik liep lekker, niet te snel natuurlijk, met het oog op Leek, maar gewoon ontspannen. Een km of 9, volgens mijn zoon in een half uur, maar dat klopt helemaal niet, het moet toch wel minstens drie kwartier geweest zijn. Denk ik. Of ik verkeer in supervorm, maar dat kan ik me niet voorstellen.

Nu is het al zaterdagochtend. Ik ben een beetje zenuwachtig voor Leek. Maar dat is natuurlijk helemaal niet nodig. Want ik heb geen verwachtingen, ik ga gewoon lekker lopen. Ik hoef geen hele snelle tijd te lopen. Het gaat om lekker lopen.

Sprak zij tot zichzelf.....

We zullen zien....

voor 't laatst in de sneeuw?

Hoewel ik altijd erg geniet van de winter, van sneeuw en ijs, was ik niet blij toen ik vanmorgen zag dat het sneeuwde. Natte sneeuw. Zelfs ik ben de winter nu wel zat. Laat de lente maar komen.

Maar goed, ik liet me niet weerhouden door de natte sneeuw. Want je kunt wel besluiten niet te gaan hardlopen, maar:

Je krijgt nooit spijt als je toch was gaan hardlopen, maar als je niet was gaan hardlopen krijg je altijd spijt.

Dus gewoon, hup, naar buiten, op de fiets naar de looptraining. Daar lekker gelopen, snelle 100 meters en toen nog op halve marathontempo 8, 7, 6, 5 minuten. Prima gedaan, niks aan de hand. Behalve nog steeds wat verdachte knakken in mijn voet, soms ietsje pijn. Maar niet erg, ik moet alleen wel oppassen hiermee. Daarom ook geen marathon voorlopig. Geen zin in en niet goed voor de voet.

Zaterdag Leek, halve marathon. Geen verwachtingen, gewoon lekker lopen, net als vandaag dus eigenlijk.