Zo. Net met mijn broer gebeld en de afspraken voor de marathon gemaakt. Hij woont vlak bij Eindhoven en ik slaap bij hem. Nu wordt het allemaal echter en echter. Ik krijg er weer wat zin in. Gisteren met de loopgroep 14 km gelopen. Dat kon de enkel aan. Vandaag niet meer last ervan dan gisteren. Ik voel hem nog steeds, er zit wel wat, maar het is klein en ik kan er wel (rustig en 14 km lang) mee lopen. Of ik er ook 40 km mee kan lopen weet ik niet, en dat kan ik ook niet testen, dat zie ik dus zondag wel.
Het wordt heel mooi weer, ik heb zin om lekker te lopen, net als in Diever in maart en net als mijn duurloop van 2 weken geleden. Ik wilde eerst met de pacers van 3.30 mee (dat is/was mijn doeltijd), maar ik denk dat ik dat toch maar niet doe. Ik ga iets rustiger starten, en dan na 10, 20 km kijken hoe het met de enkel gaat en dan zie ik het wel. Door de warmte zit een 3.30 er misschien toch al wel niet in. (Zeg ik maar tegen mezelf om de teleurstelling over die enkel te temperen, of het waar is, geen idee)
Ik was vandaag heerlijk ontspannen, ik slaap ook steeds heerlijk en ik eet goed: nu nog gewoon lekker gaan lopen, zondag. Het begint te kriebelen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten