Wat is dat toch raar: het fietsen ging de laatste drie dagen heel erg goed, steeds beter eigenlijk. Na een dag fietsen was ik aan het eind niet eens echt moe. Maar aan het fietsen kwam een eind en er volgden twee rustdagen.
Zondag meegetraind met de loopgroep. Dat ging nog best goed: ik had snelheid genoeg. Maar aan het eind van de training voelde ik al wel wat vermoeidheid. Dinsdag stond 12 km op mijn schema, maar ik was heel erg moe. Ik heb ze wel gedaan, maar op een heel laag tempo. En vandaag woensdag ben ik nog steeds moe. Ik wil eigenlijk alleen maar lekker lui lezen in de zon, dutjes doen overdag en eten. Ik ben helemaal ingezakt na mijn fietsweek. Dus moet ik daar aan toe geven. Want door vermoeidheid heen trainen heeft geen zin, ik moet eerst herstellen.
Tijdens de training het volgende plan bedacht: nu twee rustdagen (donderdag echt niets doen en vrijdag een stuk wandelen van het pieterpad, niet helemaal rust dus eigenlijk, maar ja). Dan zaterdag heel erg rustig een 10 km en afhankelijk van hoe deze ging zondag of maandag of nog later in de week een 30 km lopen.
Of nog beter, als het lopen vrijdag ook nog zwaar is, zondag of maandag de rustige 10 km doen. En pas als ik uitgerust ben en de 30 km goed heb kunnen lopen, pik ik het marathonschema weer op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten