zware training in de sneeuw

Donderdag niet meer gelopen of gefietst, bijkomen van de pittige tunneltraining van woensdag. Maar ik had nog steeds goede zin, dus verheugde ik mij op een lekkere lange training op vrijdag.

Buiten viel natte sneeuw, maar ik liet me niet weerhouden. Hoewel ik toch wel wat heb staan dralen, ik zag op tegen de kou. Maar ja, na 5 minuten in de kou word je warm en dan is er niks meer aan de hand, dus hup, geen gezeur en gaan met die banaan.

Na 20 minuten rustig inlopen begon ik aan lange intervallen. Ik had bedacht om 3 keer 20  minuten op halvemarathontempo te gaan lopen met steeds 5 minuten rustig ertussendoor. Maar tijdens de eerste 20 minuten dacht ik ineens dat drie keer misschien iets teveel van het goede zou zijn, omdat de halve marathon van Blijham al over 1,5 week is. Dus dan maar twee keer 20 minuten en dan verder rustig naar huis.

Dus zo ging het. De twee keer 20 gingen goed, niet te snel gedaan, maar toch vlot en niet te moe ervan geworden. Na 75 minuten lopen was ik hiermee klaar, maar toen was ik nog best ver van huis. Dus dan maar een derde 20 minuten erbij gedaan, maar niet meer zo snel, een stuk langzamer. Dit viel me zwaar, de enige motivatie om dit te doen was dat ik dan eerder thuis was.

Na de 20 minuten moest ik nog ongeveer een half uur naar huis lopen, dit ging nog langzamer, maar was taai en zwaar. Ik was echt moe, het lopen ging niet fijn meer.

Eenmaal thuis eerst eten en toen douchen, toen moest ik nog boodschappen doen en met mijn dochter in Roden shoppen. Maar ik was heel moe, zelfs wat misselijk. Blijkbaar was het allemaal iets te veel geweest voor een training.

's Avonds op de bank viel ik al bijna in slaap. Om half 10 ben ik naar bed gegaan en ik heb wel 10 uur geslapen. Nu hoop ik maar dat ik wel op tijd hersteld ben voor Blijham. Het zou niet de eerste keer zijn dat ik te kort op een wedstrijd te zwaar train... In elk geval doe ik niet veel meer, de komende week.