Woensdagavond was dan weer de eerste post-marathontraining. Ik was nog erg moe, vooral erg slaperig. Toch viel het lopen helemaal niet tegen. Ondanks dat ik er weinig zin in had, liep ik toch alle intervallen en de meesten ook nog best wel snel. Van spierpijn heb ik weinig last, gelukkig.
Vrijdag liep ik een km of 12 of 13. Dit ging prima. Ik was niet moe meer. Ik wilde eigenlijk rustig lopen, maar dit lukte niet goed: mijn benen gingen vanzelf snel. Okee, dan maar wat sneller lopen. Het lopen ging heerlijk. Ik wilde best nog wel een stukje meer lopen maar dat deed ik niet. Het leek me niet verstandig, zo snel na een marathon. Bovendien voel ik een spier bij mijn heup, die ik ook al voelde vanaf 10 km op de marathon. Dus maar gewoon naar huis gelopen.
VAndaag, zaterdag, voel ik deze spier nog steeds. Dus maar even wat rustiger aan doen. Niet helemaal stoppen, dat is niet nodig, maar wel even mezelf in acht nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten