Wat is het toch fijn dat de kou verdwenen is. In de tuin zie ik het speenkruid bijna groeien. Eindelijk! Ik merk dat ik ook weer meer zin krijg in hardlopen. De afgelopen maand zag ik er toch steeds wel tegenop om de kou in te gaan. Dit heb ik in de winter eigenlijk nooit, maar nu dus wel.
Zaterdagmiddag, na 's morgens twee keer boodschappen te hebben gedaan, in de tuin gerommeld en in huis, na het eten en na nog even de krant lezen, was het zomaar ineens drie uur en moest ik nog gaan hardlopen. Ik had expres zo lang gewacht omdat het 's middags het warmst zou zijn. En dat klopte. Het was heerlijk weer, zelfs de zon ging nog schijnen.
Ik liep heel erg fijn. Eerst een stuk inlopen, toen vier keer vijf minuten op een soort halve marathontempo, ik denk iets sneller. (HF 160 à 165, dit ter info voor trainerpaul). Daarna nog in een veel rustiger tempo, HF rond 143, uitgelopen. Totaal 2 uur gelopen en na afloop was ik niet heel erg moe. Gewoon lekker getraind.
Zondagmorgen regende het: een druilerige motregen. En dat terwijl een mooie lentedag was voorspeld. Maar niks mee te maken: gewoon gaan lopen, op naar de loopgroeptraining. Ik verwachtte dat het moeizaam zou gaan, maar tot mijn verbazing kon ik er vrij makkelijk 12 snelle minuten uit krijgen, met steeds 1 minuut rust tussendoor. Ik was wel blij dat het voorbij was, maar gaf mezelf een flinke schouderklop: dit ging onverwacht goed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten