Zojuist 6 km "los"gelopen. Nou ja, het ging wel ietsje sneller dan loslopen. En het ging zwaar. Benen voelen vol en moe aan, geen energie in de benen, puf hijg, het was ook best warm. Ik heb het gevoel dat ik over mijn piek heen ben. De heuveltraining van een dag of 10 geleden ben ik nog niet te boven. Die had ik beter niet kunnen doen, in elk geval minder snel. Maar ja, toen lukte het goed en ik was in goede vorm. Waar is de vorm gebleven?
De situatie doet me denken aan Amsterdam een paar jaar geleden. Toen was ik in de voorbereiding ook heel goed, maar op de dag zelf was dit weg en heb ik verschrikkelijk lopen afzien op de halve marathon die ik toen liep. Ik voel me nu weer zoals toen een paar dagen voor de loop.
Ik verander mijn doel voor Eindhoven meteen. Het was: lopen in een tijd rond 3.30. Het wordt: zorgen dat ik hem een klein beetje lekker uitloop, zonder helemaal kapot te gaan. Wat ik toen in Amsterdam heb meegemaakt, hoe ik me toen voelde, dat wil ik nooit meer meemaken, dan stap ik uit in Eindhoven. (Let op, dit zeg ik nu, kan zondag toch heel anders blijken te zijn.) Strategie: heel erg rustig starten, de eerste 30 km moeten makkelijk gaan, maakt niet uit hoe snel, en dan is het nog maar 12..
Maar ik vrees dat ik heel erg ga afzien, en dat boezemt me angst in.
Ik ben gewoon niet goed genoeg op dit moment. En dat terwijl de hele familie komt kijken en ik zo graag had willen vlammen. En dat lukte twee weken geleden ook.....
O ja: van m'n enkel niks gevoeld onder het lopen
vrijdag 8 oktober 2010
donderdag 7 oktober 2010
weer een beetje moed
Zo. Net met mijn broer gebeld en de afspraken voor de marathon gemaakt. Hij woont vlak bij Eindhoven en ik slaap bij hem. Nu wordt het allemaal echter en echter. Ik krijg er weer wat zin in. Gisteren met de loopgroep 14 km gelopen. Dat kon de enkel aan. Vandaag niet meer last ervan dan gisteren. Ik voel hem nog steeds, er zit wel wat, maar het is klein en ik kan er wel (rustig en 14 km lang) mee lopen. Of ik er ook 40 km mee kan lopen weet ik niet, en dat kan ik ook niet testen, dat zie ik dus zondag wel.
Het wordt heel mooi weer, ik heb zin om lekker te lopen, net als in Diever in maart en net als mijn duurloop van 2 weken geleden. Ik wilde eerst met de pacers van 3.30 mee (dat is/was mijn doeltijd), maar ik denk dat ik dat toch maar niet doe. Ik ga iets rustiger starten, en dan na 10, 20 km kijken hoe het met de enkel gaat en dan zie ik het wel. Door de warmte zit een 3.30 er misschien toch al wel niet in. (Zeg ik maar tegen mezelf om de teleurstelling over die enkel te temperen, of het waar is, geen idee)
Ik was vandaag heerlijk ontspannen, ik slaap ook steeds heerlijk en ik eet goed: nu nog gewoon lekker gaan lopen, zondag. Het begint te kriebelen!
Het wordt heel mooi weer, ik heb zin om lekker te lopen, net als in Diever in maart en net als mijn duurloop van 2 weken geleden. Ik wilde eerst met de pacers van 3.30 mee (dat is/was mijn doeltijd), maar ik denk dat ik dat toch maar niet doe. Ik ga iets rustiger starten, en dan na 10, 20 km kijken hoe het met de enkel gaat en dan zie ik het wel. Door de warmte zit een 3.30 er misschien toch al wel niet in. (Zeg ik maar tegen mezelf om de teleurstelling over die enkel te temperen, of het waar is, geen idee)
Ik was vandaag heerlijk ontspannen, ik slaap ook steeds heerlijk en ik eet goed: nu nog gewoon lekker gaan lopen, zondag. Het begint te kriebelen!
woensdag 6 oktober 2010
twijfel en spanning
Want ik voel die enkel toch steeds weer. Of niet? Als ik er niet aan denk voel ik hem niet. Dan kan het niet erg zijn. Maar als ik er wel aan denk, dan voel ik ook wat. Zit dat dan in mijn hoofd?
Ik weet het niet en ik wil me er eigenlijk ook niet druk om maken. Ik zie het wel in Eindhoven. Maar het maakt wel dat ik deze week niet ontspannen en vol vertrouwen naar de marathon kan toeleven. Nou ja, zo erg is dat ook weer niet.
Ik slaap goed, eet goed en rust voldoende. BEn ook wel moe steeds, een vol hoofd, ook van het werk. Ik voel me minder fit dan voor de vorige marathon, maar ja, dat hoeft ook niks te zeggen, natuurlijk.
Kortom: we zien wel. Vanavond loopgroeptraining, rustig aan meehobbelen en dan kijken hoe de enkel zich houdt.
Ik weet het niet en ik wil me er eigenlijk ook niet druk om maken. Ik zie het wel in Eindhoven. Maar het maakt wel dat ik deze week niet ontspannen en vol vertrouwen naar de marathon kan toeleven. Nou ja, zo erg is dat ook weer niet.
Ik slaap goed, eet goed en rust voldoende. BEn ook wel moe steeds, een vol hoofd, ook van het werk. Ik voel me minder fit dan voor de vorige marathon, maar ja, dat hoeft ook niks te zeggen, natuurlijk.
Kortom: we zien wel. Vanavond loopgroeptraining, rustig aan meehobbelen en dan kijken hoe de enkel zich houdt.
maandag 4 oktober 2010
nog beetje pijn
Zaterdag niet gelopen, rust genomen. Ik voelde mijn enkel niet/nauwelijks. Zondag met de loopgroep voorzichtig meegelopen. Ik voelde m'n enkel alleen als we een heuveltje opliepen. Op vlakke weg ging het goed. Later op de dag nog wel pijn bij sommige bewegingen, zoals met een volle wasmand de trap oplopen en het aanharken van de verspringbak bij de atletiekbaan. Vandaag voel ik geloof ik niks meer. Ik ben er niet zeker van. Ik ben nu zo gefocused op die enkel dat ik echt alles voel, of alleen maar denk dat ik het voel.
Ik neem de rest van de week rust, dat was sowieso al de bedoeling, dus dat geeft niks. Alleen nog twee keer loslopen, meer niet.
En dan start ik zondag maar gewoon, en dan zie ik het wel. Als het goed gaat gaat het goed, en als het niet gaat, dan maar niet, dan stap ik wel uit. De blessure is te weinig erg om helemaal niet te starten en bovendien is er nog deze rustweek.
Ik neem de rest van de week rust, dat was sowieso al de bedoeling, dus dat geeft niks. Alleen nog twee keer loslopen, meer niet.
En dan start ik zondag maar gewoon, en dan zie ik het wel. Als het goed gaat gaat het goed, en als het niet gaat, dan maar niet, dan stap ik wel uit. De blessure is te weinig erg om helemaal niet te starten en bovendien is er nog deze rustweek.
Abonneren op:
Posts (Atom)