Het herstel lijkt heel snel te gaan. Ik heb eigenlijk nergens last van. Geen spierpijn, geen zere enkels, teen is goed. Nog wel moe, en veel trek in eten. Hoewel de vermoeidheid ook al minder wordt. Na deze twee rustdagen train ik morgen weer met de loopgroep mee, kijken hoe dat gaat, en dan kijken hoe en wanneer ik het schema weer oppak.
Ik ben ook eigenlijk wel trots dat ik dus blijkbaar gewoon door kan hollen, ook als ik heel moe ben en het heel zwaar heb. Dat kan ik dus. En de marathon is qua tijd prima verlopen, het tempo is niet eens heel erg teruggezakt.
Ik zie ook niet op tegen de marathon in Rome, over 5 1/2 week. Als ik nu even tijd neem om te herstellen, kan het daar best goed gaan. Dan is Apeldoorn nog best een goede training geweest. Tijd genoeg nog om mezelf te prepareren.
Wel ga ik wat beter om m'n voeding denken. De dagen van te voren wat meer eten en tijdens de marathon zelf op tijd wat nemen.
Een heleboel mensen hebben mij trouwens afgeraden om twee marathons achter elkaar te lopen. Ongelofelijk wat een wijsheid mensen in pacht denken te hebben. Volgens mij ben ik zelf nog de meest deskundige over mezelf. En ik denk dat ik dit kan. Dus doe ik het. Je moet geen anderen geloven, je moet vooral in jezelf geloven. Gaat het fout, jammer, gaat het goed, dan ben je heel trots en kom je ver (in het leven).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten