600 meter is erg lang...

Dinsdag, aan het eind van de middag moest er nog gelopen worden. Wat zou ik doen? Snel of rustig. Lang en ver, dat kon al niet meer, daarvoor was het te laat. Maar dat gaf niks, want dat had ik zaterdag al gedaan, en woensdag had ik al weer een training van de loopgroep en je moet ook niet overdrijven natuurlijk in het lopen.

Na enig wikken en wegen werd het 10 km op een rustig tempo. Hoe rustig dit nou uiteindelijk was, weet ik niet, want ik had mijn hartslagmeter niet om, maar ik liep lekker en kwam niet heel moe thuis.

Maar goed dat ik dit zo besloten had, want woensdagavond volgde een heel wat pittiger training. 5 keer 600 meter. Nou lijkt 600 meter voor mij als marathonloopster natuurlijk maar een heel kort stukje, maar deze 600 bleken toch erg lang, want ze moesten op een vlot tempo, afhankelijk van wat je op de 10 km wilde lopen. Trainerpaul had hier een heel schema voor meegenomen. Voor mij kwam dat neer op 2.25 minuut over die 600 meter. Zonder echt te weten hoe hard dat dan wel was, ging ik bij de eerste 600 maar gewoon vlot weg. Na 400 meter begon het wel zwaar te worden, maar ja, ik wil natuurlijk niet vertragen, want dan haal ik die 2.25 misschien wel niet. En ook wil ik niet teveel toegeven op die mannen die dan ongeveer net zo hard als ik gaan. Dus gewoon doorharken, niet nadenken, vooral niet aan de pijn en aan hoe ver het nog is. Aan het eind van het 600 meterstuk bleek ik er  2.10 over gedaan te hebben en was ik behoorlijk moe.

Wel wat erg snel gelopen dus. Dus de volgende mochten iets langzamer. Dat heb ik ook gedaan, de tijden werden ergens tussen de 2.12 en de 2.16. De eerste 200 meter gingen meestal wel aardig, daarna begon het pijn te doen en de laatste 200 meter waren gewoon puur afzien. Eigenlijk liep ik nog steeds veel te snel volgens het schema van trainerpaul. Dit hoorde bij een 10km tijd van ongeveer 40 minuten. Veel sneller dan ik kan. Maar ja. Het ging wel, uiteindelijk.

Na deze afpeigerende snelle 600 meters volgden nog 6 veel rustigere 2 minutenloopjes. De eerste paar gingen ook echt heel rustig, later ging ik al weer wat sneller. Maar niet meer zo snel als die eerdere 600en.

Al met al wel een prima training gedaan.

genieten van voorjaar en vorm

Wat is het toch fijn dat de kou verdwenen is. In de tuin zie ik het speenkruid bijna groeien. Eindelijk! Ik merk dat ik ook weer meer zin krijg in hardlopen. De afgelopen maand zag ik er toch steeds wel tegenop om de kou in te gaan. Dit heb ik in de winter eigenlijk nooit, maar nu dus wel.

Zaterdagmiddag, na 's morgens twee keer boodschappen te hebben gedaan, in de tuin gerommeld en in huis, na het eten en na nog even de krant lezen, was het zomaar ineens drie uur en moest ik nog gaan hardlopen. Ik had expres zo lang gewacht omdat het 's middags het warmst zou zijn. En dat klopte. Het was heerlijk weer, zelfs de zon ging nog schijnen.

Ik liep heel erg fijn. Eerst een stuk inlopen, toen vier keer vijf minuten op een soort halve marathontempo, ik denk iets sneller. (HF 160 à 165, dit ter info voor trainerpaul). Daarna nog in een veel rustiger tempo, HF rond 143,  uitgelopen. Totaal 2 uur gelopen en na afloop was ik niet heel erg moe. Gewoon lekker getraind.

Zondagmorgen regende het: een druilerige motregen. En dat terwijl een mooie lentedag was voorspeld. Maar niks mee te maken: gewoon gaan lopen, op naar de loopgroeptraining. Ik verwachtte dat het moeizaam zou gaan, maar tot mijn verbazing kon ik er vrij makkelijk 12 snelle minuten uit krijgen, met steeds 1 minuut rust tussendoor. Ik was wel blij dat het voorbij was, maar gaf mezelf een flinke schouderklop: dit ging onverwacht goed!