Om 7 uur 's morgens had ik afgesproken om 30 km te lopen, samen met C, die bij mij in de straat woont. Voor haar werd het de eerste 30-er. En ze deed het heel goed!
We begonnen heel rustig aan. Mijn HF bleef meestal onder de 140. En het was heerlijk zo vroeg op de dag. Bijna geen verkeer, vogels en andere dieren (hazen) nog actief en de lucht nog fris. De temperatuur ook nog prima, tot het eind heb ik het niet te warm gehad.
Halverwege even gestopt om wat te drinken en een koek te eten en toen weer verder. Na 20 km werd ik wel moe. C volgens mij nog niet: die liep nog vrolijk te kletsen. Ik zei geloof ik steeds minder terug. We waren ook sneller gaan lopen, volgens C's horloge was ons gemiddelde van 10,3 naar 10,4 gegaan. Na een km of 25 nog heel even gestopt om de rest van de koek op te eten. Toen was het nog maar een km of 7 naar huis. Deze gingen eigenlijk weer prima en waren zo voorbij. Ik was door mijn dip heen.
's Middags merkte ik niet veel meer van mijn 30 km. Ik was al best hersteld. Zondag bij de loopgroep ook geen last van spierpijn of zo. Wel heel rustig aan gedaan omdat ik gewoon geen zin had in snelle stukken. Ik ben verbaasd dat ik blijkbaar zomaar weer die 30-ers aankan. Ik heb dit na oktober (Amsterdam Marathon) niet meer gedaan, maar kan het dus zomaar weer oppakken.
Zondagavond kreeg ik helaas erg veel last van mijn maag. De hele nacht heb ik hier ontzettend veel pijn aan gehad, ik heb niet geslapen. Bij de dokter medicijnen gehaald en de hele maandag kon ik alleen maar heel stil op de bank liggen vanwege de pijn en de misselijkheid. Pas 's avonds knapte het iets op. Vandaag (dinsdag) lukt het pas weer om iets te eten en is de pijn nagenoeg verdwenen. Aan lopen moet ik nog even niet denken....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten