Niets mooiers dan hardlopen in de sneeuw. Dus toen ik vanmorgen zag dat het sneeuwde en er al een behoorlijk pak lag, kreeg ik behoorlijk de kriebels.
Na een hoop verplichte taken (huishouden, werk en boodschappen), vertrok ik dan toch om 3 uur 's middags. Ik had tegen mijn kinderen gezegd dat ik wel om 4 uur weer thuis zou zijn, maar ja, het was zo mooi en het ging zo lekker, dat ik pas na half 5 weer thuis kwam.
Toen ik wegliep sneeuwde het nog. Eerst over een fietspad, dat geveegd en gestrooid was. Het was wel glad, bij elke afzet gleed ik een centimeter of zo terug, maar prima te doen. Toen ging ik over een niet-gestrooide en niet-geschoven weg. Dit ging ook nog aardig, want de wind had het grootste deel van de weg schoongeblazen. Daarna wilde ik over een schelpenpaadje of over de zandweg ernaast. Eerst maar kijken of dat ging: ja het ging. Maar het was zwaar, ik moest tot over mijn enkels door de losse sneeuw. Geeft niks, des te leuker.
En zo liep ik maar door. Tegen de wind in was wel koud. Met mijn muts bijna over mijn ogen kon ik de sneeuwvlokken een klein beetje uit mijn ogen houden.
Aan het eind voelde ik wel mijn voet weer een beetje pijn doen en nu thuis voel ik hem ook. Dus morgen maar even niet lopen, maar schaatsen en woensdag rust. Dan zal het wel weer gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten