Na de 30 km van donderdag, nam ik vrijdag maar een rustdag. In de loop van de middag voelde ik de spierpijn in mijn bovenbenen opkomen. Het was toch wel wat ver geweest, blijkbaar, die donderdag. Maar echt moe was ik niet.
Voor zaterdag had ik 20 km gepland. Maar door de spierpijn had ik twijfels of dit niet te veel zou zijn.
---
Eigenlijk vind ik deze zin niet kloppen. 20 km is niet te ver. Dat kan ik altijd wel lopen als het maar niet snel hoeft. Of ik het volhoud is een mentale kwestie. Ik ben ervan overtuigd dat je altijd nog wel een kilometer verder kan of een stapje harder als je dat wil. Dat je dit niet doet, is een besluit dat je op een gegeven moment neemt omdat het teveel pijn gaat doen. Ergens is natuurlijk wel een grens: op een gegeven moment is de energie wel echt op. Maar volgens mij ligt die grens (bij mij althans) behoorlijk ver en heb ik hem nog maar een paar keer in mijn leven bereikt. Als dit al zo was, toen.
---
De zin moet dus zijn: Door de spierpijn wist ik niet of deze 20 km prettig (prettig is geen goed woord, misschien moet het zijn: acceptabel) zouden verlopen. Ik koos mijn route dus zo, dat ik ook na 10 of 15 km een shortcut naar mijn huis zou kunnen nemen voor als verder lopen te moeizaam werd of teveel pijn zou gaan doen (waarbij ik dus zelf besluit wanneer de moeizaamheid of de pijn teveel was. Dus het is geen fysieke toestand, maar een mentale. Nu genoeg hierover gezeurd).
Het begin ging nog wat moeizaam. Ik had last van een suikerdip omdat ik ongeveer een half uur na het ontbijt vertrok. Maar dit trok na een half uur weg en toen liep ik prima. Niks shortcut, maar gewoon 20 km gelopen. Mijn benen en lijf wilden steeds snel gaan lopen, maar dat mocht niet van mij, dus ik heb dit maar af en toe kleine stukjes gedaan. Moe maar voldaan kwam ik thuis, waar de spierpijn verminderd leek te zijn.
Zondag toch maar naar de loopgroep gegaan. Ik voelde de spieren in mijn bovenbenen wel weer wat meer, dus ik hoefde van mezelf niet zo snel te lopen. Op het programma stond 12 keer 2 minuten en maar deze gingen zo makkelijk dat ik toch gewoon snel liep. Ik was verbaasd over mezelf. Waar komt al deze energie ineens vandaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten