Na de hevige regen in de ochtend, werd het 's middags prachtig weer. Met mijn team van estafettelopers vertrokken we per fiets naar Roden. Startnummers ophalen, nog een hele tijd dralen en wachten, het wisselvak even bekijken, strategie bespreken: hoe gaan we zo effectief mogelijk wisselen. Waar is eigenlijk het lint dat we steeds moeten doorgeven? Op de valreep het lint weten te bemachtigen.
Als eerste liep mijn oudste dochter. De laatste kilometer liep ik met haar mee. Breed lachend, met twee duimen in de lucht kwam ze aanlopen en begon te versnellen! Met wel 15 km per uur finishte ze, ik moest mijn best doen om haar bij te houden.
Toen de jongste dochter: die keek wat moeilijk toen ik haar 1 km voor het einde ophaalde. Maar ook zij: een lange eindsprint, net zo snel als haar zus: heel mooi gelopen!
Toen de vriendin van mijn dochter: ook zij liep een prima ronde en gaf het lint door aan haar vader. Die liep, zoals verwacht heel snel zijn ronde en, vertelde hij later, hij had in de laatste kilometer alles eruit gegooid. Met een noodgang kwam hij het wisselvak ingerend, ik moest meteen hard van start om het lint over te pakken en toen begon ik aan mijn ronde.
Het ging niet best. Ik had al bij het inlopen gevoeld dat ik zware benen had. Ik had woensdag in de training 10 keer 1 minuut lekker hard gelopen, dat ging heel fijn, maar ja, nu moest ik dat bezuren. Na de snelle start moest ik zoeken naar het goede tempo. Dat had ik na 500 meter wel gevonden en toen moest ik dat zien vast te houden. Dat viel niet mee. Ik gooi het maar op het vochtige warme weer en de training van woensdag, maar mijn rondje ging niet zo snel als ik had gedacht en gewild. Jammer dan.
We hebben een heel leuke middag gehad met elkaar. Ik ben trots op mijn dochters, en op de twee andere teamleden. Mijn oudste dochter heeft de smaak zo te pakken gekregen dat ze wil gaan trainen voor een 10 km! Dat is helemaal geweldig, natuurlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten