Gisteren dus maar op de fiets gestapt als alternatief voor lopen. Het fietste ongelofelijk lekker. Ik voelde me fit en sterk. Het was fijn om na de vakantie weer op de fiets te zitten waarmee ik de bergpassen had getrotseerd. Dat was er nog niet van gekomen.
Ik hoefde het Franse landschap er niet eens bij te fantaseren, want het mooie weer en de mooie paadjes en weggetjes waren genoeg. Ik heb gefietst langs Haren, Glimmen, Zuidlaren, Tynaarlo en zo naar huis. Wegen en fietspaden waar ik nog nooit geweest was. Prachtig! Onderweg wel 10 keer gestopt om op de borden te kijken welke route ik zou nemen, de nummers van de knooppunten onthouden, wat dan niet lukte en dan moest ik weer stoppen.
Het werd dus een niet erg snel gefietste route, maar wel leuk. Ter compensatie doe ik vandaag nog een bekende route om mezelf af te beulen en lekker hard te gaan. In elk geval een stuk.
Iemand vroeg waarom ik dat deed, tot het uiterste gaan. Ja waarom eigenlijk? Omdat ik het leuk vind om mijn grenzen te leren kennen en deze te verleggen. Altijd op zoek naar uitdagingen en om onmogelijk gedachte grenzen over te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten