Wat was ik moe. Ik had drie weken heel hard gewerkt en dit eindigde woensdagmiddag om half vijf, toen ik mijn cursus van die middag beëindigde. Ik reed naar huis, ging daar koken en na het eten sloeg de vermoeidheid al toe. Ik ging toch naar de loopgroep, want ik had best zin om even buiten te zijn en wat te hollen.
De vermoeidheid was donderdag nog helemaal niet over. Eerst heb ik twee uur mijn huis gepoetst, gezogen en afgestofd. Dat was ook al drie weken niet gebeurd. Het was fijn om te doen, even niet diep nadenken over statistiek of onderwijs. Na het eten van mijn middagboterhammen kon ik mijn ogen niet meer openhouden en deed ik een dutje.
Nog steeds erg moe werd ik weer wakker. Toen moest ik nog boodschappen doen en daarna koken en eten. Om half negen vielen mijn ogen haast vanzelf alweer dicht en om half 10 lag ik in bed. Heerlijk geslapen, lekker lang, maar ik werd wel wakker met hoofdpijn.
Na het ontbijt heb ik samen met mijn dochter 4,5 km hardgelopen. Zij loopt lekker rustig, dat ging prima. Het ging steeds beter, mijn hoofdpijn verdween. Mijn dochter vond dit rondje genoeg, maar ik deed het rondje nog een keer, en nu wat sneller. Heerlijk, frisse lucht, lekker lopen, ik voelde me beter en beter.
Dus in totaal 9 km hardgelopen, van heel rustig tot net iets boven marathontempo. En het ging zo lekker, dat ik steeds meer zin krijg in de marathon!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten