Na Blijham had ik veel last van mijn heup. Tot woensdag bleef het pijn doen. Dat had ik niet verwacht. Ik had al trainingen gedaan tot 25km en die gingen goed. En Peize ging ook erg goed. Maar ja, blijkbaar is dit de stap achteruit die volgt op twee stappen vooruit.
Woensdag ben ik nog wel met de loopgroep gaan hardlopen. En dat ging dan weer onverwacht prima. Terwijl de pijn nog niet eens helemaal over was. Ik heb me niet ingehouden en gewoon de tempo's (5,4,3,2, 1 minuut) voluit gelopen. Geen pijn, ook de volgende dag niet.
Dus besloot ik zaterdag maar weer een stuk te gaan hardlopen, een km of 15. Dat zou moeten kunnen, leek mij. Dus niet. Onderweg al een paar keer gestopt om te rekken, wat wel een beetje hielp. Thuis verschillende keren gerekt en gemasseerd, dat hielp allemaal wel een beetje, maar de boel blijft stijf en pijnlijk.
Dus dan vandaag maar fietsen. Ik had niet erg veel zin,, maar het ging zo lekker dat ik lus na lus erbij pakte en uiteindelijk bijna 2 1/2 uur heb gefietst, waarin flinke stukken met harde tegenwind. (Langs het kanaal van Zuidhorn naar Gaarkeuken, oa). Totaal 58 km afgelegd. Ben er nog moe van.
Hoe het verder moet? Mijn dochter zei dat ik maar een tijdje niet moet hardlopen. Misschien is dat het. Maar hoe moet het dan met de 27 km in Apeldoorn? Ik denk zelf dat het misschien tijd wordt om de fysiotherapeut op te zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten