Vanmorgen had ik nergens zin in. Ik wilde eigenlijk gaan fietsen (vanwege mijn voet), maar daar zag ik helemaal tegenop. Ik vond het veel te koud en er waaide een veel te koude wind. Lopen trok me ook niet aan, maar leek me minder erg dan fietsen. En de voet leek al weer een stuk beter dan zaterdagavond, dus ik vond dat lopen wel verantwoord was.
Zomaar vroeg ik of mijn dochter niet met me mee wilde lopen. Na wat twijfels zei ze ja. Dus trokken we er samen op uit. Mijn dochter loopt heel rustig, dus ik liep heel rustig met haar mee. De eerste meters nog met minder zin, maar algauw was het toch wel weer prima. Gezellig kletsend liepen we een half uur.
Toen was ik nog helemaal niet moe en dus besloot ik er nog een lus bij te lopen. In die lus deed ik het lantaarnpaalspel. Dat houdt in dat ik van lantaarnpaal naar lantaarnpaal liep, afwisselend in een snel en langzaam tempo. Het laatste stuk deed ik nog wat langere en minder snelle tempo's , zodat ik vanmorgen wel alle snelheden tussen 8 en 15 km/uur heb gehad.
Het was pittig, de snelle kms van Apeldoorn zitten duidelijk nog in de benen. Maakt niet uit, het was goed zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten