Na het besluit om niet in Oldehove te gaan lopen, wat ik toch wel een beetje slap van mezelf vond, heb ik me maar meteen ingeschreven voor de nacht van Groningen, op 9 mei. De halve marathon. Kijken wat het daar wordt.
Woensdagavond ging de training weer verrassend snel en makkelijk. Mijn benen wilden heel graag, maar mijn lichaam (longen? hart?) kon het niet bijhouden. Grappig om te merken, het is ook wel eens andersom.
Ik werd bijna overmoedig van hoe lekker het ging en riep al tegen trainerpaul dat ik vast wel heel snel ging lopen in Groningen. Maar nee, dit moet ik juist niet zeggen want dan lukt het niet. Dus ik nam deze uitroep meteen weer terug. Ik ga zonder verwachtingen gewoon lekker lopen in Groningen. Zonder de druk dat het snel moet of zo. Ik ga alleen maar heel ontspannen en fijn lopen daar. Wat de tijd wordt, dat zien we dan wel weer.
(Maar ik hoop/denk dat het wel eens snel zou kunnen zijn..... Alleen dit zeg ik dus NIET).
donderdag 2 mei 2013
maandag 29 april 2013
Het besluit
Ik heb hem niet gelopen.
Ik had een aantal smoezen bedacht, namelijk dat het bij nader inzien toch wel wat hard waaide, dat ik me beter kon sparen voor 9 mei (halve in Groningen), dat het tijdstip me niet goed uitkwam en nog wel een paar nog lulliger smoezen. Maar de echte reden dat ik niet ben gegaan was omdat mijn man vroeg of ik met hem naar dingen voor in de tuin wilde gaan kijken. En dat leek me toen een heel goed idee. Dan doen we ook weer eens iets samen en heb ik een stem in wat er gekocht gaat worden. En het is gewoon leuk om een middag iets samen te doen.
Dus heb ik zelf in de ochtend gelopen: dik 1 1/2 uur, met een paar snellere stukken erin. Zonder hartslagmeter of horloge, ik dacht gewoon: "nu loop ik dit stuk weg, tot die bocht/kruising/boom/lantaarnpaal/iets anders op halve marathontempo. Het leek mij dat de stukken ergens tussen de 4 en 8 minuten lang waren, en het tempo iets boven halvemarathontempo. Maar niks gemeten, dus ik moest alles schatten en daar ben ik slecht in, dus het kan ook heel iets anders geweest zijn.
Zondagmorgen toch ook maar met de loopgroep meegedaan. Na het inlopen en de oefeningen, liepen we een piramide: 2,3,4,5,4,3,2 minuten met lange rusten ertussendoor. Dat ging best, weer lekker snel en makkelijk.
's Middags heb ik bijna de hele dag in de luie stoel gelegen, misselijk en met een verschrikkelijke hoofdpijn. Geen idee hoe dat komt. Ik heb er nu (maandagmiddag) nog steeds last van. Vreemd.
Ik had een aantal smoezen bedacht, namelijk dat het bij nader inzien toch wel wat hard waaide, dat ik me beter kon sparen voor 9 mei (halve in Groningen), dat het tijdstip me niet goed uitkwam en nog wel een paar nog lulliger smoezen. Maar de echte reden dat ik niet ben gegaan was omdat mijn man vroeg of ik met hem naar dingen voor in de tuin wilde gaan kijken. En dat leek me toen een heel goed idee. Dan doen we ook weer eens iets samen en heb ik een stem in wat er gekocht gaat worden. En het is gewoon leuk om een middag iets samen te doen.
Dus heb ik zelf in de ochtend gelopen: dik 1 1/2 uur, met een paar snellere stukken erin. Zonder hartslagmeter of horloge, ik dacht gewoon: "nu loop ik dit stuk weg, tot die bocht/kruising/boom/lantaarnpaal/iets anders op halve marathontempo. Het leek mij dat de stukken ergens tussen de 4 en 8 minuten lang waren, en het tempo iets boven halvemarathontempo. Maar niks gemeten, dus ik moest alles schatten en daar ben ik slecht in, dus het kan ook heel iets anders geweest zijn.
Zondagmorgen toch ook maar met de loopgroep meegedaan. Na het inlopen en de oefeningen, liepen we een piramide: 2,3,4,5,4,3,2 minuten met lange rusten ertussendoor. Dat ging best, weer lekker snel en makkelijk.
's Middags heb ik bijna de hele dag in de luie stoel gelegen, misselijk en met een verschrikkelijke hoofdpijn. Geen idee hoe dat komt. Ik heb er nu (maandagmiddag) nog steeds last van. Vreemd.
Abonneren op:
Posts (Atom)