mmmm, pijn

Vrijdagavond zat ik al lekker op de bank, moe na een week van veel werken. Ik zei net tegen mijn man dat ik eigenlijk nog moest gaan hardlopen, maar dat ik dat maar lekker niet deed. Toen begon het te kriebelen. Een klein stemmetje zei dat ik zou opknappen als ik nu nog even zou gaan hardlopen. Dat mijn volle en moeie hoofd weer leeg zou worden van wat gehol. Het kon nog net, een half uur was genoeg....

Dus ik sprong op en zei dat ik me bedacht had en toch nog eeeeven ging lopen. Keek hij nou teleurgesteld?

Het lopen ging fijn. Het motregende een heel klein beetje, dat was geen probleem. Uiteindelijk heb ik ruim 6 km hardgelopen. De voet ging toen nog goed.....

Nu, de volgende dag: oei! pijn! Toch iets teveel gedaan. En morgen zou ik 10 km gaan lopen... Zou ik dat wel doen? Afwachten maar hoe het zich ontwikkelt....

hardgelopen

Woensdag naar de loopgroep. Alles voelde zo goed en ik had er veel zin in, ik voelde me heel sterk. Ik kon me gewoon niet inhouden en de sportarts had gezegd dat ik niks kon stukmaken, dus..... Ik heb mezelf gewoon uitgetest en heb de 8, 6, 4 minuten lekker hard gelopen. Wat voelde dat super! Wat is lopen toch een fijne sport, veel fijner toch wel dan fietsen. De voet deed het prima. Ik besloot dat dit meteen de laatste keer was dat ik met de beginnersloopgroep heb meegelopen, volgende week ga ik de gevorderden maar weer proberen.

De volgende dag moest ik op mijn werk de hele dag lopen en staan. 's Avonds was er een kijkavond voor de ouders en moest ik ook weer lopen en staan. Toen begon mijn voet wel weer op te spelen, maar okee, dat mag ook wel.

Vandaag is het vrijdag en voel ik eigenlijk niks meer. Goed he!!! Hoera, de blessure geneest plotseling heel snel, het kan bijna niet mooier!

alweer minuutjes

Het gaat zo goed, ik voel wel dat mijn voet nog niet helemaal normaal is, maar alles blijft binnen de perken en wordt niet erger als ik meer doe.

Ik ging van huis met het idee dat ik 3 keer 10 minuten rustig zou lopen. Maar het voelde meteen al zo goed, dat ik besloot om van de 1 minuut rustpauze, die ik op mijn horloge had ingesteld, een snelle minuut zou maken, en dan ongeveer 1 minuut wandelen, dan weer 9 minuten rustig en weer 1 minuut snel, en dan nog een keer zo.  Dat lukte goed.

Alleen voelde het snelle lopen heel stroef en onwennig aan. Ik liep helemaal niet zo hard, maar wat was het een gezwoeg. Het viel echt niet mee. Heb ik ooit een marathon op 12 km per uur gelopen? Het leek of ik dat nooit weer zou kunnen. Gelukkig ging de tweede minuut al beter, en de derde nog beter.

Ik weet uit ervaring dat het altijd zo voelt als je na langere tijd weer eens wat sneller wil lopen. Over een week of 4 a 6 kan ik weer makkelijker op mijn oude snelle tempo lopen. Als alles zo goed blijft gaan , natuurlijk.