Ik had echt geen zin meer in hardlopen. Ik had het ook gewoon heel druk met werk. Genoeg excuses om een keer een training over te slaan. Dus heb ik maandag en dinsdag niet gelopen, ondanks dat er 12 km op het schema stond. Het voelde heerlijk. Geen gestress om het lopen in de volle dag in te plannen, maar gewoon net even wat meer tijd over om alle andere dingen af te ronden. En tegelijk lekker uitrusten.
Omdat ik zo uitgerust was, mentaal en fysiek, kon ik het weer opbrengen om lopend naar de woensdagtraining te gaan. Dat ging prima, de training zelf ook. Ik heb alle kilometers niet te snel, maar ook zeker niet langzaam gedaan. We eindigden te training ook nog eens dicht bij mijn huis, dus was ik vroeger dan anders thuis, fijn.
De dag erop, donderdag stond op het schema 15 a 20 km en die heb ik ook gedaan. Ik liep ongeveer 15 km en deze gingen heel goed. Gelukkig maar, want de 26 van afgelopen weekeinde waren zwaar, vooral omdat ik zelf liep te balen. Maar deze 15 waren heel goed voor mijn zelfvertrouwen. Ik liep snel en krachtig, aan het begin wel wat stijf (logisch, zo snel na de kilometers van woensdag), maar ik eindigde vol energie en goede moed.
Na twee rustdagen (nou, rust: erg druk geweest maar niet met lopen) deed ik zondag de laatste loop voor de marathon, 16 km. Deze gingen nog beter dan donderdag. Ik liep in feite te snel, mijn lichaam en benen wilden dat gewoon.
Dus: laat de marathon maar komen! Ik krijg er steeds meer zin in. Slechts een ding kan roet in het eten gooien, en dat is als ik ziek word. Dat moet dus maar niet. Daarnaast doet ook mijn voet bij gewoon lopen pijn, maar bij het hardlopen niet. Ik ga ervan uit dat die voet wel overgaat in deze rustweek, meestal was dit wel het geval in de afgelopen tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten