De Road to Rotterdam trainingsloop vond zaterdag plaats. Ik ben hier een van de voorlopers en dat is erg leuk. Ineens word ik als een soort deskundige gezien en dat klopt ook wel een beetje natuurlijk, na vijf marathons en ruim 8 jaar loopervaring.
Er waren vier voorlopers, dus bombardeerde ik mezelf maar tot een achterloper, samen met nog een voor/achterloper. Hier hadden we leuke gesprekken en konden ook mensen adviseren. Het meest heb ik geadviseerd om de volgende keer in een langzamere groep mee te lopen. Er waren een aantal mensen die op het laatst best moe werden en dat is eigenlijk niet de bedoeling. Deze lopen zijn bedoeld om je benen te wennen aan een lange duur. Snelheid train je in de andere trainingen, met intervallen op marathontempo bijvoorbeeld. Voor je uiteindelijke tijd op de marathon maakt het niet heel veel uit of je deze duurtrainingen op 5.45 min/km doet of 6 min/km of zelfs 6.15 min/km.
Zo, dat was een stukje ervaringstheorie.
Nu de praktijk: het was mooi weer, de zon kwam nog tevoorschijn. De route voerde langs paden waar ik nooit eerder geweest was, door bos, langs de plas en een stukje door de stad natuurlijk. Berijpte velden, soms gladde paden, prima verzorging onderweg: wat wil een mens nog meer. Het lopen ging ook helemaal prima. Pas 's avonds voelde ik toch weer wat pijn in mijn voet en ik zag ook dat het weer iets dikker was dan normaal.
Vandaar dat ik vandaag maar niet heb hardgelopen, wat wel mijn plan was, maar ruim 1 1/2 uur heb gewandeld door de sneeuw. Ook leuk. Onderweg werd ik besprongen door een hond en toen ik de eigenaresse vroeg of ze haar hond niet bij zich kon houden kreeg ik als antwoord dat die hond dat inderdaad niet mocht doen, maar dat zij nu even een paard stond te aaien....... Met andere woorden: haar hond mag gewoon mensen aanvallen als zij zich met een paard staat bezig te houden. Niet het antwoord wat ik wilde horen. Ik ben hoofdschuddend maar verder gelopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten