Vrijdagmiddag, het zonnetje scheen, wel wat wind, heerlijk om even te gaan lopen. Ik had er echt zin in en vertrok vol goede moed. Maar al meteen, nog in de straat waar ik woon, voelde ik het al: hele moeie en zware benen. Dus maar heel rustig aan doen, eventueel korter lopen dan wat ik van plan was. Na een minuut of 20 ging het beter en begon ik heel erg lekker te lopen. En ook heel constant: mijn hartslagmeter bleef wel 3 kwartier staan op 132. Zelfs als ik iets versnelde: het bleef 132. Wat goed van mij!!
Nou, dit klopte natuurlijk niet, op een of andere manier was mijn hf-meter ermee opgehouden. Jammer, want nu moest ik op mezelf vertrouwen om niet te snel te gaan lopen. Dat lukte toch aardig want toen na ik na een hele tijd nog eens op de meter keek, stond hij op 142, een prima frequentie. Ik heb heerlijk rustig gelopen en genoten van 15 km, over alle schelpenpaadjes in de omgeving. Eigenlijk loop ik die het liefst.
Vandaag was de tweede trainingsloop van "road to rotterdam", georganiseerd door Groningen Atletiek. Een loop van 25 km ten noorden van de stad Groningen. Wegen en paden waar ik nog nooit geweest was. Heel erg mooi, ijs op de velden, geen wind en wel zon. En wat heeft die al veel kracht, duidelijk meer dan in december. Het was gezellig om met anderen te lopen, oude bekenden en ook onbekende mensen.
Maar ik was het na 18 km wel zat. Benen gingen zeer doen, pijntjes hier en daar, en ook een achillespees die wat pijn afgeeft. De normale pijntjes ken ik wel, maar die achilles moet ik in de gaten houden. Omdat ik nu toch wel moe ben, besluit ik om de rest van deze week weinig meer te doen. Maandag nog een klein uurtje heel rustig, misschien beter fietsen vanwege m'n achillespees, woensdag heel rustig met de loopgroep en dan niks tot zaterdag de marathon op een rustig tempo in Apeldoorn. Hopelijk houdt die achilles zich verder rustig. Ik heb er zin in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten