Na de sportzondag had ik weer veel zin om hard te lopen. Ik voelde na de zondag geen pijn, ik voelde me alleen maar superfit. Dus wilde ik maandagmiddag lekker gaan hardlopen, een stuk of 15 kilometer had ik in mijn hoofd, ik dacht dat dat wel moest gaan met mijn zere spier.
Maar toen belde ineens de klusjesman, die dezelfde middag nog een klus in ons huis wilde doen. Ze hadden blijkbaar ineens tijd over en ik was thuis, dus ja.. Kom dan maar vanmiddag, dan is het ook maar weer gedaan.
Dat werd dus niet meer hardlopen, die dag.
De dinsdag werd het ook niks. Ik weet niet meer waarmee, maar ik was de hele dag druk. Dan maar woensdag hardlopen. Ik heb mijn loopgroeptraining overgeslagen omdat ik 's avonds thuis wilde zijn, maar 's middags had ik wel tijd.
Ik liep ruim 1 1/2 uur, het zal een km of 16, misschien 17 geweest zijn. Het ging überheerlijk. Ik heb één vlot tempo gelopen, geen versnellingen, maar het hele stuk op een sneller dan rustig tempo gelopen. Ik genoot enorm van het eindelijk weer een lang stuk kunnen lopen. Na 3 kwartier of een uur begon ik wel mijn heupspier te voelen, maar het was niet erg en ik kon ermee doorlopen zonder dat het nog erger werd.
Dat heb ik geweten. De volgende dag: de hele dag pijn. Masseren, rekken, het hielp niet echt. Vrijdag was het nog niet over. Eigenlijk wilde ik graag weer hardlopen, maar het werd dus fietsen. Met enige tegenzin haalde ik mijn fiets uit de schuur. Het was ook erg koud buiten, helemaal geen weer om te fietsen. Maar toch gedaan, wel 1 uur en 45 minuten, misschien ook wel 2 uur. Snel en langzaam gefietst. Toen ik thuiskwam was ik best moe. Maar ook voldaan. Dit was weer de zwaarste training sinds de marathon.
En na het fietsen was de spierpijn nagenoeg weg. Misschien moet ik elke keer na het lopen een stukje fietsen? Het lijkt heilzaam te zijn....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten