Na het hele kleine beetje hollen van woensdag, verder rust gehouden. Vrijdag lekker in de tuin gewerkt, gelukkig had ik daar wel weer energie voor. Maar nog steeds heb ik steeds veel trek in eten en slaap ik diep.
Zondag kon ik eindelijk weer hollen, met de loopgroep mee. Eindelijk, want ik had er wel weer zin in. Het was mooi weer, zonnig en wel erg koud. Maar dit keer was ik erop voorbereid: dikke lange broek, drie lagen shirts, handschoenen en muts. De jas kon halverwege de training uit en de muts ook, maar de handschoenen hield ik lekker aan.
De krachtoefeningen, waar de trainer nu steeds mee komt, heb ik maar heel voorzichtig en lichtjes meegedaan vanwege de spierpijn die nog niet helemaal weg was. Het lopen ging goed. Al best wel weer snel. De acht minuten waren ook precies lang genoeg. Ik voelde wel wat spierpijn, maar niet veel, tot de laatste acht minuten. Bij de start ineens een pijnlijke plek. Langzamer aan gedaan, het ging ook wel weer. Maar de plek voel ik nog steeds, bij trap op- en aflopen, bij opstaan uit een stoel. Wandelen gaat goed. Waarschijnlijk een diepe spier verrekt, denk ik. Jammer, want nu kan ik niet lopen en ook niet fietsen. Even afwachten maar hoe het verder gaat. Ik kan toch maar beter de tijd nemen om goed uit te rusten van deze loeizware marathon (en zo heb elluk nadeel se foordeel).
ja.. je doet voorzichtig genoeg maar dit soort dingetjes zie je vaak na marathons en zo. Als wandelen goed gaat is het waarsch een lichte verrekking... nog even wat meer rusten
BeantwoordenVerwijderen