Er wordt mij steeds gevraagd of ik al hersteld ben van de marathon. Meestal zeg ik dan nee. Want ik voel me nog niet terug op mijn oude niveau en heb nog helemaal geen zin om veel te lopen, ook al gaan de trainingen de laatste tijd best heel goed.
Zoals gisterenavond.
Met tegenzin vertrok ik om tien voor acht van huis. Ook nog vijf minuten te laat, dus ik moest hard fietsen. Eenmaal bij het verzamelpunt van de loopgroep aangekomen (nog net op tijd), vertelde trainerpaul dat we een tunneltraining zouden gaan doen. Nou ja, vooruit maar, dacht ik.
Maar eenmaal in de tunnels liep ik zonder plezier de heuvel 12 keer op. Dit ken ik helemaal niet van mezelf. Ik vond tunneltrainingen altijd wel leuk. Maar nu liep ik me af te vragen waarom ik dit deed. Ik kon ook wel stoppen en naar huis lopen. Waarom moet ik van mezelf altijd zo snel en veel lopen? Ik vond er echt niks aan. Betekende dit nu het einde van mijn plezier in hardlopen? Grote vragen en grote twijfels.
Maar na die 12 keer tunnel, liepen we nog twee keer 6 minuten. En die gingen ineens heel snel en makkelijk. Het voelde heel goed. Ik liep haast moeiteloos in een lekker vlot tempo. Het voelde soepel en licht. Weg waren meteen al mijn twijfels over hardloopplezier en einde hardloopcarriëre.
Misschien heb ik wel tegenzin en ben ik zo moe omdat ik de laatste tijd erg hard werk. Ik zal de precieze reden wel nooit te weten komen. Dus laat maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten