uur fietsen uur lopen

Heerlijk gefietst. Na 45 min thee drinken met Merie nog ruim een uur gelopen. Eerst licht in het hoofd, later soepel. Toch wel moe thuisgekomen.
Enkel voelde ik nauwelijks,nu ook niet.
Goede dag. Moe nu

blog stopt

Zo, ik stop er dus mee. Ik heb er geen zin meer in, het was mooi om mee te maken, en nu stop ik weer.
Leuk dat jullie me af en toe lazen. Hoe het vanaf nu gaat, hoor je wel weer op de trainingen.

Groetjes.

naar de fysio

Want die enkel, dat gaat maar niet over. Toch maar naar de fysio, naar Wim van Houtert, die regelmatig met ons meetraint. Hij heeft ernaar gekeken en volgens hem is het gewrichtskapsel geïrriteerd omdat mijn sprongbeen niet helemaal meer goed in het enkelgewricht hangt.

Waarschijnlijk is dit gekomen toen ik na de marathon in Apeldoorn niet goed uit de bus stapte, en mijn voet ver heb overstrekt. Sindsdien had ik af en toe last van pijn, maar het lopen ging nog heel goed. Maar de laatste tijd dus niet meer. Wim heeft er een heel strak tape om gedaan, zodat die botten weer beter in het gewricht staan. Volgende week weer terug, kijken hoe het gaat. Het tape zit heel strak, het voelt nog heel onwennig, ben benieuwd hoe het morgen gaat als ik voorzichtig een stukje ga hardlopen. Want dat mocht nog wel van Wim.

En toen stak ik ook nog bij het koken met een mes in mijn hand. Au au dat doet zeer. Ik kan al m'n vingers nog bewegen, maar voel het wel. Zielig ben ik hoor. Maar ik kan er nog wel mee hardlopen.

volop energie

Gisteren de Run van Roden! Een leuke loop door (bijna) mijn woonplaats, een stukje door het centrum, een stuk over zandpaden door het bos. Rondes van 3 1/2 km ongeveer, dus je komt steeds weer langs speaker en publiek, en dat geeft elke keer net wat extra power.

Ik heb een kwart marathon gelopen en het ging makkelijk. Ik liep op halve marathon tempo, met een groepje mee, waar ik op de training ook altijd mee loop. De eerste km ging wat snel, daarna 4 km op 4.38 gelopen. Toen iets langzamer en de laatste ronde heb ik iets kunnen versnellen, niet veel hoor. Het ging niet heel snel, ik wijt dat maar aan het natte zand waar we doorheen moesten en het feit dat ik niet echt getraind had voor een 10 km.

Ik vond het heel jammer dat ik geen halve heb gelopen, want het ging erg lekker, ik had graag verder meegelopen  met de mannen uit mijn groepje, om te kijken hoe het in de laatste ronden zou gaan. Maar ik voelde mijn enkel aan het eind al wel een beetje opspelen, dus het was echt beter om na 3 rondes te stoppen. De tijd was 47'59'' en daarmee was ik de snelste dame, dat was leuk, maar niet onverwacht.

Vandaag ruim 1 1/2 uur gefietst door regen en harde wind. Ik was helemaal niet moe van die 10,5 km van gisteren. Krachtig tegen de wind in gereden. Thuis lekker douchen en lunchen, het geeft niks om een keer helemaal nat te regenen. Ik ben blij dat ik weer zoveel energie heb, dat de vermoeidheid over is en ik weer kan genieten van mijn "uitputtingsslagen". 

knex bouwwerk

Kijk maar onder het kopje "links", hier aan de rechterkant, bovenaan. Heeft mijn zoon gemaakt.

rustig lopen, veel fietsen

Het gaat lekker. Van de vermoeidheid, duizeligheid en misselijkheid is niks meer over. Ik voel me heel fit. Het fietsen gaat prima. Het lopen doe ik rustig en niet zoveel, en dat gaat ook goed. Ik heb veel minder pijn aan mijn enkel, logisch omdat ik zo weinig loop. En morgen bij de run van Roden loop ik rustig een 10 km.

Heel jammer dat ik mijn titel hier niet kan verdedigen, maar het is beter zo. Ik kijk uit naar de start van de marathontraining, eind juli. Ik hoop dat het met de enkel dan helemaal goed is....

fout paadje

Volgens Het Nieuwe Plan moet ik nu meer fietsen ipv lopen. Dus gisteren dit Plan in praktijk gebracht en op de fiets gestapt. Eerst naar Bakkeveen, wind tegen. Sommige stukken lekker hard ertegenin, ik was zowaar even buiten adem. Ik merk dat ik een tijd minder heb gefietst, echt heel soepel ging dat niet. Maar ik heb eigenlijk helemaal niet minder gefietst, ik fiets toch wel een keer per week naar Groningen. Dus rara hoe kan dit dan?

Maar goed, even voorbij  Bakkeveen zag ik een mooi fietspaadje, richting Siegerswoude. Dat genomen, maar een half uur later reed ik ineens Frieschepalen binnen. Hee, dat was niet de bedoeling, veel te ver afgedwaald. Via ANWB-borden naar Marum en toen naar huis. Ruim anderhalf uur gefietst, waar ik een uur wilde. Af en toe lekker hard, dan weer een stukje wat rustiger.

De fiets piept en kraakt: de ketting en tandwielen worden oud, zei de fietsenmaker. Maar hij moet het nog maar even uithouden, en hij deed het ook nog best.

een nieuw plan

Zaterdag onder het fietsen heb ik een nieuw plan bedacht. Eerst had ik 10 km hardgelopen, redelijk tempo, ongeveer 12 km per uur. De hele tijd pijn bij de enkel. Ik werd er ongerust van, dit kan zo niet langer. Na de 10 km ging ik nog een uur fietsen en besloot ik dat die enkel nu echt moet gaan genezen, met meer rust, minder lopen dus.
Dus het nieuwe plan: een maand lang weinig lopen, maar wel fietsen om conditie alvast op te bouwen. Want de vermoeidheid van de afgelopen weken is wel over, ik voel me weer fit en heb zin om veel te doen. Half/eind juli kan ik dan weer meer gaan lopen en dan wil ik gaan trainen voor toch een marathon, Amsterdam denk ik, of Eindhoven.

Wat ik op de run van Roden doe, weet ik nog steeds niet. In elk geval geen halve, misschien een kwart, of de estafette: als er  nog een plekje is, of helemaal niet lopen. Na de 10 km lopen van zaterdag heb ik verder geen pijn meer gehad, dus het is ook weer niet heel erg.

baantraining

en best wel snelle stukken gelopen. Eerst 2,1 km (= eentiende halve marathon) gelopen, op 4.20 per km. Toen 5 x400 meter, nog sneller, weet niet meer hoe snel. En toen weer eentiende halve, ongeveer net zo snel, dacht ik.

Tijdens het lopen wel de enkel een beetje gevoeld en nu, de volgende dag, voel ik weer wat pijn. Ik moet het eigenlijk niet doen, zo snel lopen. Rustig aan doen.

Ik denk dat ik over 1 1/2 week in Roden een kwart marathon ga lopen. Maar zeker ben ik niet: het kan nog steeds een halve worden (onverstandig) of helemaal niet lopen (is denk ik niet nodig).

Ik krijg steeds meer zin om toch in het najaar weer een marathon te gaan lopen. En als ik dat wil, moet ik nu wel serieus die enkel laten genezen, natuurlijk. EN ach: er komen nog vele halve marathons: eind juli Lauwersoog-Ulrum bijvoorbeeld, een die al heel lang op mijn verlanglijstje staat en die ik nog nooit heb gelopen.

Binnenkort dus de fiets naar de fietsenmaker brengen en meer gaan fietsen en minder lopen. Of helemaal rusten, dat mag ook.

wat nu???

Toen ik vanmorgen toch maar naar de loopgroep was gegaan om rustig mee te trainen zei de trainer tegen mij dat het misschien beter was om twee weken te fietsen, vanwege de enkelpijn. Ik schrok hiervan, ik had zelf ook al mijn twijfels of ik wel of  niet zou gaan lopen en wat te doen, maar als hij dit dan zegt....

Het lopen ging redelijk. Ik had wel een zere enkel, nu weer op een andere plek dan anders. Ik heb het rustig aan gedaan, maar heb toch nog redelijk snelle stukken gelopen. Na verloop van tijd ging het wel beter en nu, 's middags voel ik minder pijn dan gisteren overdag. Nog wel veel stijfheid. Van fysio Wim moest ik mijn enkel voorzichtig losdraaien, dus dat doe ik dan maar. Het helpt nog niet.

Ik denk dat ik beter rust kan nemen, niet lopen over twee weken. Geen leuk besluit, misschien valt het uiteindelijk mee??? Ik hoop dat er binnenkort iets "knakt", waardoor alle pijn ineens over is. Maar dat zal wel niet gebeuren.

weer die enkel

Hij doet weer behoorlijk pijn. Na de training van woensdag viel het nog wel mee, maar ik heb vrijdagmorgen 1 uur en een kwartier gelopen en nu voel ik het weer. Hij lijkt ook wel een beetje dik, maar misschien toch niet. Ik kijk en kijk ernaar en denk dan van alles te zien, later zie ik dat dan weer niet, ik twijfel gewoon aan mijn eigen waarnemingen.

En het ging vrijdag heel erg lekker, uiteindelijk. Ik begon met hele stijve benen, ik had (donderdag al) spierpijn in hamstrings, lies en bilspieren. Heel lang die spieren niet meer gevoeld, nu dus weer wel. Ik begon vrijdag dus errug rustig, maar allengs ging het beter en ik eindigde ruim een uur later met een lekker tempo, wat ik nog wel langer had kunnen volhouden, maar ja, de kinderen waren intussen ook wakker en zaten op hun moeder te wachten. (Dit laatste is niet waar: ik zou misschien willen dat het zo was, in het echt kijken ze nauwelijks op als ik thuiskom, of ze liggen nog in bed.)

Later op de dag had ik weer hele stijve benen, maar een beetje oprekken deed wonderen en nu is de spierpijn weer aardig weggetrokken. Alleen dus wel pijn aan m'n enkel. Hmmm. Moet ik nu wel of niet de Run van Roden gaan lopen over twee weken?

zijn het de schoenen?

Zaterdag twee uur gelopen in een rustig tempo. Dat ging prima. Het laatste half uur wel last van de enkel. Gelukkig liep woensdag Wim, de fysiotherapeut mee met de loopgroep, dus hem maar even gevraagd. Waarschijnlijk irritatie van het glijvlak van het spronggewricht. Komt door veel belasting en door doorlopen op oude schoenen. Is op mij wel van toepassing. Ik kreeg wat losmaaktips van hem, draaien met de enkel. En verder maar afwachten.

Woensdag wel lekker gelopen, maar wel weer meteen een gevoelige enkel. Ik liep weer op mijn Brooks. Ik heb toch het idee dat ik op die Brooks eerder last krijg dan op mijn nieuwe Asics. Ik wil niet meteen de schuld geven aan de Brooks, ik heb er tenslotte vele kilometers probleemloos op gelopen, maar..... toch de komende tijd maar iets minder op lopen.

De vermoeidheid lijkt een stuk minder geworden, ik voel me na een training niet meer dagen uitgeput. Ook van het werk of de studie niet meer. Nu nog genezen van die enkel. Over twee weken de run, en dan mag ik echt rusten.  Ik moet  natuurlijk wel met goeie benen aan mijn huttentocht in de Alpen met mijn zoon beginnen. Da's nog wel leuker dan een goede wedstrijd lopen, eigenlijk.

voel me goed.

Gisteren weer naar Groningen gefietst en dat ging ook lekker, zoals fietsen meestal lekker gaat. Niet te snel, gewoon rustig aan. Ik voel me een stuk energieker. Dat kwam ineens maandag, nadat ik uit Groningen gefietst had. Het lijkt of de energie grotendeels terug is. Ik heb ineens ook zin in allerlei dingen, waar ik eerst allemaal tegenop zag, omdat ik zo moe overal van werd.

Dochter is nu ziek thuis, misschien had ik ook wel wat onder de leden... ik zal het wel nooit weten.

het gaat op en neer.

Gisteren, woensdag weer heel fijn getraind. Het ging goed, ik liep vrij snel, maar gemakkelijk. Heerlijk, na alle vermoeidheid van de afgelopen week, gaat het nu weer wat beter.

spierpijn

De bovenbenen doen pijn, na de training van woensdag. Nou jaaaa, zo erg en hard was het nou ook weer niet, dacht ik. Is mijn lijf dan nog steeds niet helemaal hersteld na de marathons van begin dit jaar? Ik weet het niet. Ik was vandaag weer erg moe, heb nog wel hardgelopen, vanochtend om 8 uur al, rustig aan vanwege de spierpijn en het ging ook moeizaam. Op het eind niet, toen liep ik lekker.
De rest van de dag druk geweest met van alles en nog wat, en 's middags was ik weer duizelig, raar en moe, heel moe. Uitrusten dus maar, want er komen hele drukke weken. Veel colleges, drie verjaardagen hier thuis en ook nog een paar van familie en tussendoor erg veel lezen en studeren. Dus rust pakken waar het kan. Want het voelt nog steeds zwaar allemaal. (Maar het gaat wel beter dan een paar weken geleden.)

lekker weer

Deze titel is op twee manieren te interpreteren: Het weer is lekker en het lopen gaat weer lekker. In mijn geval klopt het allebei. Gisteren lekker getraind, als vanouds weer een beetje. Ik voelde weer kracht in mijn benen en energie. Hoewel het nog niet helemaal soepel ging, toch een heel eind in de goede richting. Ik liep op nieuwe ASICS. Prima schoenen, deze zijn niet zo heel zacht, dat waren mijn vorige asics allemaal wel. En mijn zooltjes passen er ook beter in.
Omdat ik gesponsord word door Intersport superstore Roden, ga ik daar binnenkort (met korting) nog zo'n paar halen.

Het weer is gelukkig de laatste dagen een stuk beter om te lopen. Veeeeeeel koeler en dus beter.
Dus: het gaat goed. Wel neem ik nog veel rust, voor mijn gevoel overdreven veel, maar ik denk dat ik dat nog steeds wel nodig heb. Vandaar dat ik vandaag rust, en de hele dag studeer. Ook leuk.

de training weer hervat

Want ik denk dat ik de oorzaak voor de zere enkel misschien wel weet: te lang doorgelopen op oude schoenen. Dom dat ik daar na 6 jaar lopen niet meteen aan denk....
Gisteren nog even lekker een uurtje gefietst, niet te snel, meer om even lekker buiten te zijn dan om echt te trainen. Zonet heerlijk gelopen, 10 km, met daarin eerst 10 minuten en toen 20 minuten op halvemarathontempo. En dat ging zo lekker. Ik had eigenlijk eerst niet zo'n zin om de weg op te gaan, het regende, maar achteraf was ik heel blij, zo fijn ging het.
De vermoeidheid, duizeligheid, is ook een stuk minder, mijn lijf komt weer terug in de oude toestand. Ik besloot meteen om dan toch maar weer te gaan trainen voor die halve marathon in juni. Ik heb er zin in, het voelt ineens weer goed.

Kijken of er voor de Run  van Roden nog ergens in de buurt een halve is die ik kan doen om in het ritme te komen. Ja, op 2 juni, maar dan is mijn man jarig. Ik denk dat ik dan thuis blijf.

enkel gaat beter

Na ongeveer een week niet veel te hebben gelopen, lijkt het nu wel beter te gaan met mijn enkel. Ik voel nog wel steeds iets, maar het is al een stuk minder. Woensdag heb ik op de baan in Groningen aardig wat kunnen lopen, en had ik na afloop geen last. Tijdens het lopen wel iets gevoelig, maar niet erg. En ik heb niet eens heel rustig aan gedaan, alleen maar een beetje. 3000 meter in halvemarathontempo, en toen nog 8 200 meters, die ik soms lekker snel deed, en soms heel rustig en alles ertussenin. Ging best.

Vandaag, na twee dagen rust, vond ik het weer tijd voor een lange, rustige duurloop. Het werd 1 uur en 3 kwartier. Lekker gelopen, behalve dat ik na een half uur honger kreeg en het zwaar ging. Ook voelde ik toen pijn aan mijn enkel, op een andere plek. Een bekend fenomeen als blessures aan het herstellen zijn.  Na een uur begon ik mijn enkel wel op de goede (slechte?) plek te voelen, dus maar geen twee uur gelopen. Ik dacht toen dat ik na een half uur weer thuis zou zijn, maar het bleek 3 kwartier lopen te zijn, dus toch nog bijna 2 uur gelopen. En dat vond ik ook genoeg, ik was blij dat ik op een gegeven moment, vlak bij huis, stil moest staan om paardenbloemen te plukken voor de konijnen.

Verder volg ik vandaag en morgen J, die in Steenbergen aan een 24 uursloop begonnen is. Morgen ook nog trainerpaul en G, die 6 uur gaan lopen. Een paar maanden geleden dacht ik dat ik hier ook 6 uur zou lopen, maar het zit er niet in. Ik ben nog te moe en niet hersteld van Rome (en Apeldoorn, en de trainingen vanaf september vorig jaar).

In mijn hoofd heb ik mezelf al vakantie gegeven tot eind augustus, en doe ik tot die tijd alleen waar ik zin in heb. Dat zal wel neerkomen op 3 keer per week lopen, totaal een km of 40 per week en tussendoor wat fietsen. De run van Roden, in juni, daar had ik mezelf al half voor afgeschreven, maar nu die enkel toch wel beter lijkt te gaan, zit een halve marathon er daar misschien toch wel in. Ik zie dan wel wat voor tijd eruit komt rollen, ga daar gewoon lekker lopen, als het allemaal goed blijft gaan. Na de zomervakantie zal ik dan weer voor halve marathons gaan trainen, denk ik. Geen marathon want de studie vraagt dan veel tijd. Maar je weet natuurlijk nooit....

fietsen

Na woensdag heb ik flink last gehad van m'n enkel. Hij was ook iets dik. Vrijdag de hele dag in Utrecht gelopen, dit ging goed, maar ik voel em dan wel. Gelukkig ging dit zaterdag een stuk beter. Zaterdag dus maar niet gelopen, maar in plaats daarvan gefietst. Ruim een uur, en het ging lekker.
Vandaag even 20 minuten rustig gelopen, dat was wel gevoelig, maar verder vandaag geen last gehad, dus dat gaat prima. Na het lopen nog een uurtje gefietst. De bedoeling was rustig aan, maar het was wel lekker om even tegen de wind in te beuken en even wat harder te gaan.
Dus al met al genoeg weer gedaan dit weekend.

toch achillespeesblessure

Gisteren tijdens het lopen ging het nog wel goed. Redelijk hard gelopen, voelde de achillespees wel een beetje, maar dat was steeds al zo.
Maar vanmorgen toen ik uit bed stapte: au au au. Alle beweging doet zeer. Dus: alleen nog maar kleine stukjes langzaam lopen voorlopig en de fiets maar weer tevoorschijn halen. Even geen halve marathons. Hopelijk komt alles nog goed voor de run van Roden, en anders maar niet, dit jaar.

Ik wou toch al rustiger aan gaan doen, eigenlijk deed ik nog best veel. Nu moet ik mezelf wel afremmen.

weet geen goeie titel

Gisteren toch nog maar even wat gelopen. Het werden 10  km met daarin 2 keer 15 minuten op halvemarathontempo (hf tussen 160 en 165). De eerste 15 min gingen nog wat stroef, niet echt fijn, maar na een  minuut of 7 weer rustig gelopen te hebben gingen de tweede 15 eigenlijk heel lekker. Genoten van alle bomen en planten die weer groen zijn en van het feit dat ik daar zo lekker liep.

Wel last van rechter achillespees (als die het is). Ik heb namelijk geen pijn als ik mijn tenen richting onderbeen beweeg, maar juist als ik ze ervanaf beweeg. Dus na de afzet, als mijn voet door de lucht zweeft, voel ik een pijn op de plek van de achilles, of iets dieper. Moeilijk te zeggen. Beetje mee uitkijken maar. Het wordt niet erger na het lopen. Ik heb er al een tijdje last van.

als vanouds

Gisteren kwam niks meer van lopen. Ik zat lekker op de bank, we besloten een film te gaan kijken en ik heb het lopen maar laten zitten.

Dus moest ik vandaag wel lopen. En het werd een heel mooi stuk. Toen ik wegging zei ik nog dat ik of na een uur of na twee uur weer thuis zou zijn, afhankelijk van hoe het ging. Vorige week zaterdag was het nog bagger, maar vandaag ging het prima.
Ik begon heel rustig, hartslag tussen de 140 en 145, niet te snel, gewoon lekker. En dat kon ik 1 1/2 uur prima volhouden. Ik werd niet moe, genoot van het mooie weer, niet te warm, van de natuur, die zo snel is veranderd deze maand door het warme weer. Bomen groen, bloemen overal, koeien in de verte, wat was het prachtig allemaal!

Na 1 1/2 uur heb ik versneld en met een oplopende hartslag tot 160 kwam ik na bijna twee uur weer thuis aan. Heerlijk gelopen!

een goed besluit

Nadat ik had bedacht dat ik het maar eens even een tijdje wat rustiger aan moest doen, werd ik nog moeier. Dus dan zal het wel een goed besluit geweest zijn. Ik voel me al een paar weken minder fit: veel hoofdpijn, duizelig en misselijk af en toe en het lopen ging regelmatig heel erg zwaar, verre van gemakkelijk. Deze week dus weining gedaan. Alleen woensdag rustig met de loopgroep meegedaan, dat ging best lekker, donderdag rustig naar Groningen gefietst, ook prima. Vrijdag niks gedaan, echt niks, alleen lekker buiten gezeten met mijn zus en even gewandeld met haar baby. Ik denk dat ik vanavond nog even een stukje ga lopen, maar ja, ik kan het ook morgen doen, natuurlijk.

Het bevalt goed, deze rust. Er blijft lekker veel tijd over voor andere dingen. Wel jammer dat ik vandaag niet de halve marathon heb gelopen die ik in mijn hoofd had, maar ja, als ik dat wel had gedaan, had ie toch niet lekker gegaan, dus laat maar.

hooikoorts, vreemde spierpijn en moe

Na de training van woensdag was ik moe. Ik ben donderdag nog naar Groningen gefietst, dat ging best lekker, rustig aan, lekker windje in de rug op de terugweg en mooi weer. Wel weer last van hooikoorts. Hoewel ik daar dit voorjaar nog niet veel last van had gehad, nu wel.

Vrijdag was ik moe, niet veel gedaan, veel gestudeerd. Zaterdag hetzelfde. Aan het eind van de middag een dik uur gelopen en dat ging heel stroef. Ik had zware houten benen, die niet wilden. Ook was het natuurlijk warm, maar dat verklaart niet die rare benen. Zondag nog met de loopgroep meegedaan, heel rustig aan, meer voor de gezelligheid dan echt getraind. Vreemde spierpijn in vreemde spieren, nog steeds veel niezen en jeukende ogen en heel moe. Ook een zere enkel, die ik al maanden steeds voel, maar waar ik toch gewoon mee kon doorlopen, nu wordt het erger. De kracht en de energie van de weken na de marathon zijn na mijn verkoudheid compleet verdwenen.

Dus: maar even wat rusten deze week. Misschien iets onder de leden? Toe aan rust? Vandaag, tweede paasdag, dus helemaal niks gedaan, zodat het maar een saaie dag werd. Goed en veel geslapen, morgen van half 8 tot half 10 ben ik in touw, een zware dag. In de planning zit een halve marathon, zaterdag, maar dan moet ik me wel beter voelen en die enkel moet het ook willen.

spierpijn

Ondanks dat ik toch niet heel snel heb gelopen in Stadskanaal, 1.36 is voor mij een halve-marathontijd, dit was 20 km, heb ik toch flink spierpijn gehad. Ik had er woensdag nog last van. De training ging echter gewoon goed, alleen gelopen met zware en beetje pijnlijke benen. Eerst 12 keer 1 minuut, lekker hard, toen 2 x 6 minuten op 4.27 minuut per km, ongeveer halve marathontempo dus. Deze voelden goed, en zwaar wegens de spierpijn. Maar toch vrij makkelijk gelopen, niet te snel.

Dan zal de tegenvallende tijd van zondag wel te wijten zijn geweest aan de temperatuur, of misschien omdat ik zaterdag de hele dag gestaan en gesjouwd heb op de rommelmarkt van mijn werk. Dat laatste zal ook wel invloed hebben. En laat naar bed op vrijdag, heel vroeg op zaterdag, ik was 's middags behoorlijk afgedraaid. Vrijdag namelijk naar "slagerij van Kampen" geweest: die kunnen fantastisch trommelen!

race the train

Wat een leuke loop is dit! Het parcours loopt steeds naast het spoor, over gras, schelpenpad, grindpad, zandweg, asfalt en klinkers. Heel afwisselend. 5 Minuten na de start van de 20 km vertrekt de stoomtrein, vol met supporters. Dus ongeveer na 2 km haalde de trein ons in: juichende supporters uit de ramen, de stoomfluit gillend en gestamp van de trein. Erg leuk.

In Musselkanaal is het keerpunt, en loop je dezelfde route weer terug. De stoomtrein keert daar ook en rijdt ook weer terug naar Stadskanaal. De finish is op het perron van station Stadskanaal. Ik was derde in mijn categorie, in 1.36.03. Dat is geen erg snelle tijd, maar veel meer zat er niet in; het was warm en het parcours zwaar. Het was een prima voorbereiding op de run van Roden. Ik heb (dank aan trainerpaul) behoorlijk constant gelopen, voelde ook kracht in mijn benen, en ben hier tevreden over.

Het plan is om nog een paar halve marathonnen te lopen, zodat ik in Roden deze afstand weer optimaal beheers. Wilde plannen voor een 60 km heb ik in de ijskast gezet: momenteel geen zin in, en ook niet zo veel tijd omdat ik hard moet studeren. Wel zijn er nog steeds plannen voor de Jungfraumarathon in 2012. Dat is nog lekker ver weg, hoef ik me nog niet druk over te maken, alleen maar over te fantaseren.

rustig lopen verleerd?

Vrijdag nog ruim een uur gelopen, heel rustig, hartslagmeter om, want ik wilde kalm aan doen, omdat ik zondag in Stadskanaal wil gaan lopen.Volgens mij liep ik heel rustig, maar mijn hartslag was steeds tegen de 150 aan, eigenlijk 10 slagen te hoog. Steeds weer rustiger gedaan, maar onder de 144 wilde niet, terwijl ik (leek het) zo langzaam liep als ik maar kon.

Misschien het warme weer? Geen idee, zo warm was het nu ook weer niet. Verder denk ik er maar niet over na, want ik liep heel lekker en als ik geen hfmeter om had gehad, had ik dat van die hartslag ook niet gemerkt. Dus gewoon lekker blijven hollen zoals ik steeds al doe.

Evelien

lang licht

De hele woensdagavondtraining met licht gelopen. Wat is dat toch een stuk fijner dan in het donker over weggetjes. Over verschillende ondergronden steeds 4 minuten gelopen. Over mul zand, betonpad, asfalt, schelpenpad. Steeds net geen kilometer gehaald, dus in een flink tempo gelopen. Dat ging prima. Het lijkt wel bijna vanzelf te gaan. Bijna hè: de laatste 4 min heb ik rustigaan gedaan, was toch wel wat moe.

Zondag Stadskanaal? ik denk het wel. Ik heb geen zin om er alleen heen te gaan. Wie heeft er ook zin? De start is om 14 uur.

avondzon

Ik voelde me maandag weer een stuk beter, het was prachtig weer en ik had zowat de hele dag binnengezeten, dus kreeg ik wel heel veel zin om een stukje te gaan lopen. Het werd wat langer dan een stukje: ik heb 1 uur en 15 minuten hard gelopen.

M'n benen hadden er erg veel zin in, ze willen de laatste weken alleen maar hard. En het ging heel lekker. Over schelpenpaden, fluitende vogels, de ondergaande zon, wat prachtig allemaal. Echt genoten.

Thuis toch best wel moe, en de volgende ochtend nog steeds, maar dat knapt wel weer op. Ik zag dat er zaterdag een 20 km is in Stadskanaal, misschien ga ik daar wel lopen. Niet in Enschede, dat is me te ver, kost te veel reistijd.

Wie weet wat t wordt.

lamlendig

Zaterdag niet meer gelopen. Ik heb alleen maar moe en lamlendig in de stoel gelegen/gezeten. Buiten in de zon en binnen in de zon. Ik had he-le-maal geen zin om te gaan lopen en het leek me dat ik daar maar het best aan kon toegeven om zo snel mogelijk te herstellen.

Vandaag toch maar met de loopgroep meegedaan. Het ging eerst nog raar. Ik was wiebelig en duizelig maar de snelheid zat er nog aardig in. Het ging na een tijdje eigenlijk best lekker. Hopelijk herstel ik snel, want ik wil nog heel graag een paar halves lopen.

geen halve, te verkouden

Donderdag begon het al met een snotterige neus, en het is alleen maar erger geworden. Vannacht heel slecht geslapen, paracetamol hielp nauwelijks. Ik voel me niet in staat om een snelle halve te lopen, dus laat maar zitten. Ik vind het wel heel erg jammer, omdat ik me zo goed voelde en ik graag een paar halves wil lopen tot de zomer. Maar "gelukkig" voel ik me te gaar om te twijfelen: het gaat gewoon niet.

Dan vanmiddag maar zelf een stukje rustig lopen. Kijken hoe het onderweg gaat, en dan langer of korter, sneller of langzamer gaan. En een andere halve opzoeken voor volgende week. (Enschede?)

Jammer..

zaterdag een halve

Gisterenavond ging het zo goed. Ik liep met kracht en het voelde vederlicht allemaal. Zo wil je eigenlijk altijd lopen. Gezocht naar een halve marathon en die vond ik in Groningen nog wel, zaterdag. Kijken hoe het gaat. Ik ga niet vantevoren tegen mezelf zeggen dat het keihard moet, want dat resulteerde meestal in een veel te snelle start en vervolgens een matige tijd.

Dus zeg ik tegen mezelf dat ik vooral lekker ga lopen, het is een test om te kijken wat erin zit. Lekker starten en de laatste ronde mag dan wat sneller. Het zijn drie ronden van 7 km. En mijn horloge meenemen om te kijken of er op het laatst een pr in zit, want dan kan ik misschien net nog een tandje harder.

Wie weet,
Nu niet gaan zenuwen, ontspannen blijven.
(Terwijl ik dit typ voel ik de spanning al opkomen. Niet doen.)

frisse lente

Want het is natuurlijk heerlijk weer. De vogels fluiten, bomen en struiken worden al bijna groen, de eerste bollen zijn alweer uitgebloeid, speenkruid bloeit. Gisteren niet te warm, geen regen, dus heerlijk om te lopen.

Ik nam een nieuwe route, dat kan dus nog na 6 jaar hardlopen. Na een tijdje was de omgeving me zo onbekend, dat ik op de paddestoelen moest kijken waar ik heen moest. In totaal 2 uur en 10 minuten hardgelopen. En het ging prima. Mijn lijf wilde hard. Maar ik niet. Nog niet. Nog even herstellen. Dus bij elke bocht weer afremmen, rustig beginnen, maar vanzelf ging het toch weer snel.

Ik ga maar een paar halve marathons uitzoeken, waar ik dan wel snel mag lopen. Kijken wat het wordt.

lopen gaat goed

Woensdag merkte ik dat ik al weer aardige tempo's kan lopen. Het voelt al weer redelijk soepel aan, alleen ben ik nog snel moe.

Vandaag wilde ik eigenlijk 2 uur rustig lopen, maar het werd krap een uur door allemaal andere verplichtingen. Ik heb vrij snel gelopen, en was het na dat uur ook wel zat. Niet echt moe, maar het was gewoon genoeg. Ik moet natuurlijk nog een beetje langer uitrusten, heel normaal ook, eigenlijk.

Ik heb 2 hele drukke dagen gehad met nauwelijks een moment van ontspanning. Van de ene naar de andere afspraak gegaan, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Het hardlopen van vanmorgen was dan ook heerlijk, dat geeft me weer energie, maar nu, vrijdagmiddag, voel ik hoe moe ik ben (meer van die twee drukke dagen, dan van dat uurtje hollen, denk ik). Dus nu lekker uitrusten.

Dit weekend moet de oude vloer uit de woonkamer en keuken, maandag komt er een nieuwe in. Dus ook druk. En daarna blijft het druk omdat ik nog heel veel moet studeren.

nog zere bovenbenen.

Gisteren was de Leekster Lenteloop, een 12,8 of 21,1 km hardloopwedstrijd. Ik heb als supporter mijn loopgroepvrienden aangemoedigd. Dat was leuk en gezellig, maar het kriebelde wel. Er werd namelijk errug goed gelopen en ik vond het jammer dat ik daar niet bij was. Ergens dacht ik dat ik het misschien best wel had gekund. Maar ik heb verstandig gedaan: nu rust nemen, goed herstellen, en later, over een paar weken, als de supercompensatie zijn werk heeft kunnen doen: knallen!

En vandaag werd ik met de neus op de feiten gedrukt: het lopen ging prima, de snelheid was al aardig terug, maar ik kreeg na 1 snelle minuut last van mijn bovenbenen, de spierpijn, kleine haarscheurtjes of wat het ook is, is nog niet over. Dus nog even rustig aan doen, wat ook heel normaal is na een marathon, natuurlijk. Ik wil eigenlijk alweer te snel.

Het was wel prima om weer even wat sneller te lopen dan heel rustig, zoals woensdag, maar voorzichtig aan. Na mijn andere marathons heb ik nooit zolang spierpijn gehad. Dat zegt wil iets over de zwaarte van Rome, denk ik.

3.45.10

Dit was mijn tijd in Rome. Deze had ik helemaal niet vermeld in het verslag, zoals een van mijn lezers opmerkte. Bij deze dus. Ach, de tijd was ook helemaal niet zo belangrijk. Ik ging erheen om te genieten, en dat heb ik gedaan. En als ik niet zaterdag zoveel had gelopen, had ik de marathon misschien 5 minuten sneller gelopen, maar wat maakt dat nou uit? Dan was ik 160e en geen 220e of zo. Maakt me in dit geval niet veel uit.

Gisteren met de loopgroep naar de baan. Zoals verwacht ging het nog niet soepel. Ik heb nog spierpijn in de bovenbenen en ik ben nog moe. Rustig hobbelen ging wel, maar 12 km per uur niet. Logisch.

Rome: geweldig (en) zwaar.

Het was een fantastische ervaring om in Rome te lopen. Wat een evenement! Wat een prachtige stad! Wat goed georganiseerd! Wat een prachtig weer! (maar niet om in te lopen, helaas). Het was echt super allemaal en ik ben heel erg trots op mijn mooie medaille.

De heenreis vrijdag was lang en vermoeiend. We hadden geen rechtstreekse vlucht en moesten lang wachten in Frankfurt. Maar ja, zo zie je nog eens wat van de wereld. 's Avonds, na het eten nog een uurtje gewandeld en op tijd naar bed, we waren moe.

Zaterdag zou ik niet teveel wandelen in de stad, maar dat lukte helemaal niet: er is zoveel prachtigs te zien. Hier heeft het allemaal plaats gevonden: de redevoeringen van Cicero, hier heeft Caesar zijn triomftocht gehouden, hier is Vercingetorix gestorven, hier heeft Nero zijn wandaden begaan, zijn moeder de dood ingejaagd. En nu was ik daar! Fantastisch toch! Volgens mij heb ik toch wel heel veel op bankjes gezeten, maar al met al loop je toch gauw een paar uur, natuurlijk.

En dat moest ik dus zondag bekopen. Na een vroeg ontbijt, om 5 uur, toen nog even in bed, om 7 uur weer ontbijten (ja, ik heb goed om mijn voeding gedacht), en om half 8 naar de metro lopen. Onderweg haakten steeds meer lopers aan. Iedereen had een  blauw rugzakje gekregen met je startnummer erop, en ik liep heel trots met mijn lage nummer rond. De metro werd voller en voller, en daar waren we bij de start. Alles prima georganiseerd. 7 minuten voor de start kon ik mijn startvak in. Ik zag Reinier nog aan de andere kant van het hek, en daar klonk het startschot al.

Het ging meteen al zwaar. Ik had hele stroeve, volle en zware benen. Gisteren teveel gelopen.... Het ging niet lekker. Rustig aan doen maar, misschien gaat het straks over. Het ging niet over. Iedereen haalde me in. Hoe kan dat nu, zo langzaam loop ik toch ook weer niet. Ik snapte er niets van. Ik probeerde een goed marathontempo te vinden, maar ik had geen idee hoe hard ik liep. Opeens hoor ik naast me: "We lopen precies 5.10 per kilometer." Hee, dat is voor mij nu wel een aardig tempo, dacht ik en ik vroeg of ik met die man mee mocht lopen. Dat was prima, zijn vriend haakte af.

Tot 25 kilometer hebben we samen opgelopen. Eerst nog steeds rond de 5.10 per km, maar na 17 iets langzamer. De stroeve benen gingen wel iets over, maar ik moest harder werken dan anders om dit tempo vast te houden. Steeds twijfelde ik of ik het wel vol zou houden, maar het ging toch wel goed, en 5.10 is best een goed marathon tempo voor mij op dit moment.

Na 21 km werd het warm: de lucht was blauw, de zon scheen volop en snel werd het een graad of 18. Voor ons behoorlijk warm, de Italianen en Spanjaarden zijn deze temperaturen natuurlijk gewend. Er waren zelfs lopers in lange broek en lange mouwen. Ik liep in korte broek en hemd en had veel last van de warmte. Het werd zwaar. Het tempo zakte verder weg, naar 11 km per uur. Maar ik kon nog wel doorlopen. Om de 2.5 km was er een verfrissingspost, en ik liep van post naar post. Daar was 30 km. Gelukkig, nu nog maar 12. Het parcours liep nu weer door de oude stad, wel over kinderkopjes, maar met meer publiek langs de kant. Dat hielp en opeens was daar het 35 km-punt. Goed zo, nog maar 7. Mijn benen gingen echt pijn doen, mijn lies deed pijn, mijn hamstrings, achilles van de kapotte hiel die ik gisteren had stukgelopen. Wat deed er eigenlijk geen zeer?
38 km, nog maar 4 km, 39 km. Het werd heel erg zwaar. 40 km. Het licht ging nu echt uit. Ik kon niet meer. Ben bijna gaan wandelen. Ik voelde me misselijk worden, pijn in mijn buik. De gordel met flesjes wat losser gedaan op mijn heupen. Tot overmaat van ramp ging het parcours hier eerst omlaag, wat ontzettend pijn deed aan mijn bovenbenen, en toen weer omhoog. Welke %$%#-Romein heeft dit bedacht, om het Colosseum op een heuvel te bouwen??? Ik stond hier zowat stil. Ik kon niet meer, het was op. Heel langzaam verder gehold, het knapte iets op, ik kon weer iets harder. Toen weer naar beneden au au au au, wat een zere bovenbenen. Toen zei ik tegen mezelf dat ik heus nog wel ietsje harder kon lopen, en dat kon ik. Ik liep weer in een normaal tempo en zag ineens Reinier tussen het publiek. 500 meter verder was de finish. Na de finish kon ik niet meer lopen, en ben meteen aan de kant gaan zitten, benen omhoog tegen het hek. Na een hele tijd verder gelopen, medaille gekregen, fruit, water en thee gekregen. Kledingtas opgehaald en weer liggen met de benen omhoog. Ze deden zo'n pijn.

Dan het finishvak uit. Verder strompelen. Reinier bellen, kom maar naar me  toe, ik kan niet meer lopen. Voor een belangrijk monument weer op de grond gelegen, wat helemaal niet mocht, maar de bewakers lieten me liggen, best lief van ze. Na nog een hele tijd rustig zitten en eten, bedachten we dat we  nog wel naar het Pantheon konden gaan. Dat was niet ver lopen. Maar we waren de kaart vergeten, maar dat gaf niks, we konden het zo wel vinden en anders vroegen we het wel.

Afijn, we hebben dus 1 1/2 uur naar het pantheon lopen zoeken en het niet gevonden.....(wel halverwege een ontzettend lekker bordje pasta gegeten, mmmm, smaakte nog nooit zo goed) Toen nog een half uur weer terug lopen naar de metro. Toen nog 15 minuten naar het hotel lopen..... Wat was ik blij toen ik eindelijk op bed lag....

De volgende dag vroeg op gestaan om de St Pieter te gaan zien. Die was vlakbij het hotel, dus niet ver lopen. Met heel stijve benen vielen de trappen niet mee, maar als ik eenmaal op gang was, ging het lopen best aardig. De trappen in de metro met zware tas waren ook niet leuk.

's Middags teruggevlogen, om 21 uur was ik weer thuis, en heel moe. Ik heb vannacht heel erg goed geslapen, moest vandaag weer werken en voel me nu niet heel moe meer, wel nog spierpijn, maar dat wordt ook al minder. In de uitslagen zag ik dat mijn medeloper bijna twee minuten na mij is gefinished. Ergens tussen 30 en 35 moet ik hem voorbij zijn gelopen, na 25 km liep hij namelijk voor mij uit. Ik weet het niet meer precies.... Het was een zware maar geweldige marathon, het was prachtig!

morgen vertrek ik...

Net als in Eindhoven voel ik me weer bar slecht: hoofdpijn en moe, een heel zwaar hoofd. Is het stress? Komt het omdat ik ineens niet meer heel veel hardloop? Is er iets anders aan de hand? Dat laatste waarschijnlijk niet, ik weet nog hoe het voor Eindhoven was en hoe ik daar toen gelopen heb. Het zal wel loslopen. De benen voelen in elk geval heel goed. Die hebben er nog steeds zin in.

Spannend is het wel. Wat zal ik meenemen? niet teveel, want ik wil alleen handbagage mee in het vliegtuig, welk eten moet ik meenemen, wat koop ik daar? Ach zoveel om me druk om te maken, laat maar, het loopt wel los.

nerveus en laatste duurloop in Rome-temperaturen

Het komt nu echt dichtbij. Nog minder dan een week en dan vertrekt het vliegtuig al. Hoe meer ik eraan denk, hoe nerveuzer ik word. Niet nodig, dat weet ik ook wel, maar zo gaat dat nu eenmaal bij mij. En het is juist belangrijk om deze laatste week rustig te blijven. Afleiding zoeken dus maar.

Na het harde fietsen tegen de wind in van donderdag, nam ik vrijdag maar een rustdag. De hele middag schaatsen gekeken, wat de moeite waard was, maar wel jammer van het mooie weer om dan binnen te zittten. Dus zaterdag maar een 10 km gepland, dat kon precies in de eerste helft van de 10 km mannen. 50 minuten gelopen, 12 km per uur dus. Het werd een soort lange steigerung, want het begon heel stroef, maar ging allengs soepeler.

Zondagochtend had ik 20 km gepland, maar ik weet nog steeds niet of dat rondje nou echt 20 is of iets langer. Ik denk dat laatste. Ik heb 2 uur en 10 minuten gelopen, heel lekker. Hartslagmeter om want mijn benen wilden niet rustig lopen, ze wilden knallen. Maar dat kan nog niet, even wachten nog. Onderweg veel aan de marathon gedacht, hoe ik het zou doen, wel of geen drinken mee. Eten meenemen van thuis of daar kopen. De start is al om 9 uur, dus ik moet al om 5 uur opstaan om te ontbijten. Ik word er nerveus van, het begint flink te kriebelen.

Moeilijk dus om de rust te bewaren. Ik voel me heel goed en heel fit. Ter afleiding lekker uit eten geweest met mijn kinderen, bij de pizzeria, spaghetti gegeten, om vast te wennen aan Rome, natuurlijk.
Ik heb er veel zin in, jammer dat ik nu een week moet rusten, want ik wil nu gewoon LOPEN.

weer helemaal fris in 't hoofd

Tjonge jonge wat waaide het hard. De heenweg ging zeer makkelijk, maar terug..... In de eerste versnelling was het nog zwaar.

Maar ik ben weer helemaal fris in mijn hoofd, de vermoeidheid is eruit gewaaid. En helaas zijn de pollen in mijn ogen gewaaid, waardoor ik nu met tranende, jeukende ogen en een snotneus zit. Gevolg van het iets warmere weer: meteen schieten de berken in bloei....... Maar weer met zonnebril op gaan fietsen en lopen....

gevlogen?

Zoals elke woensdag weer een clubtraining. Ik hoefde er van mezelf niet heen te lopen, want man was weg en dan zitten de kinderen nog langer alleen. Dus lekker op de fiets. Na het warmlopen eerst 20 minuten vlot. Dat ging al lekker. Niet te snel, gewoon lekker snel gelopen.

Hierna deden we 15 x 30 s met 1 minuut pauze. Deze gingen helemaal super! Misschien kwam het door de rugwind, maar het voelde bijna alsof ik vloog. Ik voelde kracht, energie en kon gewoon heel snel. Het was geweldig! Bijna jammer dat de trainer ons afremde, hij vond het te hard gaan, en ik heb er braaf naar geluisterd. Maar eerlijk gezegd ging het na een keer of 6 ook wel wat moeizamer.

Ik was weer helemaal uitgerust. Helaas ging ik gisteren wel laat naar bed, en ben ik nu weer moe, vooral ook van ingespannen leren en studeren. Straks maar ter ontspanning op de fiets naar Groningen, de terugweg wordt een krachttraining, want harde wind tegen. Het is de laatste week dat dit nog mag/moet. Volgende week is vooral veel rusten. Dat is fijn, maar ook jammer want ik geniet van het steeds fitter worden en steeds meer aankunnen. Ach, op naar het volgende doel, na Rome. Wat dat is weet ik nog niet, komt vanzelf.
 

alleen maar heel erg moe.

Het trainingsweekend: op de fiets erheen, ruim 40 km. Het ging niet lekker. Ik vond het zwaar gaan, ondanks lichte bries in de rug en zonnig weer. 's Avonds heel rustig 7 km gelopen, meer dan heel rustig ging niet, ik was moe.
Zaterdagochtend een spel in het bos. Heel erg leuk, en goed te doen, omdat je tussen het lopen door lekker kon uitrusten. Maar het erheen en terug lopen, bij elkaar zo'n 6 a 7 km, vond ik al erg vermoeiend.
Toen de zaterdagmiddag. De bedoeling was een snel rondje van 5,7 km. Ik heb hem rustig gedaan, hf 155. Zeg maar marathontempo dus. Meer zat er niet in. Alles ging zwaar: zware, volle benen, niet vooruit te branden. Na dit rondje "mochten" we nog 2,2 km in een iets hoger tempo. Ik dacht er maar een rustige 2,2 km van te maken, maar omdat we de verkeerde route namen, werden het ineens bijna 5 km. De 1,5 km naar huis waren van onvoorstelbare zwaarte.
Toen zondagmorgen: 3 uur duurloop. Het begin was zeer moeizaam. Heel rustig gelopen, 9,5 km per uur en om het half uur even wandelen. Dat ging net. Maar langzamerhand begon het toch beter te voelen en het laatste half uur liep ik zowaar lekker in een tempo, van, ik schat 11,5 a 12 km per uur. Van het hele trainingsweekend heb ik dus een half uur prettig gelopen.
Terug op de fiets, nu de wind tegen, maar dit ging toch wel best. Afwisselend op kop, en in het wiel van je voorganger leek het helemaal niet te waaien. Het ging lekker, de benen deden het weer, ik voelde me beter.

Vandaag rust rust rust. Ik ben heel moe, nog steeds een zwaar hoofd, duizelig bij het opstaan. Heb ik iets onder de leden? Vast niet, ik ben gewoon moe, van weken met veel training, druk op het werk. Ik moet nu zorgen dat ik uitrust, de komende twee weken nog wat lichte trainingen........., en dan....... Rome!

rust

Want ik ben heel moe. Vooral van mijn werk. Dinsdag 10 uur aan een stuk door gewerkt, nauwelijks pauze gehad, en woensdag van de ene afspraak naar de andere gevlogen. Ook twee dagen niet gelopen en dat merk ik: zwaar hoofd, en heel moe.
Heerlijk om woensdagavond met de loopgroep weer even te hollen. Ik deed rustig aan, want ik had helemaal geen zin in heel moe worden, bovendien had ik al heel veel gedaan en ga ik komend weekend ook weer heel veel doen. Maar het liep toch heel makkelijk allemaal. Fijn ontspannen.
Morgen heerlijk uitrusten op het trainingsweekend. Lekker veel fietsen en lopen, en weinig andere dingen aan mijn hoofd. Ik heb er zin in, en ik heb nog meer zin om naar Rome te gaan: nog maar iets meer dan 2 weken!!
Zorgen voor voldoende mentale ontspanning in de weekeinden, want de dins- en woensdagen blijven voorlopig zo druk...

cateringafspraak mislukt

Het was een heel goed idee. Ik zou gaan hardlopen, een stuk van 35 km ongeveer, en mijn man zou een uur later op de fiets vertrekken en dezelfde route fietsen, met thee en koek in zijn tas. Ergens onderweg zou hij mij dan inhalen en konden we even samen uitrusten.
Het liep echter heel anders. Manlief vertrok (op mijn aanraden) 1,5 uur na mijn vertrek. Dat was veel te laat, bleek. 1 km voor mijn huis haalde hij me pas in...... Hij had 2,5 uur eerst in de mist en later in de regen achter me aan gefietst... Gelukkig baalde hij er niet heel erg van. Maar het was wel jammer dat we elkaar gemist hadden.

Zelf heb ik heerlijk gelopen. Ondanks dat de geplande catering mislukte, had ik wel genoeg eten en drinken mee om lekker te kunnen doorgaan. Ik heb 3 uur en 50 minuten gelopen, volgens fietsrouteplanner was het 35 km, volgens de i-pod-fiets-app waren het er 40. En we hadden nog geluk, want 's middags begon het te sneeuwen, natte sneeuw, dus het had allemaal nog erger kunnen zijn voor manlief. Dat vond ie gelukkig zelf ook.

Misschien dat ik vanmiddag nog even een klein stukje fiets, misschien ook niet. In elk geval even rust nu, want ik voelde mijn bekken, mijn teen en mijn enkel. Dus even laten herstellen allemaal, want volgend weekend is het trainingsweekend en dan is de bedoeling dat er ook weer veel gelopen en gefietst wordt.

30 !!!! keer 1 minuut

Toen ik las dat we dit gingen doen, dacht ik dat het onmogelijk was. Het leek me heel zwaar. Maar je kan het natuurlijk minder zwaar maken door minder snel te lopen. En het ging goed. Ik had na een keer of 5 een goed tempo te pakken en kon met gemak tot 30 doorgaan. Ik werd eigenlijk helemaal niet zo moe, terwijl het tempo best aardig hoog was. Het verbaasde mezelf.

Vandaag even 30 minuten heel rustig gelopen. Veel meer kon ook niet, het ging best stroef na de 30 minuten van gisteren. Logisch en niet erg.

Morgen 40 minuten, ook met tempo's erin en dan zaterdag rust. Zondag staat 36 km op het programma. Voorlopig de laatste lange loop voor de marathon...... Jammer eigenlijk wel. Maar het is aan de andere kant ook fijn om weer wat tijd over te hebben. Die moet dan besteed worden aan studie, want dat wordt vanaf april heel erg druk, omdat ik dan ineens 4 vakken tegelijk heb. Tot nu toe het hele jaar nog maar 2 vakken gedaan. Beetje ongelijk verdeeld dus.....

met tegenzin

Vandaag stond 80 minuten op mijn schema. Kon ik mij gisteren nog drukken omdat het zo koud was, dat kun je geen twee dagen achter elkaar doen, natuurlijk, dus vandaag moest ik wel lopen. Alleen al omdat anders het schema helemaal in de soep loopt natuurlijk..
(Trouwe lezers en bekenden snappen al dat dit niet waar is, als ik het nodig vind, dan lap ik alle schema's aan mijn laars)

Maar het eerste kwartier ging niet lekker. Ik liep te hard, hf 145 en hoger, ik was moe, de benen waren nog stroef. Van de toch redelijk op tempo gelopen 30 km van zaterdag zeker. Maar toen ging het beter en liep ik een heerlijk uur, hf 142 en lager, prima en genieten.

En ineens was dat over. Ik kreeg ook trek, had natuurlijk geen reep of iets bij me en ik had er helemaal geen zin meer in. Dat geloop ook altijd. Het ging niet lekker, ik wou gewoon nu al thuis zijn. Maar ja, ik ben natuurlijk gewoon doorgelopen, want je moet toch naar huis, steeds in mezelf mopperend omdat het rondje 100 minuten werd, dus nog 20 minuten te lang ook, omdat ik de afstand verkeerd had ingeschat. Hf liep op naar 150 omdat ik sneller ging lopen om eerder thuis te zijn.

Daar lekker geluncht met soep, en toen op de bank een dutje van een uur gedaan. Verder de hele dag niks meer. Uitrusten, studeren en lezen.

ijzige kou

Een harde oostenwind maakt het ijskoud. De zon maakt wel iets goed, maar in de wind is het niet uit te houden. Toch zondag met de loopgroep meegelopen natuurlijk. De benen waren stijf en stram, logisch na de 30 van zaterdag, maar ze deden het nog best prima.
Vandaag neem ik rust, de eerste na 5 trainingsdagen, dus het mag ook wel. En het is nog steeds ijskoud, voelde ik toen ik net naar de bakker fietste.. Blijf ik vandaag maar lekker binnen. Dat mag best een keer, je moet tenslotte niet overdrijven....... (hihi)

super 30

Gisteren eerst wel wat twijfels na het tegenvallende half uur van vrijdag. Zou het wel gaan, zal ik wel in het 5.30-groepje gaan of toch beter in het 6-minutengroepje, wel of niet op de fiets erheen.

Uiteindelijk ben ik maar gewoon met de auto naar Groningen Atletiek gereden, en heb me aangesloten bij de 5.30-groep. Hier liep ik andere jaren ook in en dat ging prima, en 6 minuten per km vond ik drie weken geleden eigenlijk net iets te langzaam om lekker te lopen. En als het met toch te snel werd, dan kon ik me altijd nog terug laten vallen naar de 6-minutengroep.

Maar het ging dus heel fijn. De eerste 5 km nog wat stroef, maar daarna begon alles blijkbaar te draaien en heb ik heerlijk gelopen. Om me heen werd het gepraat minder en minder, en begon men te klagen over pijntjes en zo, maar ik (enige vrouw in de groep, hahaha) had nergens last van (nou, ik voelde heus ook wel wat vermoeidheid, maar dat laat ik natuurlijk niet merken aan al die mannen, hihihi, zo ben ik dan ook wel weer.) Na afloop wat gekletst met anderen, opgeschept over mijn al gelopen marathon in Apeldoorn (niet echt helemaal verteld hoe zwaar ik dat vond...). Hahaha leuk om de reacties van sommige mannen te zien....

Dus het was een heel leuke dag. Nu zometeen naar de loopgroep, rustig aan een beetje meehobbelen, want ik voel ze wel hoor, die 30 kilometers.

toch wel een beetje moe

Want ik ging wel erg hard over de baan. Het ging snel en dat kostte moeite, maar het lukte wel. En het voelde ook wel weer goed, ik had veel energie en kracht. Dat was woensdag.
Donderdag op de fiets naar Groningen. Had ik ineens op de weg erheen de wind tegen. Meestal heb ik juist de wind in de rug, maar er staat ineens een oostenwind. Gevolg was dat ik hard moest trappen om op tijd op mijn afspraak te zijn. Gelukkig was de terugweg toen een makkie.

Vandaag dacht ik een rondje van 3 kwartier te maken, maar na 10 minuten voelde ik al dat dit een slecht idee was. Dus rondje ingekort tot een half uur en dat was lang zat.
IK had nog een stoer plan om morgen eerst naar Groningen te fietsen, dan 30 km te lopen en dan weer terug te fietsen, maar daar zie ik dus maar vanaf. Te moe, al genoeg gedaan deze dagen. Ik ga er gewoon met de auto heen en weer terug.

in alle vroegte

Zondag op bezoek bij familie. Die wonen in Ede en Doetinchem, dus iets minder dan en ruim 2 uur rijden van ons huis. Dat betekent de hele dag zitten, in de auto en op de bank. Dat vind ik best lang, dus daarom voor vertrek nog even 10 km hard gelopen. Om half 8 vertrokken, om half 9 weer klaar. Snel douchen en dan in de auto.

Het lopen ging lekker. Ik was fit en uitgerust. Ik wilde heel rustig lopen, net als zaterdag, maar het ging zo lekker, dat ik mezelf wat steigerungen heb toegestaan, steeds aan het einde van een weggetje, en dan om de bocht weer heel rustig beginnen. Het voelde goed en makkelijk.

Toch was ik in de verdere dag wel moe. Op de heenreis in de auto geslapen. 's Middags verdween de vermoeidheid. En nu ben ik weer moe, omdat ik 1 1/2 uur in een moeilijk engels studieboek heb zitten lezen, wat ik niet zo interessant vind, maar ja het moet he. Dus straks maar weer lekker een rondje hardlopen om weer wat uit te rusten. 80 minuten met 4 keer 9 minuten op hogere snelheid staat op het schema.


Het is nu 19.30 uur:
Het lopen vanmiddag ging super. Een maand geleden moest ik 6 keer 6 minuten op halvemarathontempo en dat ging toen moeizaam. Nu gingen de 4 keer 9  minuten bijna fluitend. Ik liep heerlijk, ik had er nog wel een kunnen doen, maar ja, niet gedaan. In totaal een km of 18 gelopen in 1 1/2 uur en helemaal niet moe. Het was ook heerlijk weer natuurlijk, zon en best harde wind. Dat wel.
Maar ik heb echt genoten: lekker buiten bezig zijn. Marathontrainen is fijn!

hagelsneeuw

Eigenlijk wilde ik vrijdag een duurloop van 2 uur doen, maar het kwam er niet van. Ik moest nog even iets op de computer voor mijn studie doen, dat duurde een uur langer, toen was het eigenlijk al te laat om nog te weg te gaan. Bovendien voelde ik me bij het ontbijt ineens heel erg moe, dus besloot ik er maar een rustdag van te maken en de duurloop te verplaatsen. Dus vanmorgen heel erg lekker 2 uur gelopen, zal wel een km of 20 zijn. Ik was nog maar net van huis of het begon licht te sneeuwhagelen: geen echte hagel, maar ook geen sneeuw, het sneed in m'n gezicht. Was het gisteren nog zulk heerlijk zonnig voorjaarsweer, vandaag is het weer winter. Tja dat hoort bij februari.

Het lopen ging prima, moeiteloos en met plezier. Veel beter dan zondag. Ik let beter op wat ik eet, ik had voor onderweg een mueslireep meegenomen en die smaakte goed.

Het voelt alsof ik na zondag weer echt in de marathon-modus ben terechtgekomen. Ik voel me superfit, kan de trainingen nu makkelijk aan, ik herstel heel erg snel en voel de energie door mijn lichaam heen stromen. De kleine pijntjes die ik eerst had (achillespees en zere teen) zijn zondag overgegaan. Alle seinen staan op groen voor Rome!

(Met een lange neus naar alle mensen die denken dat ik heel onverstandig bezig ben met mijn twee marathons. Ik kan dat gewoon wel.)
Aan Epke Zonderland werd een keer gevraagd of hij niet onverstandig bezig was door zoveel van zijn lichaam te vragen. Hij had toen regelmatig een schouderblessure. Hij antwoordde toen: " Je bent onverstandig bezig als je niet goed naar je lichaam luistert en niet op tijd gas terug neemt." En daar sluit ik me helemaal bij aan, die jongen heeft gelijk.

helemaal hersteld?

Zo lijkt het tenminste wel. Ik kon gisteren weer prima meedoen met de loopgroep. Dit verbaasde me wel, maar het is blijkbaar zo.

Om een herhaling van zondag te voorkomen, denk ik inderdaad dat ik mezelf beter moet voeden, zowel voor als tijdens de marathon. Als ik terugdenk, kan ik nog wel meer wedstrijden voor de geest halen die door gebrek aan goede voedingsvoorbereiding niet helemaal optimaal verliepen.

Mooi leerpunt dus. (Baaaah, wat klinkt dit "juffig".)

twee dagen later

Het herstel lijkt heel snel te gaan. Ik heb eigenlijk nergens last van. Geen spierpijn, geen zere enkels, teen is goed. Nog wel moe, en veel trek in eten. Hoewel de vermoeidheid ook al minder wordt. Na deze twee rustdagen train ik morgen weer met de loopgroep mee, kijken hoe dat gaat, en dan kijken hoe en wanneer ik het schema weer oppak.

Ik ben ook eigenlijk wel trots dat ik dus blijkbaar gewoon door kan hollen, ook als ik heel moe ben en het heel zwaar heb. Dat kan ik dus. En de marathon is qua tijd prima verlopen, het tempo is niet eens heel erg teruggezakt.

Ik zie ook niet op tegen de marathon in Rome, over 5 1/2 week. Als ik nu even tijd neem om te herstellen, kan het daar best goed gaan. Dan is Apeldoorn nog best een goede training geweest. Tijd genoeg nog om mezelf te prepareren.

Wel ga ik wat beter om m'n voeding denken. De dagen van te voren wat meer eten en tijdens de marathon zelf op tijd wat nemen.

Een heleboel mensen hebben mij trouwens afgeraden om twee marathons achter elkaar te lopen. Ongelofelijk wat een wijsheid mensen in pacht denken te hebben. Volgens mij ben ik zelf nog de meest deskundige over mezelf. En ik denk dat ik dit kan. Dus doe ik het. Je moet geen anderen geloven, je moet vooral in jezelf geloven. Gaat het fout, jammer, gaat het goed, dan ben je heel trots en kom je ver (in het leven).

apeldoorn: een hele zware 'training'

De marathon in Apeldoorn. Vol goede moed begon ik eraan. Een schoolreisje zou het worden: leuk met de bus van Groningen Atletiek, heel lekker lopen, vooral genieten van het parcours en gezellig met de andere lopers wat kletsen. Het moest vooral makkelijk gaan en bij de drinkposten gewoon even stoppen, thee en banaan eten en dan weer door. Net als bij de trainingslopen.

Het eerste uur was dit ook zo. Toen begon ik allebei mijn enkels te voelen en dat baarde mij al wat zorgen. Maar het werd niet erger. Bij 15 km vond ik het zwaar worden. Ik liep met G, Jen J mee. We moesten bergop, langs de Amersfoortse weg. Wat gingen ze snel. Ook daarna, naar beneden, ik kon ze wel bijhouden, maar het kostte me meer moeite dan ik had gedacht. Ik had het hier al zwaar, en we waren pas op 18 km. Kom op Eef, dat was in Eindhoven ook zo, en dat ging uiteindelijk prima. Kan nog best goed gaan.

Het splitsingspunt kwam eraan, waar de 27km-lopers naar de finish gingen en wij nog een ronde van 15 km moesten. Nu werd het echt zwaar: van wind in de rug en naar beneden lopen, moesten we nu wind tegen en omhoog. Ik wist dat dit stuk zwaar was. J liep met me mee, ons tempo zakte een heel eind terug en af en toe kon ik lekker achter J's rug kruipen. O, o wat was het zwaar. Ik kon echt niet harder dan, wat zou het zijn, 9,5 km per uur. Gelukkig was de drinkpost van 30 km iets voor de 30 km, want daar had ik een hele fles sportdrank en een ontbijtkoek klaar laten zetten, en daar had ik dringend behoefte aan. Even iets eten en drinken deed me goed. Het ging ietsje beter, ook omdat de weg draaide, dus  minder tegenwind en minder steil werd.

Daar is de Amersfoortse weg weer, nu (bijna) alleen nog naar beneden. Kilometers aftellen, niet meer nadenken, alleen nog maar lopen. Alles deed me zeer. Voor mijn gevoel liep ik als een soort hobbezak naar beneden. Maar toch haalden J en ik alleen maar mensen in, die hadden het dus nog moeilijker dan ik.
Dan het laatste stuk, het leek wel een soort heldenallee: publiek, muziek, en aanmoedigingen van bekende Nederlanders (die ik niet (her)kende). Dit was leuk, nou ja een klein beetje.

Over de finish en meteen ontzettend zere benen. Ik kon bijna niet meer erop staan. Over het hek hangen. De vrouw die mij de medaille omhing had het over een hele zware marathon. Zulke zere benen...... De tas ophalen en even op de grond zitten. Iemand haalde voor mij een bekertje thee. Ik zag er zeker helemaal hopeloos uit, dat mensen dat allemaal voor me gingen doen. Geraldien was er. Weer over het hek hangen. O o wat een zere benen. Golven van misselijkheid overvielen me, het huilen stond me nader dan het lachen. Ik kon gewoon niet meer. Gauw maar naar binnen, Orpheus in, wat een eind omlopen.

Eindelijk een stoel, maar mijn benen moesten omhoog. Ik kon ze niet rustig laten liggen, ze deden zo'n zeer. Wat eten, wat drinken. M'n verhaal verteld aan de loopgroepleden. Sommigen verbaasd dat ik het zo zwaar had gehad. Nog even liggen op de bank, benen omhoog nog steeds heel erg pijn. Langzaam ging het beter.

Toen met de bus weer naar huis, waar ik de hele weg kotsmisselijk met de ogen dicht heb gezeten. Nadat ik in Groningen mijn maag had geleegd, knapte het op. Thuis gebracht, meteen in bad. Toen ging het snel beter, wat drinken en ik kreeg weer trek. Heerlijk zuurkool gegeten, veel thee gedronken en op tijd naar bed.

's Nachts nog een keer wakker geworden van de honger. Dus weer wat eten en drinken.. En nu, de volgende ochtend heb ik eigenlijk alleen maar honger. Ik voel me niet echt moe meer. Geen spierpijn in de benen. Enkels doen geen pijn meer. Deze week gebruiken om te herstellen en dan de training weer  hervatten voor over 6 weken de marathon in Rome.

De tijd was 4.01.29. Helemaal volgens planning. Ik snap zelf niet waarom ik zo diep heb moeten gaan, het was blijkbaar niet de dag. Terwijl ik er wel klaar voor was, en extra gerust had de afgelopen week. Ik kan er geen reden voor verzinnen. Ik neem me wel voor om meer te eten tijdens de marathon. Toch maar gewoon een powerreep een uur van tevoren opeten, dat is me in Eindhoven goed bevallen. Misschien was het toch iets van energietekort na 15 km?

kan het morgen niet?

Ik heb er zoveel zin in, ik voel me prima en de wetenschap dat ik niet snel hoef te lopen, alleen maar hoef te genieten, maakt mij heel begerig. Gisteren heeeeel erg rustig gelopen, ik moest mezelf echt inhouden, want ik had zin om hard en ver te lopen.

Nu dus uitkijken, niet te veel verwachten. Natuurlijk gaat het ook moeilijk worden, zondag, misschien ga ik wel erg afzien. En vooral niet snel gaan lopen, nou ja, de laatste 10 km mag dat best wel.

nog een paar dagen....

Ik krijg er steeds meer zin in. Ik voel me goed, heb nu lekker een rustweekje, ik voel de energie al stromen. Ik kreeg bericht dat de bus van Groningen Atletiek al om 17 uur vertrekt vanaf de parkeerplaats. Dat betekent dat ik al om kwart voor 5 uiterlijk de pendelbus moet nemen. Wel wat krap als ik volgens plan rond 16 uur finish. Geen tijd waarschijnlijk om te douchen....

Nou ja, dan maar niet. Warme trainingsbroek en trui maar in de tas stoppen dan. En in de bus uitrusten en genoeg hersteldrank en -voer meenemen.

al weer wat uitgerust

Zonet even gelopen. Ik was van plan 8 km te doen, maar het ging zo lekker, en ik liep heel rustig dat het vanzelf 10 km werden. Heel ontspannen gelopen. Ik krijg meer en meer zin in zondag, de marathon in Apeldoorn. Achillespees niet meer gevoeld en de teen ook nauwelijks. Maar die teen is niet erg, die moet gewoon niet zeuren.

Ben benieuwd hoe het zondag gaat. Ik moet nog even nadenken hoe ik het ga doen met eten en drinken onderweg. Ik heb geen zin om mijn heupgordel met drinkflesjes mee te nemen, ik vind dat helemaal niet lekker lopen. Ik denk dat ik het wel red door alleen bij de drinkposten te drinken. In de zakken van mijn jas en broek neem ik dan wel een powerreep en een gel mee. En ik kan ook nog drinkflesjes bij de posten laten neerzetten. Maar ja, dan moet ik die in mijn hand meenemen? Nog even checken op de website en over nadenken.

tour du schelpenpaadje

Vrijdagmiddag, het zonnetje scheen, wel wat wind, heerlijk om even te gaan lopen. Ik had er echt zin in en vertrok vol goede moed. Maar al meteen, nog in de straat waar ik woon, voelde ik het al: hele moeie en zware benen. Dus maar heel rustig aan doen, eventueel korter lopen dan wat ik van plan was. Na een minuut of 20 ging het beter en begon ik heel erg lekker te lopen. En ook heel constant: mijn hartslagmeter bleef wel 3 kwartier staan op 132. Zelfs als ik iets versnelde: het bleef 132. Wat goed van mij!!

Nou, dit klopte natuurlijk niet, op een of andere manier was mijn hf-meter ermee opgehouden. Jammer, want nu moest ik op mezelf vertrouwen om niet te snel te gaan lopen. Dat lukte toch aardig want toen na ik na een hele tijd nog eens op de meter keek, stond hij op 142, een prima frequentie. Ik heb heerlijk rustig gelopen en genoten van 15 km, over alle schelpenpaadjes in de omgeving. Eigenlijk loop ik die het liefst.

Vandaag was de tweede trainingsloop van "road to rotterdam", georganiseerd door Groningen Atletiek. Een loop van 25 km ten noorden van de stad Groningen. Wegen en paden waar ik nog nooit geweest was. Heel erg mooi, ijs op de velden, geen wind en wel zon. En wat heeft die al veel kracht, duidelijk meer dan in december. Het was gezellig om met anderen te lopen, oude bekenden en ook onbekende mensen.

Maar ik was het na 18 km wel zat. Benen gingen zeer doen, pijntjes hier en daar, en ook een achillespees die wat pijn afgeeft. De normale pijntjes ken ik wel, maar die achilles moet ik in de gaten houden. Omdat ik nu toch wel moe ben, besluit ik om de rest van deze week weinig meer te doen. Maandag nog een klein uurtje heel rustig, misschien beter fietsen vanwege m'n achillespees, woensdag heel rustig met de loopgroep en dan niks tot zaterdag de marathon op een rustig tempo in Apeldoorn. Hopelijk houdt die achilles zich verder rustig. Ik heb er zin in.

snel gelopen

Woensdagavond met de loopgroep. Een fietspad, 3.5 km. De heenweg heel snel gelopen, 4.15 km per minuut. Toen terug. De opdracht was dit nog sneller te doen, maar die opdracht heb ik niet uitgevoerd. (Sorry trainer). Die 4.15 ging nog best lekker, maar ik voelde wel dat als ik dat nog een keer ging doen, dat het teveel zou worden, en ik daar nog lang van zou moeten herstellen. Dus rustiger aan teruggelopen. Toch nog een tempo van boven de 13 km per uur, nog best snel dus eigenlijk.
Daarna via allerlei omwegen naar huis gelopen, totaal een km of 20. Heel wat voor een doordeweekse avond in de winter.

Van de trainer te horen gekregen dat ik verder deze week wat rust zou kunnen gebruiken. Fijn, ik had gisteren ook geen zin om hard te lopen. In plaats daarvan naar de stad gereden en allemaal leuke kleding gekocht bij een winkel. Heerlijk.

Vandaag kan ik het toch niet laten, met dit mooie weer. Vanmiddag in het zonnetje wil ik toch 15 km lopen op een heel rustig tempo. 15 km omdat dat een leuke route is door het bos en over de hei. Morgen staat 25 gepland. Zondag misschien wel rust, en dan maandag weer lopen of misschien fietsen. Maar niet teveel vooruit plannen, want sinds ik dit blog bijhoud, valt me op hoe vaak mijn geplande lopen om welke reden dan ook niet doorgaan of anders worden.

Mijn studie ligt momenteel stil omdat er voor mij geen colleges gepland staan. Het is stilte voor de storm, want in april en mei heb ik dan 4 vakken tegelijk. Fijne planning. Maar ja. Heb ik nu wel tijd om me voor te bereiden op de marathons en dan kan ik daar in april en mei van uitrusten.

eindelijk rustig gelopen & nieuwe plannen

Zondagmorgen met de fiets naar de loopgroep. Ik voelde me niet moe meer, en had er zin in. Na kort inlopen op onze open plek wat oefeningen gedaan en toen een duurloop met z'n allen naar het hunebed. Daar een paar keer het heuvelpaadje genomen en toen weer heel rustig terug. In totaal zo'n 10 kilometer en dit keer wel heel rustig aan. Het was prima.

Ik voel mijn teen nog steeds. Het zit nog steeds niet lekker daar. Maar het is al wel een stuk beter dan vorige week na de 3 1/2 uur. Zaterdag staat 25 km op het programma, kijken hoe dat gaat. Verder deze week eerst twee rustdagen, dan woensdag loopgroep, donderdag of vrijdag nog een stukje lopen en dan de 25 km zaterdag. De week erna is dan Apeldoorn, waar een marathon gepland staat. Als het gaat met de teen, anders wordt het korter.

Zo af en toe vraag ik me af waarom ik toch zoveel hardloop. Thuis wordt er af en toe over geklaagd. Het is ook wel erg gek: elke keer zo lang weg en maar weer lopen, fietsen en weet ik veel, tot ik erbij neerval. Wat zou het heerlijk zijn als ik eens tijd overhield voor andere dingen. Maar wat zou ik dan doen? Geen idee. Lezen, met dochter naar de stad? Ik geniet elke keer, altijd van het hardlopen. Maar zo voor een marathon, dat kost toch wel veel tijd. Tot 20 maart nog, dan wordt het tot de vakantie rustiger. (Maar ik zag ergens dat er op 14 augustus in Monschau een marathon is, over heuvels en paden. Dat lijkt me wel heel erg leuk, maar ja, dan moet ik daarvoor wel vanaf juni aan de bak....  En dan heb je ook nog de Jungfrau-marathon..... misschien in 2012? Lijkt me ook heeeeeel erg mooi. Wie gaat er mee? Naar Monschau of Zwitserland?)

Trouwens, ik las dat Jan Bos nog steeds wedstrijden schaatst omdat ie dat gewoon heel leuk vindt. Precies daarom loop ik ook zo veel hard: hardlopen is leuk en heel veel hardlopen nog veel leuker. (Dat heb ik weer van een ultraloper, stond vrijdag in de NRC-next: Gideon Zadoks.)

pittige trainingen

Woensdag was loopgroeptraining. Wederom een heuveltraining, nu 3 keer een lange heuvel op en af. In vlot tempo. Daarna nog 6 keer een steilere kortere heuvel op. Natuurlijk heel erg goed voor Apeldoorn en Rome, maar het was zwaar. Ik liep ook hard. Ik voelde me heel goed, en de benen deden het bijna vanzelf. Ik merkte wel dat ineens allerlei loopgroepleden mij voorbij renden op de korte steile sprinten, die hebben duidelijk meer kracht. Ik ben meer van de souplesse.

Vrijdag stond 90 minuten op het schema, waarin 6 x 3 minuten snel, afgewisseld met iets minder snel. Het eerste half uur moest nog heel rustig gaan, maar dat lukte niet goed. Hoe ik het ook probeerde, de HF wilde maar nauwelijks onder de 150 komen. Ik snap nog niet waarom. Misschien werd ik ziek? (Niet gebeurd) Misschien liep ik gewoon te hard? (Waarschijnlijk wel dus). Misschien was mijn hartslagmeter niet goed? (zal wel niet). Misschien was ik zo in vorm dat ik dit tempo ongemerkt kon aanhouden? (Zou kunnen). Hoe dan ook, de snelle stukken moesten met een HF van 160, maar dat werd tegen de 170 en tussendoor was het 160. Wel erg snel gelopen dus.

Vandaag had ik een duurloop gepland van 3 uur. Maar omdat mijn teen wel weer een beetje pijnlijk aan het worden was, besloot ik dat het beter was om een deel hiervan te fietsen. Het werd een fietstocht van 1uur en 3 kwartier en toen nog 1 uur en een kwartier lopen. Het fietsen ging heerlijk. Maar wel met een hf van tegen en op de 150, dus weer te snel eigenlijk.
Toen het lopen. Ik begon er moe aan, maar het eerste half uur ging prima. Daarna werd het minder. Heel erg moe kwam ik thuis. Misselijk zelfs. Het was echt zwaar geweest. De rest van de middag in de luie stoel voor de tv gehangen. Gezien hoe Stefan Groothuis een prima 1000 meter schaatste! Geen energie om ook maar iets te doen.

Mijn teen voel ik nu wel wat, maar niet erg. Morgen staat de loopgroeptraining gepland. Dat wordt in elk geval een hele rustige training voor mij.

fietsen ipv lopen

11.00 uur:
M'n teen doet nog steeds zeer. Bij elke stap. Dus ruime schoenen aandoen, vooral zorgen dat er niks knel komt te zitten. En toch maar even niet lopen, dit weekend. Hoewel de loopgroep me dringend riep (stem in mijn hoofd, natuurlijk), omdat het zo gezellig is, toch niet gegaan. In plaats van lopen heb ik gefietst. Ik  moest mijn fiets achter uit de schuur pakken, de spinnenwebben wegvegen, banden oppompen, ketting even smeren en toen deed ie het weer.
Wel  weer wennen aan deze fiets: ik kreeg zadelpijn en voelde mijn schouders. Het fietsen ging ook niet soepel, ik had "houten" benen. Van de lange duurloop natuurlijk. Gelukkig deed de fiets het nog helemaal goed, de derailleurs en alles waren nog prima afgesteld.
Mijn voeten zijn nog steeds opgezwollen. De fietsschoenen pasten niet, ik heb oude loopschoenen aangetrokken met de veter bij de zere teen helemaal los.
Straks maar een half uur(tje) lopen, kijken hoe dat gaat. Bij gewoon wandelen voel ik nu nauwelijks nog iets.

19.30 uur:
Ik heb vanmiddag het halve uur (35 minuten om precies te zijn) rustig (iets sneller dus) gelopen. Het ging goed met de voet, maar ik voel wel dat ik nu niet veel meer moet doen. Uitkijken dus, en deze week (hopelijk niet langer) even wat lopen vervangen door fietsen.
Meteen een mooie oefening voor als ik naar het trainingsweekend moet fietsen. Dat gaan we toch weer doen? Zo zie je maar: elluk nadeel hep se voordeel.

tunnel en hele lange duurloop

Woensdag loopgroeptraining: tunneltraining. Dat betekent 30 keer een tunnel in- en uithollen. Een training die ik alleen nooit zou doen: dan loop je pas echt voor gek: tunnel inlopen en er weer uit, omdraaien en weer die tunnel in en uit. En dat 30 keer. Dat doe je dus nooit in je eentje. Maar als er om je heen nog 20 gekken zijn die dit gewoon doen, ja, dan is het ineens niet raar, maar een mooie training ter voorbereiding op heuvelachtig Apeldoorn en Rome (immers, gebouwd op 7 heuvels, geen idee of ik die allemaal op en af moet, maar het is er vast heuveliger dan in Drenthe).
De training ging prima, nergens last van, gewoon lekker en vlot die heuvels gepakt.

Vrijdag stond 3 1/2 uur op mijn schema. Met wandelpauzes en heel rustig aan doen. In de regen en met veel wind vertrok ik van huis. Met weinig zin om zo lang te lopen, maar ja, het moet maar he. Na een half uur vond ik de regen en wind niet erg meer en heel rustig heb ik de 3 1/2 uur volbracht. Twee keer een paar minuten gewandeld. Twee keer kreeg ik kramp in mijn buikspieren, ik merkte dat ik dan verkeerd adem: de buik moet naar voren bij een inademing en als ik dat vergeet, krijg ik kramp. Bij zulke lage snelheden, gaat dit blijkbaar ongemerkt wel eens niet goed. Verder kreeg ik alleen het laatste uur zere benen, maar moe was ik niet echt. Een goede training dus! HF nauwelijks boven de 142 geweest.

's Avonds thuis kreeg ik last van een geïrriteerde teenknobbel. Op letten dat ik mijn schoen bij de teen niet te strak doe, want het is niet fijn zo, en moet natuurlijk niet erger worden. Misschien zelfs daar niet veteren, maar de veter hoger laten beginnen.
Ik merk sowieso dat mijn voeten gezwollen zijn van het vele lopen; alle schoenen zitten strakker.

Geen wilp

Want ik werd duizelig, niet fit en met keelpijn wakker. Helemaal geen zin om een snelle 21 te gaan lopen. Omdat er natuurlijk toch gehold moet worden besloot ik om dan maar een rustige duurloop te gaan doen, die kon ik altijd nog inkorten als ik me onderweg niet goed voelde.
Het werd een mooie tocht van 28 km, een stuk wat ik vroeger, in tijd van blessures wel eens fietste. En nu loop ik het!
Het ging goed, ik werd nergens echt moe. Kreeg alleen last van mijn teen, en dat voel ik nu nog steeds.....

hindernissen

Gisteren besloot ik om vandaag een lange, langzame duurloop te doen, van zo'n 30 km. Geen snelle halve morgen, geen zin. Maar vanmorgen bleek mijn dochter ziek, en ja, dan ga ik geen drie uur hardlopen, terwijl zij alleen thuis ligt ziek te wezen.
Dus dan toch maar morgen naar die halve marathon, ik denk dat ik daar dan wel 1.36 of ietsje sneller kan lopen zonder dat ik mezelf helemaal over de grens hol.
Maar vandaag moest er natuurlijk ook gelopen worden. In de ochtend maar, dat vind ik altijd het prettigst, bovendien ligt dochter dan nog in bed te slapen, merkt ze ook niet dat ik weg ben. (Ik meld het altijd wel hoor.)
Ik stap de deur uit: spekglad door opvriezen. De wegen waar wat meer gereden wordt, waren redelijk te doen, maar de rustige weggetjes waren bijna ijsbanen. Ergens maar goed ook, want het dwong mij om heel rustig te lopen. Dat was de eerste hindernis.
Mijn plan was om 10 km te lopen, maar onderweg dacht ik ineens aan het schema van trainerpaul, waar volgens mij 70 minuten op stond. Dan maar een extra lus erbij lopen, een stukje over een zandweg, best leuk ter afwisseling. De zandweg bestond uit hardbevroren koeiensporen, en was dus heel erg ongelijk. Hindernis nummer twee. Toch maar langzaam eroverheen.
Na een tijdje lijkt het wel of er voor mij, over de weg heen een hek staat. Wat raar, het is toch een weggetje, is die afgesloten????? Dichterbij is het inderdaad en hek, daar moest ik overheen klimmen. Na het hek waren nog drie touwen ongeveer op 1 m hoogte over de weg gespannen, waar ik onderdoor moest gaan. Een boer had blijkbaar zijn koeien verweid, of naar de stal gebracht,denk ik, en alle touwen maar gewoon laten hangen. Dat was hindernis drie.
Nou ja, heel avontuurlijk allemaal wel, natuurlijk en mooi dat ik zo heel rustig heb gelopen, een km of 11 of zo, in 1 uur en 5 minuten. Prima.
Morgen dus die halve. Ik zou er nog op de fiets heen kunnen gaan, dan heb ik weer net iets meer beweging gehad. Want ergens begint het te kriebelen: ik doe te weinig 30'ers om over een maand al die marathon te kunnen lopen. Maar volgens trainerpaul kan het. Dus laat maar gebeuren dan.

PS: Zie ik net dat er voor vandaag 30 minuten op het schema stond.... Toch wel handig om voor het lopen op je schema te kijken, ipv achteraf......

kilometers maken.

Vrijdag in Blijham 15 + 3 km gelopen in vlot tempo.
Zaterdag 10 km gelopen op 12 km per uur, dat ging verbazend makkelijk na de zware 15.
Zondag loopgroep meegedaan, inclusief heen- en teruglopen 21 km.
Vandaag heb ik nog een hele rustige 8 km gepland. Totaal dus 59 km in 4 dagen.

De moeizame 15 kwam, denk ik nu, omdat ik honger had. Hoewel ik een uur voor de start nog 2 boterhammen had gegeten, had ik bij de start alweer trek. En dan lukt het niet om voluit te gaan. Het verklaart ook waarom ik zaterdag zo makkelijk die 10 liep.

8 januari is er nog een halve marathon in de buurt. Misschien doe ik die wel, kijken of er toch wel iets snels in zit. Als ik zin heb. En anders een lange duurloop.

Nu morgen rust en woensdagavond pas weer lopen.