oliebollen en bietensap

De afgelopen week heel veel gerust. Dinsdag was een heel rustige training, en donderdag liep ik met de loopgroep de oliebollenspeurtocht. In totaal ongeveer 4 km, rustig hardlopen en 26 keer bij een lantaarnpaal een vraag beantwoorden. Dus qua training stelde dit ook niet veel voor, maar dat was ook juist de bedoeling! En de speurtocht was heel leuk en de oliebollen na afloop erg lekker. (Ik had ze namelijk zelf gebakken, haha)

Verder drink ik al twee dagen bietensap. Ik heb nu nog een glas te gaan, vanavond. Dat moet lukken. Het spul is niet echt vies, maar na 5 glazen ook niet heel lekker meer... Maar ja, alles voor het goede doel: een mooie halve marathon morgen in Blijham.

Maar maar maar.... een paar weken geleden had ik besloten om niet meer zo gefocused te zijn op snelle tijden en PR's. Dus daarom staat er ook: het lopen van een mooie halve marathon en niet een snelle halve marathon.

Een mooie halve marathon is dan dat ik constant loop, nergens echt hoef af te zien, behalve  misschien de laatste 4 a 5 km en toch een acceptabel tempo loop. 1.37 zou heel mooi zijn, maar 1.38 mag ook. Sneller natuurlijk ook, maar met deze tijden ben ik blij. Als ik langzamer loop dan 1.38 ben ik niet blij en drink ik nooit meer bietensap.

Rustig aan voor herstel

Zondag deed ik een korte training met de loopgroep mee. Ik deed het heel rustig aan, de kilometers van vrijdag voelde ik nog goed.

Dinsdag, eerste kerstdag, kerstdiner bij familie, dat houdt dus in de hele avond zitten en eten, dus ter compensatie 's morgens een dik uur hardgelopen. Het begon vrij stroef, niet echt lekker, maar na een half uur ging het beter en liep ik gewoon lekker. Heel goed opgelet dat ik niet te hard ging lopen, en dat lukte redelijk goed. Bij elke bocht trager gaan lopen, omdat ik op de rechte stukken toch ongemerkt steeds weer sneller ging lopen.

Het was een fijne loop, relaxed, bedoeld om soepel en in vorm te blijven en dat is volgens mij aardig gelukt.

Toen ik thuiskwam moest ik snel douchen en omkleden en op weg naar het kerstdiner.

zware training in de sneeuw

Donderdag niet meer gelopen of gefietst, bijkomen van de pittige tunneltraining van woensdag. Maar ik had nog steeds goede zin, dus verheugde ik mij op een lekkere lange training op vrijdag.

Buiten viel natte sneeuw, maar ik liet me niet weerhouden. Hoewel ik toch wel wat heb staan dralen, ik zag op tegen de kou. Maar ja, na 5 minuten in de kou word je warm en dan is er niks meer aan de hand, dus hup, geen gezeur en gaan met die banaan.

Na 20 minuten rustig inlopen begon ik aan lange intervallen. Ik had bedacht om 3 keer 20  minuten op halvemarathontempo te gaan lopen met steeds 5 minuten rustig ertussendoor. Maar tijdens de eerste 20 minuten dacht ik ineens dat drie keer misschien iets teveel van het goede zou zijn, omdat de halve marathon van Blijham al over 1,5 week is. Dus dan maar twee keer 20 minuten en dan verder rustig naar huis.

Dus zo ging het. De twee keer 20 gingen goed, niet te snel gedaan, maar toch vlot en niet te moe ervan geworden. Na 75 minuten lopen was ik hiermee klaar, maar toen was ik nog best ver van huis. Dus dan maar een derde 20 minuten erbij gedaan, maar niet meer zo snel, een stuk langzamer. Dit viel me zwaar, de enige motivatie om dit te doen was dat ik dan eerder thuis was.

Na de 20 minuten moest ik nog ongeveer een half uur naar huis lopen, dit ging nog langzamer, maar was taai en zwaar. Ik was echt moe, het lopen ging niet fijn meer.

Eenmaal thuis eerst eten en toen douchen, toen moest ik nog boodschappen doen en met mijn dochter in Roden shoppen. Maar ik was heel moe, zelfs wat misselijk. Blijkbaar was het allemaal iets te veel geweest voor een training.

's Avonds op de bank viel ik al bijna in slaap. Om half 10 ben ik naar bed gegaan en ik heb wel 10 uur geslapen. Nu hoop ik maar dat ik wel op tijd hersteld ben voor Blijham. Het zou niet de eerste keer zijn dat ik te kort op een wedstrijd te zwaar train... In elk geval doe ik niet veel meer, de komende week.

Rusten en weer verder trainen

Na de mooi gelopen wedstrijd in Peize nam ik zondag een rustdag. Goed herstellen leek me belangrijk. Maandag heb ik naar Groningen gefietst en dit ging alweer vol energie. Ik merk nauwelijks iets van de snelle 15 km, fijn!

Dinsdag weer een rustdag qua lopen, want de dag stond verder wel volgepland met allemaal dingen, maar goed.

Woensdagavond een tunneltraining die erg leek op die van een paar weken geleden, toen ik helemaal geen zin had. Nu had ik wel zin en ook veel energie. Ik heb snel en met krachtige tred de 10 hellingen genomen. Allemaal prima. De twee keer 6 minuten op halve marathontempo daarna gingen ook best, al voelde ik die 10 hellingen wel in mijn benen. Maakt allemaal niks uit, het lijkt of er een soort knop is omgegaan, ik loop ineens alles makkelijk en snel. Heerlijk.

Wat zal er in Blijham gaan gebeuren, over 1 1/2 week?

SuperPeize

Yess!! Dat ging heel goed in Peize.

Ik ging in een mooi tempo van start: 5 km in 22.17. Lekker vlot, maar niet te. Ik kon het heel goed volhouden. De 10 km ging in 44.44, dus deze 5 km gingen in 22.36, weinig verval, want de eerste km ging zoals altijd sneller. Mijn eindtijd was 1.07.24, dus de derde vijf km gingen in 22.40, nauwelijks langzamer dan de tweede vijf.

Ik heb ook heerlijk gelopen. Nergens het gevoel gehad dat ik er hard voor moest werken. In de laatste ronde niet versneld, want, dacht ik, over twee weken is Blijham, daar loop ik de halve en dan moet ik ook weer knallen. Dus nu niet alles geven.

Ik heb alle 15 km's met iemand van loopgroep Nienoord samen gelopen, die mij ook op de tegenwindstukken flink uit de wind heeft gehouden. Nogmaals dank daarvoor, zonder hem had ik vast een flink aantal seconden langer over deze loop gedaan.

Joepie! Weer sneeuw!

De winter is nog niet eens echt begonnen en alweer sneeuw! Met dit weer hou ik echt van de winter. Eropuit dus voor een hele fijne 10 km. Over soms gladde wegen, maar ook niet-gladde wegen. Zonnetje erbij, blauwe lucht met wolken, niet koud, en heerlijk gelopen. Wat wil een mens nog meer!

Peize komt eraan

Vrijdag, na een volle en drukke week, had ik weer eens tijd om overdag hard te lopen. Ik had me er al de hele donderdag op verheugd, want er lag sneeuw, en in de sneeuw lopen vind ik meestal prachtig. In de ochtend trokken nog een paar fikse sneeuwbuien over het land, maar 's middags werd het droog en trok ik eropuit.

Het viel een beetje tegen, het ging zwaar. Ik had niet het idee dat het door de sneeuw kwam, maar meer door mijn toch wel zware training van afgelopen zondag nog. De benen wilden niet erg, het liep niet soepel. In zo'n geval kan je maar een ding doen: aan de vermoeidheid toegeven en zo rustig lopen dat het nog gaat. Dat deed ik en zo liep ik ruim 1 1/2 uur, een km of 18 of zo, te genieten van de sneeuw.

Zaterdag alleen maar een korte wandeling door de sneeuw gemaakt met mijn zoon. En zondag, tja wat zal ik doen? Ik besloot maar naar de loopgroep te gaan, en niet weer een zware intervaltraining te doen, omdat ik daar zo moe van was geworden.

Maar bij de loopgroep gingen we 3 keer 8minuten doen. Dus toch interval. En deze gingen weer prima. Lekker snel, niet te vermoeiend, gewoon fijn om te doen.

Deze week even wat minder actie. Misschien dinsdag nog een kort stukje, woensdag met de loopgroep meedoen, en dan denk ik donderdag en vrijdag rust, om dan zaterdag in Peize weer in actie te komen. Ben benieuwd hoe dat uitpakt.

effe snel een 10km in het donker

Want het was sinterklaasavond en ik mocht van mijn kinderen niet 's avonds naar de loopgroep, want dan zou de Sint wel eens langs kunnen komen, je weet maar nooit... (het zijn tieners). Maar ik wilde toch perse lopen, morgen zou er ook al niks van komen en ik wilde het gewoon.

Dus kwam ik uit mijn werk, later dan gepland, toen bleek dat ik nog een was moest ophangen en konijnen moest verschonen.... Ik moest ook nog koken... dat ging niet meer lukken. Kinderen waren druk met de laatste hand leggen aan hun sintkadoos en -gedichten en -surprises, daar kon ik niet op rekenen.

Dus ik dacht: ik laat gewoon de boel de boel, hoe het met eten moet, jammer dan, zien we dan wel, er is nog soep en een boterham, maar ik ga nu eerst hardlopen.

Dus daar liep ik dan, het werd al donker en het was ook nog een beetje glad, hier en daar. Heel onverantwoord allemaal, ook al had ik mijn fluorescerende hesje aan en nog een extra lampje om mijn arm gedaan.

Maar het ging lekker, ik had goede zin. Ik liep rustig weg, ging gaandeweg steeds harder, verzon dan een stukje dat ik echt snel deed, en dan liet ik het tempo maar weer terugzakken. Lekker gelopen.

En thuis werd er patat gehaald en sla en kon ik bijna meteen gaan eten. Fijn!

Alles fijn en mooi

Zondagmorgen, na enig uitstelgedrag, nog even iets doen, nog even de krant lezen, nog even met mijn dochter praten, ging ik uiteindelijk toch op pad.

Ik had bedacht dat ik wel 15 keer 1 minuut snel kon doen met 1 minuut rustig tussendoor. Een mooie afwisseling van mijn 3 keer 15 minuten van vorige week.

Ze lukten prima. Ik werd er lekker moe van, maar kon alles prima volhouden, ik had er nog wel een paar kunnen doen, maar dat deed ik lekker niet.

Na deze 15 snelle minuten en het even wandelen om bij te komen, liep ik nog bijna een uur rustig naar huis. En dit uur was fantastisch! Ik liep in een lekker vlot tempo, maar het ging moeiteloos. Het voelde zoals de eerste 21 km van een marathon horen te gaan: heel makkelijk, zonder moe te worden. Het leek wel of ik dit wel uuuuuuren kon volhouden. Gelukkig hoefde het maar een uur, toen was ik namelijk thuis en omdat ik zo laat was begonnen, zat mijn gezin al te wachten met een gedekte tafel voor de lunch. Lief he!

gladde weg

Vrijdagmorgen. Na een nacht slecht slapen omdat ik me lag af te vragen hoe ik de vrijdag zou gaan plannen, zodat ik alles wat ik wilde doen ook echt kon doen, zat ik wat besluiteloos te ontbijten. Wat was slim, wat kon ik eerst doen, wat kon wel wachten? Ik had teveel plannen voor de 16 uur die ik nog had, die dag.

Ik besloot maar als eerste te gaan hardlopen. Want de ervaring had geleerd dat dat er anders bij in zou kunnen schieten en dat wilde ik persé niet. Mijn tegenzin tegen hardlopen was blijkbaar weer over....

Dus om half 9, muts op, handschoenen aan en naar buiten. Het bleek spekglad. Opgevroren regenwater. Rustig aan dus maar, niet uitglijden. Het weer was prachtig: zon, wat mist en nevel, koud en weinig wind. Ik liep heerlijk te genieten, ging niet te snel, het voelde allemaal goed. 10 km heerlijk gelopen.

Toen snel douchen, naar Groningen om een  opdracht binnen te slepen, toen naar mijn werk in Gorredijk, op de terugweg even langs bij een vriendin, die een kunsttentoonstelling (mede)organiseert in de Witte Kerk in Hemrik. Erg de moeite waard, overigens! Kijk zelf: hier is de brochure. Thuis meteen begonnen met nakijken van scripties van studenten, tussendoor koken, en om half 9 gestopt omdat ik heel moe werd.

Zo lukte het om het meeste wat ik wilde toch te doen!

tegenzin

Er wordt mij steeds gevraagd of ik al hersteld ben van de marathon. Meestal zeg ik dan nee. Want ik voel me nog niet terug op mijn oude niveau en heb nog helemaal geen zin om veel te lopen, ook al gaan de trainingen de laatste tijd best heel goed.
Zoals gisterenavond.

Met tegenzin vertrok ik om tien voor acht van huis. Ook nog vijf minuten te laat, dus ik moest hard fietsen. Eenmaal bij het verzamelpunt van de loopgroep aangekomen (nog net op tijd), vertelde trainerpaul dat we een tunneltraining zouden gaan doen. Nou ja, vooruit maar, dacht ik.

Maar eenmaal in de tunnels liep ik zonder plezier de heuvel 12 keer op. Dit ken ik helemaal niet van mezelf. Ik vond tunneltrainingen altijd wel leuk. Maar nu liep ik me af te vragen waarom ik dit deed. Ik kon ook wel stoppen en naar huis lopen. Waarom moet ik van mezelf altijd zo snel en veel lopen? Ik vond er echt niks aan. Betekende dit nu het einde van mijn plezier in hardlopen? Grote vragen en grote twijfels.

Maar na die 12 keer tunnel, liepen we nog twee keer 6 minuten. En die gingen ineens heel snel en makkelijk. Het voelde heel goed. Ik liep haast moeiteloos in een lekker vlot tempo. Het voelde soepel en licht. Weg waren meteen al mijn twijfels over hardloopplezier en einde hardloopcarriëre.

Misschien heb ik wel tegenzin en ben ik zo moe omdat ik de laatste tijd erg hard werk. Ik zal de precieze reden wel nooit te weten komen. Dus laat maar.

Langs vallende takken en omvallende bomen

Na vrijdag en zaterdag niet te hebben kunnen lopen, andere belangrijke dingen slokten de tijd op, had ik er vandaag zin in. Het was gaan stormen, maar dat kon me niet tegenhouden. Sommige stukken kwam ik bijna niet tegen de wind in, op andere stukken werd ik bijna van het pad geblazen of flink vooruit geduwd. Ook moest ik enkele vallende takken ontwijken, en hoorde ik een boom omvallen. Of het was een dikke tak die naar beneden viel, dat kan ook.

Ik dacht maar eens lange snelle tempo's te gaan lopen en stelde mijn horloge in op 8 minuten snel en dan 5 minuten rustiger. Maar toen ik net begonnen was, dacht ik dat die 8 minuten eigenlijk best kort waren. Ik meende me uit een trainingsschema van trainerpaul te herinneren dat er iets stond als 3 a 4 km snel als training voor een halve marathon. Dus onder het lopen mijn intervaltijd op mijn horloge veranderd in 15 minuten.

Dit deed ik drie keer, met dus steeds 5 minuten rustig ertussendoor. Hartslagmeter om, anders weet ik helemaal niet hoe hard ik nou eigenlijk ga. Dus de rustige stukken de Hf terug  laten gaan naar 140 en de snelle stukken met een HF van 165. En het ging heel best. Na de eerste twee keren was ik niet moe, na de derde keer wel. Toen nog 3 kwartier uitgelopen, rustig naar huis. Totaal een km of  23 a 24 gelopen, in bijna 2 uur.

de laatste herfstbladeren

Na twee rustdagen (nou ja, rust... nog steeds errug druk met werk en andere dingen, alleen geen hardlopen), dinsdag naar Groningen gefietst voor extra lichaamsbeweging. Dat ging zwaar.

Woensdag had ik helemaal geen zin om te gaan hardlopen, maar ja, toch maar naar de loopgroep gegaan met het idee wat mee te hobbelen in de achterhoede/middengroep. Maar het viel mee, na het inlopen en de oefeningen kwam ik aardig op stoom en liep de tempo's redelijk snel, vooraan in de groep.

Vandaag ook maar even gelopen, want morgen en zaterdag komt daar waarschijnlijk weer niks van. IN totaal een km of 10 a 11. Heel kalm aan en met stijve benen begonnen. Dat kwam natuurlijk door de tempo's van de woensdagavond. Maar na een minuut of 20 ging het snel beter en liep ik op een lekker tempo te genieten van de zon en de laatste herfstbladeren aan de bomen, aangemoedigd door een grijze meneer op de fiets.

halve van Leens

Prachtig weer, koud, maar niet te (met wind in de rug zelfs warm) en door een mooi landschap ging het rondje van 7 km door de omgeving van Leens.

Wat gehaast thuis vertrokken, maar toch ruim op tijd in de kantine van de sporthal om mijn inschrijfnummer op te halen. Nog wat gekletst, oude bekenden gezien en toen richting start. Ik begon voortvarend: eerste km in 4.21, maar volgens mij stond dit bordje wat te vroeg. Toen kwamen er kmtijden van 4.29, 4.21, 4.50 (wind tegen), 4.31, 4.47 (Hier werd ik slap en heb ik een gel genomen).

Toen twee km geklokt: 9.30 (dit was iets langer dan 2 km) en de volgende ronde in:
4.34, 4.26 (twee mooie kms), 5.01 (weer wind tegen), 4.34, 5.04 (gel laten vallen en weer opgeraapt), 9.39 (waren weer ruim 2 kms) en de laatste ronde was al begonnen: 4.43, 4.34, 5.05 (tegenwind), 4.46, 5.00 en 4.41.

Ik denk dat de km-bordjes niet altijd precies op de goede plek stonden. Ook door de tegenwind op sommige stukken wat uiteenlopende km-tijden.

Ik had een hele drukke week achter de rug, had de laatste dagen ook hoofdpijn gekregen. Door de drukke werkzaamheden had ik donderdag en vrijdag niet steeds op tijd kunnen eten en dat merkte ik vandaag. Na 3 km had ik al honger en voelde ik slapte in mijn benen. Door het eten van gel en een stuk ontbijtkoek na 7 km ging het wel beter, maar toch.

Mijn eindtijd was 1.39.10 en dat vond ik wat langzaam. Ik had gedacht dat ik toch wel 1 a 2 minuten sneller had kunnen lopen. Maar niet dus. Van andere deelnemers hoorde ik dat ze het zwaar vonden met veel wind, maar dat vond ik juist weer meevallen. Nou ja, het is zoals het is, de eerste halve sinds een jaar zit er weer in, op naar de volgende geplande 4.

Nu ben ik heel moe, bijna geen zere benen, wel hoofdpijn en een beetje misselijk.

Heerlijke ochtend

Het weer was prachtig: zon en niet koud. Ik besloot om gewoon te gaan lopen naar Norg. Ik zou dan wel zien hoe het ging.
Omdat ik iets te laat wakker werd, moest ik me haasten en was ik wat laat weg. Dus ik kon niet rustig lopen, maar moest wel een wat hoger tempo kiezen. Maar geen probleem dat ging allemaal prima.

De training ook prima volbracht, wel 100 keer al die heuvels op en af, over drassige paden en door struikgewas: leuk leuk leuk en prima te doen.

Toen thee en appeltaart, een flink stuk, maar heerlijk hoor. Even bijkletsen en toen weer naar huis gelopen. Ik was blij dat ik er was, maar nog blijer ben ik nu, omdat het lopen weer gewoon goed gaat, zonder gezeur over moe, niet hersteld of ziek en zware benen. Nee, gewoon lekker hollen.

Op naar Leens, voor de halve!

grote glimlach

Na zondag had ik maandag en dinsdag niet meer gelopen. Wel goed in het kader van herstellen van de marathon, maar toch jammer, twee dagen niet lopen is er gewoon een teveel. Bovendien heb ik best wel weer zin om hard te lopen.

Woensdag bij de loopgroep ging het weer bijna als vanouds. Lekker snelle stukken gedaan en toch ontspannen. Niet te moe geworden.

Helaas kon ik donderdag en vrijdag weer niet hardlopen. Donderdag vond ik te snel op de woensdag en vrijdag gewoon geen tijd gehad. Niet leuk, dus moet ik dit weekend maar wat extra lopen, ter compensatie. Dus vandaag begonnen met 1 1/2 uur op een relaxed tempo. Ging prima, door een prachtig herfstlandschap, oranje, geel en rood. Wat zitten er nog veel bladeren aan de bomen. Ik herinner me van vroeger dat om deze tijd de blaadjes er toch wel af waren??? Het is in elk geval nog prachtig allemaal.

Dat het toch wel een inspanning is geweest, merk ik nu. Ik ben er nog moe van. Morgen staat een training met de loopgroep gepland, in het bos met thee + taart na. Ik twijfel of ik er lopend heen zal gaan of met de auto of met de fiets. Of lopend heen of terug en dan terug of heen met de auto met iemand meerijden. Moeilijk moeilijk, wat een lastige keuzes moet de hardloper toch maken. :-)

Dit plaatje had een kleine smiley moeten zijn, maar dat krijg ik nu niet voor elkaar. Dan zo maar.

zon

Zondagmorgen, zonnig en fris weer, heerlijk om even te lopen met de loopgroep. Mijn doelen had ik  flink bijgesteld: doe nou maar rustig aan, het is niet nodig om altijd ver en snel te lopen, ga nou gewoon op een aangenaam tempo de halve in Leens lopen zodat je daar niet een week van hoeft te herstellen en ook niet teleurgesteld bent omdat de tijd niet is die je wilde, die tijd kan ook nog niet, zo snel na een marathon etc etc.

Dus zondag in het mooie weer lekker gelopen. Toch nog best wel snel: sommige stukken sneller dan 13 km/uur, maar dat ging allemaal nog fijn.

Nu, thuis, voel ik me voldaan. Ik voel de training nog wel, maar ben niet bek-af zoals vrijdag. Gewoon lekker genieten van de inspanning en de thee. Goed gedaan dus.

Toch nog niet helemaal hersteld

Woensdag ging het zo lekker, dat ik mezelf alweer hele afstanden gemakkelijk zag lopen. Dus vol goede moed vanmorgen, na de vele regen, op pad voor 15, misschien wel 20 km.

Het viel tegen. Zo fijn het woensdag ging, zo zwaar ging het vandaag. Loden benen, moe, zwaar. Langzamer en langzamer gaan lopen, maar fijn werd het niet. De geplande route zelfs maar wat ingekort: dit heeft geen zin, ik ben duidelijk nog niet terug op het energieniveau van voor de marathon. Na 5 kwartier was ik weer thuis. Ik zal een km of 12 a 13 hebben gelopen.

Aan het eind van de middag op de bank een dutje gedaan. Zo moe was ik nog. Nog meer dagen uitrusten dus.  Ik had overigens donderdag ook ineens weer last van mijn keel.....

Goed gelopen

Na twee rustdagen (qua lopen dan, wel druk geweest met werk en huishouden), was de pijn in mijn been al bijna weg. Alleen bij traplopen voelde ik nog wel heel licht wat pijn.

Dus toch naar de loopgroep en hier heerlijk gelopen. Alle krachtoefeningen overgeslagen en rustig begonnen met lopen. Dit ging prima, niks gevoeld. Iets harder dus maar, ging nog steeds prima. Uiteindelijk liep ik weer lekker door in een vlot tempo, nu heel erg lichtjes in de verte iets gevoeld, mag geen naam hebben.
Op het allerlaatst nog even een eindspurt (niet echt een sprint, meer een eind-steigerung) en deze ging verbazend makkelijk. Heel soepel en snel.

Het viel me op dat ik, ondanks de hoge tempi, niet echt moe werd, na een kleine minuut rust was ik al weer klaar voor de volgeden 1000 meter. Dus de energie is weer aardig terug, de spieren nagenoeg hersteld: op naar de volgende (halve) marathons.

Op de agende staan:
17 november: halve marathon Leens.
15 december: 15 km Peize
eind december: halve marathon in Blijham en/of begin januari: halve marathon de Wilp
13 januari: Halve marathon in Egmond
3 februari: Asselronde Apeldoorn, evt marathon hier. Maar dit is ook ons trainingsweekend.
Anders 10 februari groet uit Schoorlrun, 30 km. Of allebei niet.
Voorjaar: marathon in Enschede of ergens anders (Barcelona of Parijs is ook mooi natuurlijk).

Allemaal erg leuke loopjes in het vooruitzicht dus.

Nog spierpijn: spier verrekt?

Na het hele kleine beetje hollen van woensdag, verder rust gehouden. Vrijdag lekker in de tuin gewerkt, gelukkig had ik daar wel weer energie voor. Maar nog steeds heb ik steeds veel trek in eten en slaap ik diep.

Zondag kon ik eindelijk weer hollen, met de loopgroep mee. Eindelijk, want ik had er wel weer zin in. Het was mooi weer, zonnig en wel erg koud. Maar dit keer was ik erop voorbereid: dikke lange broek, drie lagen shirts, handschoenen en muts. De jas kon halverwege de training uit en de muts ook, maar de handschoenen hield ik lekker aan.

De krachtoefeningen, waar de trainer nu steeds mee komt, heb ik maar heel voorzichtig en lichtjes meegedaan vanwege de spierpijn die nog niet helemaal weg was. Het lopen ging goed. Al best wel weer snel. De acht minuten waren ook precies lang genoeg. Ik voelde wel wat spierpijn, maar niet veel, tot de laatste acht minuten. Bij de start ineens een pijnlijke plek. Langzamer aan gedaan, het ging ook wel weer. Maar de plek voel ik nog steeds, bij trap op- en aflopen, bij opstaan uit een stoel. Wandelen gaat goed. Waarschijnlijk een diepe spier verrekt, denk ik. Jammer, want nu kan ik niet lopen en ook niet fietsen. Even afwachten maar hoe het verder gaat. Ik kan toch maar beter de tijd nemen om goed uit te rusten van deze loeizware marathon (en zo heb elluk nadeel se foordeel).

De energie komt langzaam terug

Na drie dagen van niet veel meer dan eten en slapen, ging het vandaag weer wat beter. De afgelopen drie dagen zakte ik om een uur of een uitgeblust neer in de stoel, maar vandaag was dit niet nodig en heb ik 's middags wat om het huis kunnen rommelen. De enorme trek in eten wordt ook langzamerhand wat minder.

Maandagmiddag was het mooi weer en besloot ik een uurtje heel langzaam te fietsen. Dat lukte maar nauwelijks, door de spierpijn kon ik niet veel kracht zetten bij het trappen en ik was veel te moe om te fietsen eigenlijk. Eenmaal thuis was ik afgepeigerd en deed ik verder niks meer.

Gisteren heel even met de loopgroep meegedaan. Eigenlijk alleen het voorprogramma, waarbij ik alle krachtoefeningen niet deed. Bij het inlopen had ik nog best last van de spierpijn, zelfs heel langzaam lopen ging maar net. Dus toen de minutenloopjes begonnen ben ik weer naar huis gegaan.

De spierpijn wordt nu ook minder, ik kan nu weer vlot en normaal de trap aflopen, niet als een oude vrouw, met steeds twee voeten op elke tree en goed vasthoudend aan de leuning. De spierpijn is nog niet helemaal weg, maar gelukkig wel stukken minder.

Kou in Amsterdam

Hij is gelopen, de marathon van Amsterdam. Vantevoren had ik twijfels: hoe goed was ik hersteld van de griep? De laatste loopjes gingen wel goed, maar niet super. De loop van zondag was dan wel goed gegaan, maar ik was niet in de fitheid die ik graag had gehad. Woensdag met de loopgroep had ik wel wat stukjes snel gelopen, dat ging niet helemaal fijn en de rest deed ik rustig aan, zo vlak voor de marathon.

Onzeker over mijn conditie stond ik aan de start. Vrijdag leek het nog warm te worden in Amsterdam, temperaturen van 18 graden werden genoemd. Zaterdagavond had ik een 3/4 broek aan en dat vond ik toen te warm, dus ik stond in het startvak te kleumen in een korte broek en T-shirt. Met stijve benen van de kou ging ik van start. Ik liep vlak achter de 3.30 pacers en ik dacht toch maar een poging te doen om daar bij te blijven. Maar na 3 km voelde ik al dat een 3.30 er niet in zat. Het ging zwaar. Mijn lijf wilde dit niet. Dus vertragen. Dat lukte maar matig, maar na 10 km had ik voor mijn gevoel dan toch een tempo bereikt wat ik wel een tijdje kon volhouden. Maar het ging niet makkelijk.

Ik had het nog steeds koud. Dat zou de hele marathon zo blijven. Na 15 km ging het langs de Amstel. Hier stond meer wind. Een ijskoude wind, die dwars door mijn dunne shirt waaide en ook mijn blote benen  erg afkoelde. Had ik mijn lange broek maar aangedaan. Ik was jaloers op mensen in lange broek of trui.

Ik kreeg honger. Honger??? Ik had zoveel gegeten, zelfs een uur voor de start nog een powerreep tegen heug en meug naar binnen gewerkt. Hoe kan ik dan honger krijgen? Bij de drinkpost van 20 km was banaan, een groot stuk meegepakt, dat hielp wel. De halve marathon ging in 1.46. Nog best goed dus. Hier deden mijn bovenbenen al behoorlijk pijn. Het was ook veel te koud voor mijn korte broek. Niet fijn voor mijn beenspieren.

Op naar de 25 km. Hier moest ik naar de wc, wat fijn was voor de bovenbenen, want ik kon daar even zitten. Weer verder lopen. Nu werd het verschrikkelijk zwaar. Ik kreeg bijna kramp, eerst in de ene kuit, later in de andere, maar gelukkig zette het niet door. Ik wijt dit allemaal aan de kou. Ik dacht aan uitstappen, maar dan zou ik een heel stuk moeten wandelen, en dat kon niet, dat zou nog kouder zijn dan doorhollen.

Verder dus maar. 30 km. Hier mocht ik van mezelf even wandelen om water te drinken en een banaan te eten. Daarna weer verder. Een afgrijselijke diepe kuil door, volgens J leek het wel een Grand Canyon. In het echt ging het onder een weg door. Bij 35 km mocht ik van mezelf nog een keer wandelen bij de drinkpost. Maar daarna niet meer. Nog een gel weggewerkt en toen ging het wel weer beter. Langs het water naar het Tropenmuseum en door het Vondelpark. Hier ging het gewoon weer lekker (wel nog steeds veel pijn in de benen). Ik haalde alleen maar mensen in. Super, ik liep te lachen naar het publiek, werd aangemoedigd. Maar aan het eind van het Vondelpark werd het ineens weer zwaar. Nog een verschrikkelijk lange kilometer en daar was eindelijk het Olympisch Stadion. Daar krijgt iedereen vleugels, ik ook en na 3.38.46 kwam ik over de finish. (Eigenlijk kan ik daar nog een minuut aftrekken, vanwege wc-bezoek natuurlijk.)

Meteen over het hek, de benen gingen nu nog veel meer pijn doen. Ik heb het uitgesnikt. Ik had zoveel pijn geleden. Wel drie uur lang had ik zwaar en stroef gelopen en twee uur lang had ik met pijn gelopen. Het was zo zwaar geweest. Zo snel als ik kon ben ik naar de kledinguitgifte gelopen om mijn warme kleren op te halen en aan te trekken. Even op de grond gelegen met de benen omhoog. Toen naar de tribune van het Olympisch Stadion. Zitten. Een voor een kwamen de anderen daar ook naar toe. Tevreden lopers, goed gelopen, PR's gevestigd.

Ik ben zelf ook trots op mijn tijd. Dat ik met zoveel pijn toch op een behoorlijk tempo heb kunnen doorhollen, en niet helemaal ben teruggezakt. Mooi onder de 3.40. Met een niet topfit lichaam kun je ook geen toptijd lopen. Ik ben hier blij mee. Ik heb een mooie voorbereiding gehad. De voet heeft zich niet meer geroerd. En als ik niet ziek was geworden, had ik vast een PR gelopen. (Dat staat nu op de 3.35.01). Ik denk dat ik hier nog wel een keer onder kan komen.

Hier: TCS Amsterdam Marathon 2012 | Uitslag Evelien Hoogendoorn kun je zien hoe ik gelopen heb. Tussen 25 en 35 km toch wel een stuk langzamer. Hier heb ik mijn PR verspeeld. Komt ook door de wc-stop en even wandelen bij de drinkposten. Volgende keer gewoon niet ziek worden 10 dagen voor een marathon.

wel opgeknapt

Na mijn vorige bericht van donderdag is het toch wel beter gegaan. Vrijdag heb ik gefietst naar Groningen en dat ging goed. Op de heenweg was ik wel moe aan het eind, maar op de terugweg, terwijl ik toch wind tegen had, ging het beter, ik was eigenlijk niet moe.

Zaterdag een rustdag en zondag heb ik twee uur gelopen, waarvan 20 minuten op een vlot tempo (meer dan 12 km per uur). Ik wilde dat eigenlijk niet, want het leek me niet verstandig, maar mijn benen gingen vanzelf zo hard. Dus vooruit dan maar. Na die 20 minuten kon ik ineens wel het rustige duurtempo vinden en ook volhouden, en dat was me ook snel en lang genoeg. Ik was blij dat ik weer thuis was, ik was echt moe.

Het ging nog niet echt soepel, maar de benen voelden goed en de conditie was er ook wel. Ik heb in elk geval vertrouwen gekregen in het uitlopen van de marathon zondag. In welke tijd, dat zie ik dan wel.

nog niet opgeknapt

Ik hang op de bank of in de stoel. Ik lees wat, internet wat, werk wat, maar eigenlijk is me dit alles al teveel. Ik voel me belabberd en moe. Vandaag ineens weer ergere keelpijn, gisteren ontstoken ogen.

Allemaal niet goed. Kan ik over een dikke week wel een marathon lopen? Desnoods op een trainingstempo? Afwachten maar.

Toch ziek geworden

Zondagavond ineens erge keelpijn, maar voelde me nog wel goed. Maandagmorgen ging het ook nog best, dus toch maar lekker rustig 12 km hardgelopen. Dat was fijn. Het was heerlijk weer, ik werd niet erg moe.

Maar maandagavond sloeg de griep toe: ik werd heel moe, ben heel vroeg naar bed gegaan en werd vanmorgen met een belabberd gevoel wakker. De hele dag ben ik moe en voel ik me slecht, hoesten en keelpijn. De geplande fietstocht gaat niet door. In plaats daarvan doe ik een dutje op de bank.

Waarschijnlijk is dit nog net op tijd en ben ik voor de marathon wel voldoende hersteld. Gelukkig maar.

In de greep van de griep

Donderdag voelde ik ineens mijn keel en werd ik wat snotterig en moe. Vrijdag bleef dit zo en aangezien het hele gezin hier griep heeft gehad en ik ook he-le-maal geen zin had om te lopen en het bovendien erg slecht weer was, besloot ik om gewoon de geplande 15 km niet te doen. Ook niet fietsen maar gewoon lekker thuis op de bank met een kop thee.

Het gevolg was dat ik die nacht erg slecht sliep. Ik denk zelf omdat ik niet moe was, omdat ik helemaal geen lichaamsbeweging had gehad. Om een uur of half drie werd ik wakker met ergere keelpijn dan eerst. Ik was wel ongerust, maar ja een griep kan je toch niet tegenhouden. Na wat drinken ging het beter met de keel en sliep ik weer in. De volgende ochtend voelde ik mijn keel nauwelijks meer en toog ik op pad voor een korte of langere duurloop afhankelijk van hoe het zou gaan.

Het ging goed. Ik besloot zelfs nog een extra lus aan mijn 16 km toe te voegen zodat het er 20 werden, maar dat brak me wel op. Na anderhalf uur werd ik heel moe en was het niet fijn meer en eenmaal thuis voelde ik me belabberd. Ik was bang dat ik teveel had gedaan en dat ik toch griep zou krijgen. Maar dit lijkt nu toch wel weer mee te vallen... Ik denk nu ook dat het zwaar ging omdat ik te weinig gegeten had...

Afijn, de griep houdt mijn gedachten bezig. Eerst dacht ik morgen nog rustig een 10 te lopen, maar daar zie ik vanaf. Ik doe maandag een hele kalme 15 of minder. Ik ben nog steeds moe, kan beter rust pakken en zeker geen griep gaan oplopen.....

Spannend is het wel op deze manier.

PS: Na nameten van de route blijk ik bijna 23 km te hebben gelopen in 1.52 uur. Dus ook redelijk snel gelopen, vandaar dat het zwaar ging.. Maar wel mooi, dit is mijn marathontempo ongeveer.

herfstbomen

Na mijn 40 kilometer van zondag, heb ik maandag een rustdag genomen. Nou ja, rust, ik was heel druk met allemaal dingen  voor mijn werk, maar in elk geval niet gelopen.

Dinsdag was het heel erg mooi weer en 's middags heb ik een rustige fietstocht gemaakt. Helemaal blij reed ik langs herfstige bomen, in de zon, jas uit, zo warm was het. Sommige bomen verkleuren al, andere zijn nog helemaal groen. Het was prachtig, maar ik merkte dat ik nog wel moe was van mijn PR-week en -dag. Eenmaal thuis lekker een klein uurtje in de stoel gezeten om bij te komen.

Woensdag bij de looptraining verwachtte ik ook nog wel wat vermoeidheid, maar dat viel reuze mee. Lekker harde tempo's gelopen, het leek wel moeiteloos te gaan. Behalve dan de laatste tempo's, die deden meer pijn. Maar heel tevreden liep ik naar huis om snel dit stukje te typen.

Een week van 105!

Jaja beste mensen, ik heb mezelf deze week overtroffen: wel twee PR's vandaag.

Het eerste PR is natuurlijk dat van het weekrecord: Vrijdagavond nog effe snel 16,5 km gelopen. Rustig aan begonnen, deed ik de ronde van 10 km in 55 minuten, dus zeg maar 11 km per uur. Daarna nog een half uur in hetzelfde tempo doorgelopen, dus totaal 16,5 km. Ik zal dit afronden op 16 km, dan blijf ik aan de voorzichtige kant.

Vandaag heb ik volgens afstandmeten.nl 40,5 km gelopen. Nou vind ik dat afstandmeten de afstand meestal ietsje lager inschat, maar okee, ik houd het op 40 km. Dus vanaf maandag: 27 + 22 + 16 + 40 = 105 km! En ik had woensdag ook nog 1,5 uur gefietst, dat tel ik helemaal niet mee. Zou ik dat wel doen dan kom ik op nog meer km (120), maar dat zal ik niet doen.

Hoe ging het vandaag: kort gezegd: heel erg goed. Heel rustig begonnen, met een HF van rond de 132 steeds. En dat is dan mijn tweede PR, zo'n lage hartslag had ik niet eerder bij een duurloop op dit tempo. De eerste 1 1/2 uur ging dit zo, heel stabiel. Toen heb ik even stil gestaan en water en een koek genomen en snel weer verder. Het volgende uur ging ook prima, bij 25 km de andere koek en weer drinken, vruchtensap: lekker. Toen het laatste uur, ik werd nu wel wat moe, maar daar zag ik ineens drie loopbekenden, hee wat leuk, gaat het goed? ja prima! en weer verder. Omdat het zo fijn ging, besloot ik nog een stukje extra te lopen, zodat ik echt 4 uur zou hebben gelopen. Ik liep goed, maar dacht er ineens aan dat de marathon al over drie weken was. Oei! Is het dan wel een goed idee om nu 40 km te lopen, zo kort tevoren?Als ik nu maar niet al mijn energie verspeel. Ik ging meteen 5 minuten wandelen en toen was het nog maar een kwartier rennen naar huis.

Daar was ik wel erg moe, maar ook weer niet zo moe. Dus geen angst meer voor te zware training, het zal wel loslopen, vanaf nu gewoon eerst lekker uitrusten van deze 40 en dan nog een paar kortere duurtrainingen en dan zit het erop.

Oh ja: voet helemaal prima, niks meer van gevoeld, super toch!!

een week van 100 km?

Ook vandaag ging het weer errug goed. Ruim twee uur gelopen, eerst een half uur op een rustig tempo, want ik had het erg koud toen ik begon, dus eerst warm worden.

Na een half uur rustig lopen, begon ik aan 4 keer 9 minuten op (halve)marathontempo. De eerste 9 minuten met een HF van 160 ongeveer. Dat ging heel makkelijk. Voor ik het wist waren de 9 minuten om. Toen 5 minuten lekker rustig hobbelen, en dan weer 9 minuten. Na 6 minuten vond ik het nog steeds heel makkelijk gaan, en ik besloot iets sneller te gaan lopen, een HF van 165 dus. Dat ging ook prima, de 9 minuten afgemaakt en toen weer lekker 5 minuten rustig. De derde en vierde 9 minuten ook op het hogere tempo gedaan, allemaal prima te doen. Tijdens de laatste 9 minuten besloot ik er nog eentje achteraan te doen, en dan wat minder snel, HF rond 160. Toen moest ik nog ongeveer een half uur naar huis lopen. Ik begon heel rustig, maar op het laast liep mijn HF op naar 150, dus best nog een aardig tempo.

Eenmaal thuis was ik toch best moe, en nu ik op de bank zit, 3 uur later, voel ik de vermoeidheid ook. Maar dat mag ook, het was zo best een pittige training: 45 minuten op een best hoog tempo! Nu wil ik morgen nog een km of 10 heel erg rustig doen, dan zaterdag rust en zondag komt dan de 35-er, de laatste voor Amsterdam. Even kijken of ik het zo kan plannen dat ik dan thee kan drinken in Norg, met de loopgroep.

Even rekenen: deze week al 66 km gelopen (za: 17 + ma 27 + do 22). Vrijdag nog 10 erbij, dan heb ik een week van 77 km, en ook nog 1 1/2 uur gefietst, dat lijkt er al weer behoorlijk op. Als ik pas op maandag begin met tellen, dan wordt het: 27  + 22 + 10 + 35 = 94 km! En ook nog 1 1/2 uur gefietst, dat telt als 15 km lopen, dus dan wordt het 109 km!! Een hele  mooie duurperiode dus! (Maar als ik nou vrijdag heel rustig 15 loop, dan heb ik 99 km gelopen, dat mag je wel afronden op 100, vind ik. Dat is wel een uitdaging natuurlijk en ik voel me zo goed dat ik het wel kan ook....... dus.....)

De voet voel ik helemaal niet meer...... Maar als ik nou inene 100 km ga lopen, blijft mijn voet dat dan ook leuk vinden? Moeilijke afweging....

"De mensen hebben geen geduld meer."

Gisteren een super 25-gelopen. Het ging allemaal prima, niet moe, voet nauwelijks gevoeld en toch behoorlijk op tempo gelopen. Ik had namelijk ingeschat dat ik er 2 1/2 uur over zou doen, dat klopt ook omdat ik eigenlijk altijd 10 km/uur loop op zulke duurlopen. Maar na 1 1/2 uur werd me wel duidelijk dat ik er langer over zou gaan doen. Dus de laatste 10 km ben ik sneller gaan lopen. Ik had namelijk ook nog afspraken staan later op de dag, na het lopen en dat zou in de knel komen als ik niet op tijd terug was.

Dus nu denk ik dat het toch langer dan 25 km was, misschien 27 of 28. Maar het maakt niet uit, het ging fantastisch allemaal.

Onderweg een keer kort gestopt om mijn pakje drinken op te drinken dat ik de hele tijd in mijn hand had meegenomen. Daarna snel weer verder lopen. In Peize moest ik voor het stoplicht wachten, tegelijk met een oudere man op de fiets. "Even wachten maar," zei hij, "het wordt zo groen. Maar de meeste mensen hebben geen geduld meer tegenwoordig." Tja, zo is het maar net. Ik had eigenlijk ook geen geduld, ik liep zo hard als ik op dat moment, na 20 km te hebben gelopen, maar kon.

Voet houdt zich goed!!

Na de loopfietsproefmarathon geen last meer gehad.  In datzelfde weekend stond nog een 30-plusser op het schema. Hoe moest ik die nu inplannen, rekening houdend met niet teveel kilometers lopen en niet twee dagen achter elkaar lopen... Lastig.

Ik kwam uit op een bijna 4 uur durende run-bike-run op dinsdagmorgen. Eerst 10 km lopen, toen 1,5 uur gefietst en daarna weer 10 km gelopen. Tussendoor thuis even iets gedronken en/of gegeten en snel weer verder. Dit ging allemaal prima, ik was niet moe, wel de voet ietsje gevoeld geloof ik op het eind van de tweede 10 km.

Woensdagavond een looptraining op de baan gedaan. Een stuk of 6 keer 1200 meter. De eerste ging wat stug, benen waren niet echt meer gewend aan lopen en zeker niet aan snelle tempo's lopen. Maar vanaf nummer twee ging het gewoon supergoed, snel en makkelijk. Gaaf! De een-na-laatste heel rustig gedaan, voelde toch weer mijn voet een beetje pijn doen. Maar bij de laatste dacht ik "kan mij het schelen," en die heb ik het allersnelst gedaan. Daarna niks meer aan de voet gevoeld, ook vrijdag niet.

Donderdag nog 1,5 uur gefietst. Dat ging een stuk stroever weer, logisch na de snelle baantraining en ik voelde ook nog een verkoudheid opkomen. Gelukkig heeft die niet doorgezet, zodat ik zaterdagochtend vroeg ook nog een rondje van 16 of 17 (18?) km kon lopen. Hier liep ik steeds te snel, mijn benen waren de snelle baan nog niet kwijt. Daardoor ging het moeizaam, maar toch gedaan! Voet meldde zich wel weer even, maar ik trek me er nu even niet meer zoveel van aan. Gelukkig dat dit weer kan!!

Morgen heb ik een 25 km gepland, kijken hoe mijn voet dat vindt.

Eerste loopfietsproefmarathon Westerbork

Veel twijfels gehad of ik er goed aan zou doen om aan deze marathon mee te doen, maar uiteindelijk besloten dat ik dit als een Amsterdam-test voor mijn voet zou zien. De uitslag is: geslaagd!! Hoera!

Het ging dus goed met mijn voet. Samen met drie anderen om acht uur vertrokken naar Westerbork om daar samen de marathon te doen, waarbij we elkaar elke 5 km afwisselden op de fiets. Dus de een fietst, de ander loopt. Zo liepen we elk vier keer ongeveer 5 km. Onderweg kon je steeds bij boerderijen, een restaurant, of een kraampje lekkere dingen proeven: een pannenkoek, een stukje kaas, een wafel, toast met zalm en ham, appelsap, twee keer een glas wijn en aardbeien/frambozen heb ik allemaal langs zien komen. Vantevoren leek me dit allemaal erg lekker, maar het was wel wat veel, en veel verschillende dingen door elkaar heen. Gelukkig liepen we maar heel kalm aan, en hoefde je maar steeds een half uur te lopen, voor een echte marathon zou ik wel misselijk worden van al die verschillende hapjes.

Heel erg leuk was het enthousiasme van de vele (100) vrijwilligers. En het was gezellig lopen. We liepen in een groep van 6, waarvan er steeds drie fietsten, allemaal lopers uit Roden. Het was voor mij niet zwaar, en van de voet bijna geen last gehad, ook vandaag nauwelijks. Dus mooi!

Zaterdag had ik al ongeveer 60 km gefietst, zondag dus ruim 20 gelopen, dus vandaag een rustdag. Morgen kijken of ik een combi fietsen-lopen kan maken van ruim drie uur. Dat is dan de marathontraining voorlopig. Verder een looptraining in de week sowieso vervangen door fietsen, en dan op naar de marathon in Amsterdam!

goed gelopen

Het ging goed woensdagavond. In totaal een km of acht a negen gelopen, op een heel rustig tempo, maar het ging prima met mijn voet. Nergens last van. Gelukkig.

Zondag loop ik ongeveer 20 km met de loopfietsproef, samen met een loopvriendin lopen we een marathon, waarbij we om de beurt een stuk lopen en fietsen. Ik ben benieuwd hoe dat gaat. Ik zal daar ongeveer vier keer 5 km lopen. Afhankelijk van hoe dit uitpakt loop ik dan wel of niet de marathon in Amsterdam.

Verder nog weer een uur gefietst gisteren. Maar nu is mijn fiets stuk: de cassette achter, daarvan zitten de tandwielen los. Hoe kan dat nu weer? Dus straks naar de fietsenmaker terug. En dus vandaag fietsen op mijn gewone fiets.

sportief

Zondag nog weer anderhalf uur gefietst, wat heerlijk ging. Maar vandaag had ik zware benen en ging het niet snel meer. Ook wel logisch na twee flitsende dagen van hard en ver fietsen. Dus maar rustig een rondje gefietst. Genoten van het best lekkere weer, van twee kinderen die me tegemoet fietsten en riepen: "jij bent sportief!"

Lief.

ontdekkingstocht op de fiets

Gisteren dus maar op de fiets gestapt als alternatief voor lopen. Het fietste ongelofelijk lekker. Ik voelde me fit en sterk. Het was fijn om na de vakantie weer op de fiets te zitten waarmee ik de bergpassen had getrotseerd. Dat was er nog niet van gekomen.

Ik hoefde het Franse landschap er niet eens bij te fantaseren, want het mooie weer en de mooie paadjes en weggetjes waren genoeg. Ik heb gefietst langs Haren, Glimmen, Zuidlaren, Tynaarlo en zo naar huis. Wegen en fietspaden waar ik nog nooit geweest was. Prachtig! Onderweg wel 10 keer gestopt om op de borden te kijken welke route ik zou nemen, de nummers van de knooppunten onthouden, wat dan niet lukte en dan moest ik weer stoppen.

Het werd dus een niet erg snel gefietste route, maar wel leuk. Ter compensatie doe ik vandaag nog een bekende route om mezelf af te beulen en lekker hard te gaan. In elk geval een stuk.

Iemand vroeg waarom ik dat deed, tot het uiterste gaan. Ja waarom eigenlijk? Omdat ik het leuk vind om mijn grenzen te leren kennen en deze te verleggen. Altijd op zoek naar uitdagingen en om onmogelijk gedachte grenzen over te gaan.

Geen run

Net besloten om morgen niet de Run van Winschoten te lopen. De hele dag een zeurende pijn en enkele knakken gevoeld in m'n voet.

De woensdagtraining ging nog goed, alleen op het eind heel ietsjes licht pijn gevoeld. Donderdag 12 gelopen en dat ging ook redelijk, even wat pijn gevoeld, maar dat ging weer weg tijdens het lopen. Maar vandaag is het gewoon niet goed.

Precies zo begon het in december. Vandaar dat alle alarmbellen nu rinkelen en ik even stop met lopen. Voor morgen twee uur fietsen gepland. Het lokt me niet erg, maar ik fantaseer maar het Franse landschap uit de vakantie erbij, dan doe ik net of ik daar weer rij. Het weer werkt er goed aan mee, volgens de verwachting.

pijnlijke voet

Het gaat niet goed. Teveel pijn, vooral na het lopen. Ik ben weer 5 stappen terug.

Niet leuk. Ik moet nu wel rust nemen, veel minder lopen en maar weer gaan fietsen. Afwachten maar.
Bah.

even de teugels vieren

Zondag nog wel mijn voet wat gevoeld. Maandag  lekker gerust. Dinsdag ook niet gelopen om mijn voet te ontzien, maar wel naar Groningen gefietst. Gisteren met de loopgroep meegelopen. Ik was nog steeds moe van de afgelopen intensieve weken, dus wat langzamer gelopen. Ook met het oog op de Run van Winschoten, natuurlijk. Hoewel ik daar ook rustig kan lopen, als ik nog steeds moe ben.

Straks loop ik nog even een langzame 10. Dan kom ik deze week uit op 55 km + 1 1/2 uur fietsen. Even genoeg voor nu.

Aan het eind van de training toch weer een raar gevoel in de voet. Of verbeeld ik me dat maar? Ik weet het niet hoor..... Als ik zo twijfel is het in elk geval niet erg geweest.

lange, lange duurloop

Het werd iets langer dan gepland. Uiteindelijk was ik ruim 3 1/2 uur onderweg, waarvan 2 x 5 minuten een eet- en drinkpauze. Dus dat zullen wel 35 km geweest zijn.

Het ging goed. Het eerste uur moeizaam, maar ik heb heel langzaam gelopen, hartslag steeds rond de 138. Het tweede uur ging beter, nog steeds met de hartslag rond 138. Het derde uur ging ook best goed, al werd ik toen wel moe, natuurlijk. Nu liep mijn hartslag ook op naar 145 soms. Ik liep nu ook sneller, vandaar. Het laatste half uur heb ik mezelf steeds moed ingepraat en daardoor ging dat ook nog best. Ik ging steeds sneller lopen, op het eind was mijn hartslag 155. Prima dus.

Een nadeel: last van m'n voet. Even kijken morgen en overmorgen hoe het daar verder mee gaat. En anders een keer fietsen ipv lopen. Oppassen geblazen!

egel gered

Gisteren had ik bedacht om 10 km te lopen vandaag. Maar ik had helemaal geen zin. Na dralen en uitstellen dan toch maar de hardloopschoenen aangetrokken en 8,5 km gelopen. Over een stuk weg dat ik toch zeker wel 10.000 keer had gelopen. Het was saai en ik liep heel erg langzaam dus het duurde ook lang.

Onderweg zag ik een egel de weg oplopen. Ik tikte hem aan met mijn voet. Hij rook er even tegenaan en draaide zich toen om en liep op een holletje weer terug de berm in. Nou maar hopen dat hij niet weer terug die weg op gaat lopen...

Morgen een 30-plusser. Heb ik ook geen zin in. Morgenvroeg maar meteen doen, over een nieuwe route, die ik eerst fietste. Straks alvast de flesjes vullen met water en sportdrank. Dan wordt het vast een fijn stuk lopen.......

4 reeën, 2 ooievaars en 1 haas.

Het is gelukt om vanmorgen om half zes op te staan, snel de loopkleding aan te trekken, wat te eten en om 6:01 de deur uit te hollen!

Het viel eerst niet mee, ik was wat misselijk bij het opstaan en had daardoor maar erg weinig gegeten. In vlaag van helderheid pakte ik nog snel een pakje sultana's mee voor onderweg en dat was maar goed ook.

Ik begon wat moeizaam, na een uur ging het nog moeizamer en toen bedacht ik mij dat ik misschien wat moest eten. Een koek ging naar binnen en meteen ging het lopen een stuk beter. Een kwartier/20 minuten later nog een koek gegeten en toen ging het lopen helemaal goed. Het tweede uur ging weer gewoon lekker, ik versnelde zelfs nog omdat het toch wel laat werd. Om tien over acht was ik weer thuis. Daar snel douchen en voor de tweede keer ontbijten en om 9 uur zat ik in de auto op weg naar een intervisiebijeenkomst in Baarn.

Dus prima gedaan, ruim 20 km (denk ik, zo even nameten)!

Onderweg zag ik de dieren uit de titel en ook nog een buizerd, veel koeien en een heleboel paarden.

Net even nagemeten: het was 23,2 km, misschien wel 24 km want alle kleine bochtjes neem ik nooit mee in het opmeten. Dus deze week gelopen: 27 + 24 + 24 = 75 km. Op zich genoeg, maar ik denk dat ik er morgen toch nog een hele rustige 10 km tegenaan gooi, en dan zondag 33 of zo.

na twee dagen rust, er weer tegenaan!

Na twee rustdagen, begon ik toch te twijfelen of ik wel genoeg kilometers maakte. Daarom het plan gesmeed om woensdagmorgen in alle rust eerst 10 km te lopen en dan 's avonds naar de looptraining. Twee trainingen op een dag, in de vakantie kan dat.

De 10 km gingen heel erg rustig en makkelijk. Ik was niet meer moe. De looptraining ging ook heel prima. Ik liep lekker snel, kreeg alleen last van mijn bovenbeenspieren en om die iets tegemoet te komen heb ik de laatste 5 minuten iets langzamer gedaan dan de eerdere 3.

En vandaag nergens meer last van. Niet moe, geen spierpijn, lekker in de zon gezeten, nu het nog kan.

De volgende training zal een hele rustige 20 km zijn, te lopen op vrijdagmorgen om 6.00 uur. Erg vroeg, maar toch de beste oplossing gezien mijn andere bezigheden en de 30plusser die ik zondag wil lopen.

dikke 20

Zojuist deze route gelopen, 21 km in 1.45. Snel dus. Eigenlijk op marathontempo als ik een 3.30 wil lopen, en dat wil ik. Het ging goed, maar was wel pittig. Kan ik dit echt 42 km volhouden??? Dat moet ik nog maar zien, straks.

Ik voelde duidelijk dat de 85 km van de afgelopen week nog in de benen zaten. Het was zwaar, maar het ging, ik kon het volhouden.

Na de 21 km heb ik thuis wat gedronken en toen nog ruim 5 km erachteraan op een veel rustiger tempo gelopen. Zo kom ik aan ruim 26/bijna 27 km. En toen was ik heel erg moe. Ik werd zelfs even misselijk, maar dat ging na het eten gelukkig snel over.

Nu neem ik twee dagen rust. Die heb ik wel verdiend, vind ik.

bekijks

De vorm begint weer terug te komen! Woensdag op de loopgroeptraining liep ik al vrij moeiteloos tempo's boven de 14,5 km/uur. Heel makkelijk ging dat, super gewoon!

Na een rustdag donderdag (qua lopen dan, ik moest alleen de allerlaatste verplichte opdracht doen voor ik kan afstuderen, namelijk het presenteren van mijn onderzoek), vandaag weer een stukje lopen. Ik dacht eerst 10 km te doen, maar bedacht me vanmorgen dat ik ook wel 20 km kan doen. De Bommenberend gaat immers toch niet door, en met deze 20 kom ik dan op een weekafstand van 85 km en das mooi.

Heel erg rustig begonnen, want ik had wat veel ontbeten en dat voelde niet lekker in mijn maag. De eerste drie kwartier gingen daarom moeizaam. Daarna ging het beter, maar het laatste half uur was ik moe. Ergens ging nog door mijn hoofd dat ik ook wel 25 km zou kunnen hardlopen, maar dat idee zette ik toen uit mijn hoofd.

Op een gegeven moment, in dat laatste half uur liep ik bij Langelo langs de gasopslag. Daar wordt van alles gebouwd en er zaten werklui te pauzeren bij een bankje. Ik zag ze vanuit de verte. Op een gegeven moment draaiden ze zich alle vijf tegelijk om en bleven een hele tijd naar mij kijken... Ik vond dat niet fijn, wat zouden ze tegen elkaar gezegd hebben over mij? Gelukkig ben ik al een oude vrouw, en kreeg ik verder geen opmerkingen.....

BB gaat niet door......

En ik had mijn hele weekplanning afgestemd op de Bommenberendloop. In alle vroegte, in de hitte toch een 30 en later een (bijna) 20 gelopen om zo rust te creëren aan het eind van de week voor die BB-loop. En nou gaat ie niet door!!!! Is de Atletiekbaan nog niet klaar...

Heel sneu, maar ja er zijn natuurlijk ergere dingen. Het allersneust is het nog voor de organisatie natuurlijk. Al het werk voor niks.... Heel jammer.

Dan loop ik maar zelf 21 km deze zondag.

nog meer kilometers

Na zondag echt helemaal niks gedaan te hebben, daar was het veel te warm voor, dacht ik maandag maar weer eens te gaan lopen. Het werden 18 kilometers in een heel rustig tempo want het was nog steeds erg warm. Ik liep 's morgens. Dat ging prima. Ik had nog wel wat spierpijn overgehouden van mijn 30 kilometer, maar toch ging alles soepel.

Het was wel erg warm: zweet gutste van mij af. In de loop van de dag koelde het echter steeds verder af, zodat ik achteraf gezien beter 's avonds had kunnen hardlopen. Maar ja, dat wist ik niet.

start marathontraining: 30 km

Ja, hij zit erin. Toch maar vanmorgen vroeg, om kwart voor acht begonnen. Ik heb gewoon drie keer het rondje van 10 km rond mijn huis gedaan. Steeds tussendoor even thuis om wat te drinken, te eten en naar de wc te gaan en de familieleden te spreken.

Alles ging prima. Niet moe, geen zere voet. Wel pijn in mijn knieholte, en ook moet ik mijn voetspier iets oprekken. Die doet toch wel een beetje moeilijk. Maar dit gaat allemaal over. Ook geen last van de warmte gehad, het was allemaal gewoon goed.

Het laatste rondje trouwens iets langer gemaakt met een stuk over een schelpenpad en over een zandpad, dus totaal 31 a 32 km.

Ben er blij mee, net als Churandy!

25 km gewandeld

In het prachtige weer, lekker zonnetje, maar niet te warm heb ik met mijn man de eerste etappe van het Pieterpad gelopen. Eerst van Winsum naar Pieterburen, dat was 11 km, maar dat was wel wat weinig, dus hadden we besloten ook weer terug te lopen over een andere route. Maar dat was toch wat lastiger dan van tevoren bedacht, we verdwaalden ergens en moesten 3 km extra lopen om weer in Winsum uit te komen. Geeft niks, het was leuk en gezellig en lekker geluncht in Pieterburen, wat maken die paar km extra nu uit.

Het lopen ging prima, ik voelde me niet meer zo erg vermoeid. Dit weekend moet er nog ergens een 30 gelopen worden. Later dan het weekend kan eigenlijk niet, want ik zag dat ik me had opgegeven voor de BommenBerendLoop, op 26 augustus in Groningen. De halve zal ik daar lopen.

Dus zal ik nu morgen die 30 doen of zondag. Vanwege het warme weer moet ik het wel vroeg in de ochtend doen. Ik heb helemaal geen zin om dat morgen al te doen, maar ja, dan ben ik er wel vanaf, en heb ik meer rust voor de halve.

Nog maar even over nadenken....

moe, rust nodig

Wat is dat toch raar: het fietsen ging de laatste drie dagen heel erg goed, steeds beter eigenlijk. Na een dag fietsen was ik aan het eind niet eens echt moe. Maar aan het fietsen kwam een eind en er volgden twee rustdagen.

Zondag meegetraind met de loopgroep. Dat ging nog best goed: ik had snelheid genoeg. Maar aan het eind van de training voelde ik al wel wat vermoeidheid. Dinsdag stond 12 km op mijn schema, maar ik was heel erg moe. Ik heb ze wel gedaan, maar op een heel laag tempo. En vandaag woensdag ben ik nog steeds moe. Ik wil eigenlijk alleen maar lekker lui lezen in de zon, dutjes doen overdag en eten. Ik ben helemaal ingezakt na mijn fietsweek. Dus moet ik daar aan toe geven. Want door vermoeidheid heen trainen heeft geen zin, ik moet eerst herstellen.

Tijdens de training het volgende plan bedacht: nu twee rustdagen (donderdag echt niets doen en vrijdag een stuk wandelen van het pieterpad, niet helemaal rust dus eigenlijk, maar ja). Dan zaterdag heel erg rustig een 10 km en afhankelijk van hoe deze ging zondag of maandag of nog later in de week een 30 km lopen.

Of nog beter, als het lopen vrijdag ook nog zwaar is, zondag of maandag de rustige 10 km doen. En pas als ik uitgerust ben en de 30 km goed heb kunnen lopen, pik ik het marathonschema weer op.

actieve vakantie

Weer terug van drie weken voornamelijk Frankrijk. Het valt meteen op hoe koud het hier is. In de vakantie heb ik in de eerste week een paar mooie duurlopen (bijna 2 uur) gedaan, waarvan 40 minuten tegen een berg op. Ging prima.

Daarna een paar dagen rust en toen volgde de ultieme uitdaging: per fiets eerst over de kleine sint-bernard-pas en de volgende dag over de grote sint-bernard-pas.

De kleine is ruim 2100 meter hoog, waarvan wij er 1500 moesten klimmen. Ik had nog nooit zoiets gedaan, dus ik begon vol goede moed, in een te groot verzet, bleek later. Helemaal kapot kwam ik boven aan. Wat was het zwaar!!!!! We hadden natuurlijk ook nog 15 kg bagage achterop de fiets en geen pedalen die aan je voet vastzitten. Een heel klein stukje heb ik gelopen omdat fietsen echt niet meer ging. Tot 1800 meter ging alles nog wel, maar daarna werd het door de ijle lucht en de vermoeidheid heel erg zwaar. Maar toch gehaald, en vanaf de pas gaat het heel erg snel naar beneden. Die dag bijna 90 km gefietst, dat vond ik ontzettend ver, met zo'n beklimming erin. Ik was dan ook 's avonds helemaal afgepeigerd, ik had niet eens energie om te eten, maar dat moest toch maar. Het voelde alsof ik een marathon had gelopen.

Ik vond het eigenlijk zo zwaar, dat ik de grote st-bernard helemaal niet meer zag zitten. Ik had al besloten deze pas met de bus te doen. Maar de bus kon de fiets niet meenemen, dus dan moest ik er toch maar overheen fietsen. NIks aan te doen. Als tussenoplossing konden we nog een camping nemen halverwege de pas.

Maar tot mijn verbazing ging het fietsen de volgende dag heel prima. Ik was op de fiets van mijn zoon gaan rijden, die een lichter verzet had en had nog wat zware bagage aan hem gegeven. (Hij is trouwens ongelofelijk sterk geworden het afgelopen jaar: hoe die jongen de berg opfietst: snel en soepel, met krachtige tred. Ik kom er hijgend en puffend met het tempo van een slak achteraan.) Ik ben meteen in een heel laag verzet gaan rijden, zodat mijn benen niet verzuurden, we hebben beter opgelet op ons drinken en eten en iets meer rustpauzes onderweg genomen, zodat we eigenlijk vrij makkelijk de berg opreden. Nou het was  nog steeds heel erg zwaar klimmen, zo'n 4 a 5 uur lang, maar het ging. Ik had ook veel minder last van de ijle lucht en alleen de laatste 2,5 km heb ik naast de fiets gelopen. Dit was denk ik de laatste 100 meter stijging.

Juichend stonden we op de pas, foto's maken bij het bordje: 2475 meter hoogte!! Die dag hadden wij 1900 meter geklommen! Op niet echte bergfietsen en met de bagage achterop! Ik ben er nog steeds trots op!

Weer naar beneden, 800 meter afdalen in 20 minuten en daar was de camping al.

De volgende twee dagen fietsten we door de regen en namen we uiteindelijk de trein naar Basel, vanwaar we nog 3 dagen van 65 tot 85 km gefietst hebben door de Elzas. Minder klimmen, en zeker geen lange klimmen meer, maar wel korte en steile stukken over stille weggetjes en hele mooie fietspaden, door wijngaarden en sprookjesachtige stadjes, in prachtig weer, slapen op campings in het tentje, hartstikke leuk!!! Het fietsen ging steeds beter en ik vond het steeds leuker worden. Jammer dat we moesten stoppen. Ik wil heel graag de rest van de route naar Maastricht een keer afmaken. Als iemand het leuk lijkt om met mij te doen, moet ie dat maar laten weten.

76 km

Deze week (van zaterdag tot en met donderdag) gelopen: 76 km! En alles ging makkelijk. Ik ben hierover heel tevreden. Een mooie voorronde voor de echte marathontraining. Nu eerst twee weken op vakantie, dan zal ik wel iets minder lopen, en dan 10 dagen fietsen, en dan is het acht weken voor de marathon en begint het echte werk, met 30'ers en meer. Ik heb me voorgenomen om dan weken van 80 a 90 km te lopen, misschien wel een week van 100 erbij. Eerst maar even zien of dat gaat lukken. Alles onder voorbehoud, natuurlijk.

De training van donderdag ging uitstekend. 7-6-5-4-3-2-1 minuten gelopen, alles op ongeveer 14 km/uur. Ging prima, voelde helemaal niet te snel. Heen en teruglopen naar de startplek van de training + 10 km training, dus samen weer 16 km gelopen. Mooi.

Dubbel feest!

Gisterenmorgen al snel een zwaar hoofd en vermoeid na twee spannende en intensieve dagen. Ik kreeg namelijk maandagavond helemaal onverwacht mijn cijfer voor mijn afstudeerscriptie te horen. Terwijl ik nog zat te wachten op feedback van mijn tweede beoordelaar (die lui willen altijd nog een aanpassing hier en een verandering daar), kreeg ik plots de mail te lezen dat de scriptie goed was en dat ik een 8 hiervoor kreeg!!! Hier ben ik heel erg trots op, hoger dan een 8 wordt namelijk bijna nooit gegeven.

Daarnaast had ik maandagmiddag een sollicitatiegesprek bij het schoolbestuur waar ik werk. Dinsdagochtend kreeg ik hiervan de uitslag: aangenomen!! Ik ga een groep (hoog)begaafde kinderen begeleiden en een heel nieuw programma voor hen opstellen en ontwikkelen. Hiervoor moet ik kennis vergaren en bij elkaar brengen. Dit is echt koren op mijn molen!

Het is dus dubbel feest hier in huis! Een beetje veel tegelijkertijd, eerlijk gezegd. Ik beleef het allemaal heel intensief en dat is erg vermoeiend. Vandaar dat zware hoofd. Dus woensdagmorgen eerst maar gaan hardlopen. Heel rustig aan begonnen. Na een half uur knapte ik wat op, het tempo werd iets hoger en na dik 1,5 uur was ik weer helemaal helder en fris thuis. Wat is hardlopen goed om te doen! Wat ben ik blij dat het weer lukt. Hardlopen werkt bij mij beter tegen stress dan fietsen.

Deze week heb ik al flink wat kilometers gemaakt. Vanavond weer naar de loopgroep. Met deze training erbij kom ik deze week over de 70 km. En het gaat probleemloos, ook met mijn voet. Die geeft geen krimp!

Autoluw gelopen

Wat een heerlijke loop was dat, vanmorgen. Ik begon rustig, eerst door Roden, daar kwam ik nog wel wat auto's tegen. Maar toen ik het dorp uit was, ben ik in de twee daaropvolgende uren nog maar vijf auto's of minder tegengekomen. En ook geen fietsers, gewoon helemaal niemand. Geweldig, wat een rust en genieten.

Het lopen ging ook super. Ik voelde me heel goed. Ik heb een keer 20 minuten en een keer 10 minuten op marathontempo gelopen en dat ging heel makkelijk. Ik had nog wel meer gewild en gekund, maar niet gedaan. Ik denk dat ik woensdag wel weer een duurloop plan, dus beter maar een klein beetje inhouden.

In totaal liep ik 2 uur en 20 minuten, en de afstand was 26 km, zag ik net op afstandmeten.nl. Vind ik heel mooi!

Deze week loop ik wat extra duurlopen, want volgende week ben ik met vakantie en loop ik de komende twee weken vast niet langer dan 1 1/2 uur, misschien een keer 2 uur. Daarna 10 dagen fietsen, over de Alpen terug naar Nederland. Dat is duurtraining genoeg. En eenmaal thuis komen de eerste lopen van 30 km en meer. En dan wordt het tijd om me in te gaan schrijven voor een marathon. Ik denk Eindhoven. Maar Amsterdam zou ook nog kunnen.

Van de voet bijna geen last. Een kleine knak gevoeld, vanmiddag. Maar verder niks! Hoera.

en 17 km (ongeveer)

Op rustig duurlooptempo, zo'n 10 a 11 km per uur. 1 uur en 40 minuten over gedaan. Ging lekker.
Wel een beetje last van mijn voet, nu. Maar niet erg.

17 km per uur!

Wegens drukte op het werk weinig tijd om te lopen/fietsen. Woensdag nog naar Groningen gefietst, 45 min heen en 45 min terug, een mooi stukje.

Woensdagavond had ik een ouderavond, dus kon ik niet naar de looptraining. Maar gelukkig is onlangs op donderdagavond een andere groep gestart, dus kon ik daar mooi meedoen.

Op mijn weg naar de training, lopend, voelde het niet best. Ik was moe, beetje hoofdpijn, wilde eigenlijk liever naar bed dan te gaan hardlopen. Maar ja, toch maar lopen. Eenmaal op de training deden we eerst 1 km, op volle snelheid, zei de trainer. Dat lukte niet. Het ging niet lekker. Ik verzuurde helemaal, moest mijn tempo wel minderen. Uiteindelijk deed ik er 3'50 over. Nog best heel goed, het voelde eerder als 4'50.

Toen 12 x 1 minuut. Op 4-mijl tempo. Dat kan ik nooit goed inschatten, ik loop dus maar een tempo wat ik die 12 x 1 minuut kan volhouden. Dit ging heel erg goed. Ik had het gevoel dat ik zeker niet op mijn allerhardst liep, maar dat ik me nog wat inhield. En toen bleek ik een paar minuten 17 km/u te lopen! Whaaa, wat snel. Het gaat dus heel goed, weer.

Na de training was mijn moeheid en hoofdpijn helemaal verdwenen. Ik was helemaal opgetogen over de hoge snelheid die ik had gelopen!

gefietst

Vanmorgen vroeg, om kwart over zeven al een uur gefietst. Dat ging weer best. Ik heb rustig aan gedaan, het ging lekker. Dat het lopen gisteren zo loodzwaar werd lag blijkbaar aan mijn overactieve darmen. Ik was vandaag niet meer moe.

De rest van de dag zo'n beetje op een stoel gezeten, op de verjaardag van mijn vader.

De voet voel ik nog wel iets. Maar gelukkig helemaal niet erg. Het lijkt wel goed te gaan, maar toch uitkijken.

loodzwaar

Op mijn kersverse marathonschema stond voor vandaag 22 à 26 km. Dus had ik een rondje van 25 km gepland en begon met een lekker zonnetje te lopen. Het was erg warm, ik liep rustig aan. Maar het ging prima.... 1 1/2 uur lang.

Toen nam ik even een pauze om mijn ontbijtkoek op te eten en wat te drinken. Ik moest toen nog een uur lopen, een km of 10 dus. Toen ik weer begon, ging het niet meer zo lekker. Een kwartier verder kreeg ik last van mijn darmen. Het liep helemaal niet lekker meer. Het werd zwaar. Ik moest afzien en ik heb op het laatst zelfs een paar keer gewandeld.

Thuis merkte ik pas hoeveel ik gegeven had. Ik heb 's middags eerst een dutje gedaan, en daarna geprobeerd naar de Tour de France te kijken op de tv, maar ik heb hele stukken gemist....

Ook speelde mijn voet weer op. Tijdens het lopen al een beetje, en na het lopen wat meer. Maar nu, 's avonds lijkt het toch wel mee te vallen. Gelukkig. Morgen voor de zekerheid het uur lopen maar vervangen door een uur fietsen. Of overslaan als ik nog te moe ben. Maar ach, een uurtje rustig fietsen moet kunnen, zou je zeggen.

energie weer terug

Maandag liep ik een stukje met mijn dochter op een heel laag tempo, 8 a 9 km per uur. Dat ging best. Na 6 km vond mijn dochter het wel genoeg, maar ik nog niet, dus heb ik er nog zo'n 4 km achteraan gelopen, in een veel hoger tempo. Dat voelde al heel goed.

Woensdag kon ik bij de loopgroep met gemak de 5 1000jes op snel genoeg tempo lopen. Dat voelde al weer een stuk beter dan zaterdag. Wat een goede beslissing om rust te nemen en niet een wedstrijd te gaan lopen.

Vrijdag had ik een heel drukke en volle dag. Toch nog een dik uur gevonden om te lopen. Dit voelde helemaal goed: ik kon zelfs lekker snel lopen, wat zou het zijn, 13 km/u, of 12,5 kan ook. Dat weet ik nooit precies.

Alleen: ik voel mijn voet weer. Niet heel erg, maar toch. Tijdens het lopen woensdag begon het, donderdag was het weer over, maar vrijdag na het lopen en vandaag, zaterdag voel ik het weer. Uitkijken dus. Anders fietsen ipv lopen bij sommige trainingen.

de energie is op

Okee, het was ook warm, zaterdagmiddag. Maar buiten de warmte, ging het hardlopen gewoon beroerd. Met moeite volbracht ik de 13 km, op een nog best acceptabele 12 km/uur, maar het voelde als de laatste 13 km van de marathon. Loden benen, niet vooruit te branden, een poging tot een heel klein stukje in een iets hoger tempo leidde tot nog meer ellende, kortom: de energie is op. Mijn lichaam vraagt om rust, om herstel van twee weken toch fors meer trainen, meer snelheid en langere afstanden. Dit moet eerst worden verwerkt, pas dan kan ik verder trainen.

Dus vandaag, zondag een rustdag, en maandag helemaal geen 25+ km, maar een 10-(min)-km. Of zo. Net waar ik zin in heb. En dan kijken en aanvoelen wanneer het lichaam klaar is voor meer. Zal wel een kleine week duren.

Lekker, even wat rust, best fijn ook wel, ergens, in de verte.....

prut gelopen

Na bijna drie dagen niks doen, was ik heel blij dat ik woensdagavond weer wel kon lopen. Ik ging dan ook enthousiast en vlot van start bij de heen-en-weer-loopjes. Het was de bedoeling de terugweg in een vlotter tempo te lopen dan de heenweg. De heenweg ging prima, lekker vlot en dat voelde makkelijk. Toen omkeren en sneller lopen. De eerste 100 meter gingen nog wel, maar daarna wilden mijn benen gewoon niet meer. Ze deden het gewoon niet: snel lopen.

Komt vast door mijn vele trainingskilometers van de vorige weken, en de snelle stukken die ik ook weer meer had gedaan dan het half jaar daarvoor. En door het warme weer. Of... ach soms is er gewoon geen verklaring.

Donderdag een training op de fiets naar Groningen. Vrijdag niet gelopen. Ik had ook behoorlijke spierpijn van de oefeningen van woensdagavond, en ik was erg stijf geworden en nog steeds moe.

Ik had al een afspraak om in Appingedam een 10km-wedstrijd te lopen, maar ik ga hem niet doen. Ik voel me er niet toe in staat, ik ga lekker vanmiddag thuis rustig een 10 a 12 km lopen. Laat maar even zitten die snelheid, gaat nu niet. Als alles goed gaat maandag dan weer een 25+km route. Dat lijkt me beter dan een snelle 10. (Die toch niet snel genoeg naar mijn zin zou gaan).

regen, regen en nog eens regen

Een training in de regen. Dan moet ik altijd een extra drempel over, maar als ik eenmaal loop en nat ben, dan vind ik het niet erg meer. Zelfs wel een beetje leuk: door plassen stampen en onder de modder thuiskomen.

Op het programma: 10 keer 2 minuten, 1 minuut rust. Heel erg fijn gedaan, verbazend na mijn 18 km van gisteren dat ik met redelijk gemak 14 a 15 km per uur steeds liep.

Zojuist ook mijn tijd van de estafette-run van roden doorgekregen: 15.49. Niet zo heel snel, maar dat wist ik al. Toch lekker in de 15 minuten, haha. Want vlak voor de start vroeg een andere estafetteloper in het startvak wat voor tijd ik zou lopen, maar hij geloofde mij niet toen ik 15 minuten antwoordde. Hij startte 2 minuten voor mij, maar ik heb hem mooi wel ingehaald, en ik zag dat hij er ruim 18 minuten over had gedaan. Hihi. Van zulke dingen geniet ik wel....

pittige loop

Vrijdag kwam van lopen niks meer. Ik was moe en heel hard en lekker bezig met mijn scriptie, het kwam er gewoon niet van om te gaan lopen. Ik vond het beter om een rustdag te nemen.

Maar dan moet er een dag later, vandaag dus, wel gelopen worden, natuurlijk. Zeker als ik in het najaar een marathon wil doen en ook voor een snelle halve, kan het geen kwaad om wat kilometers te maken. Dus maar meteen 's morgens de deur uit gegaan voor een loop van 1 1/2 uur. Dat zou dan ongeveer 15 km zijn, leek mij.

Het ging lekker. Ik liep niet te langzaam, niet te snel, ongeveer marathontempo (ietsje langzamer misschien, bleek zonet). Alles ging prima en fijn, wel wat last van een zeurende spier en aan het eind een beetje moe, maar verder niks.

Zonet even gekeken hoeveel km het nou was: bijna 18! In iets meer dan 1,5 uur gelopen, dat maakt me zeer tevreden! Goed gedaan.

Onder douche wel weer wat last van de voet, hij was ook weer iets dik, maar ach, geen aandacht aan besteed. Op Corsica was dit alles veel erger en is het helemaal goed gegaan, dat zal nu ook wel weer. Nu voelt het alweer beter.

snelheid

Na de 28 van maandag, die trouwens verbazend makkelijk gingen - ik had in de laatste 5 km zomaar nog twee snellere stukken ingepast, op halve marathontempo - had ik dinsdag wel spierpijn in buik en liezen.  Maar dit was woensdag eigenlijk al over. De loopgroeptraining heb ik eens een keer overgeslagen, want ik ben al zo veel avonden weg, maar er moest natuurlijk wel gelopen worden. Min of meer heb ik in de tussentijd besloten om eerst wat snelle halves te gaan lopen, dus dan moet er op snelheid getraind gaan worden. Daarom (zelf bedacht) 4 keer 6 minuten snel in een loopje van totaal km of 11.

Ze gingen moeizaam, de eerste vooral. De 28 kms zaten nog in de benen. Maar ik heb het toch gedaan, dan maar in een ietsje minder hoog tempo.

Vandaag moest ik weer op de fiets naar Groningen. Ik had verwacht dat ik mijn benen nog wel zou voelen, maar nee, tot mijn verbazing ging het fietsen heel prima. Morgen weer lopen, ik weet nog niet wat ik dan zal doen. Tijd om een schema te vragen aan de trainer!

O ja, niks gevoeld aan de voet, nergens last van.

blessure is over?

Eigenlijk kan ik niet meer van een blessure spreken. Gisteren heb ik 28,5 km hardgelopen. Onderweg m'n voet nog wel gevoeld, maar vandaag: nergens meer last van. In de trainingen gaan de snelle stukken ook zonder veel problemen. Ik voel nog wel regelmatig pijn, maar daar hoef ik me dus niks van aan te trekken. Ik kan gewoon doorlopen, zonder consequenties. Dus dan heet het dat de blessure over is.

Dus... ga ik me maar richten op een marathon. Eindhoven of Amsterdam, wat zal het worden...

Of... zal ik eerst weer eens een snelle halve proberen. Weer eens een mooie 1.36 lopen. Dat is al heel lang geleden... En dan daarna doorgaan voor de marathon?

Run van Roden: het verslag

Na de hevige regen in de ochtend, werd het 's middags prachtig weer. Met mijn team van estafettelopers vertrokken we per fiets naar Roden. Startnummers ophalen, nog een hele tijd dralen en wachten, het wisselvak even bekijken, strategie bespreken: hoe gaan we zo effectief mogelijk wisselen. Waar is eigenlijk het lint dat we steeds moeten doorgeven? Op de valreep het lint weten te bemachtigen.

Als eerste liep mijn oudste dochter. De laatste kilometer liep ik met haar mee. Breed lachend, met twee duimen in de lucht kwam ze aanlopen en begon te versnellen! Met wel 15 km per uur finishte ze, ik moest mijn best doen om haar bij te houden.

Toen de jongste dochter: die keek wat moeilijk toen ik haar 1 km voor het einde ophaalde. Maar ook zij: een lange eindsprint, net zo snel als haar zus: heel mooi gelopen!

Toen de vriendin van mijn dochter: ook zij liep een prima ronde en gaf het lint door aan haar vader. Die liep, zoals verwacht heel snel zijn ronde en, vertelde hij later, hij had in de laatste kilometer alles eruit gegooid. Met een noodgang kwam hij het wisselvak ingerend, ik moest meteen hard van start om het lint over te pakken en toen begon ik aan mijn ronde.

Het ging niet best. Ik had al bij het inlopen gevoeld dat ik zware benen had. Ik had woensdag in de training 10 keer 1 minuut lekker hard gelopen, dat ging heel fijn, maar ja, nu moest ik dat bezuren. Na de snelle start moest ik zoeken naar het goede tempo. Dat had ik na 500 meter wel gevonden en toen moest ik dat zien vast te houden. Dat viel niet mee. Ik gooi het maar op het vochtige warme weer en de training van woensdag, maar mijn rondje ging niet zo snel als ik had gedacht en gewild. Jammer dan.

We hebben een heel leuke middag gehad met elkaar. Ik ben trots op mijn dochters, en op de twee andere teamleden. Mijn oudste dochter heeft de smaak zo te pakken gekregen dat ze wil gaan trainen voor een 10 km! Dat is helemaal geweldig, natuurlijk!

run van roden

Vanmiddag is die er dan: de Run Van Roden. Normaal deed ik altijd de halve marathon mee, maar vorig jaar was dat de 10 km vanwege zere enkel en dit jaar doe ik met mijn dochters + vriendin van dochter + haar vader mee aan de estafette. Fantastisch om met mijn dochters te lopen! Ik ben benieuwd wat het wordt.

Het weer zou vanmiddag iets beter zijn (geen regen), dus prima vooruitzichten voor een gezellige dag.

rustig gelopen

12 km op 9 a 10 km per uur. Lekker kalm aan met de loopgroep mee. Ging prima, nergens last van. Nog steeds marathonkriebels.

14 km

Vrijdagavond, na een drukke en volle dag, tussen de buien door, toch nog een dik uur gelopen.

Het begon wat stroef, want ik had wat veel gegeten, en dat zat me in de weg. Benen wilden ook niet echt, zeker door de snelle 3 kms van woensdag.

Maar na een half uur of drie kwartier ging het steeds beter en lekkerder. Ik liep een stevig tempo, ik schat 12 km/uur. Maar ik ben heel slecht in tempo's schatten, het kan ook 11 of 13 geweest zijn. Het ging zo goed, dat ik nog wat snellere stukken tussendoor gedaan heb. Gewoon snel naar een volgende boom of naar een kruising. Dat was pittig, maar fijn om te doen.

Voet doet het goed. Vandaag wel wat last, ook weer op een andere plek. Laat maar, geen aandacht aan geven.

O ja: die najaarsmarathon neemt steeds meer plaats in, in mijn hoofd. Eens kijken of ik het aantal kms per week langzaam wat kan opvoeren. Wat zou er dan gebeuren met die voet van mij?

en weer terug op aarde

Tja, zo droom je over een mooie marathon, natuurlijk in een PR-tijd gelopen en zo ben je een dag later weer terug op aarde.

Gisteren bij de loopgroeptraining ruim 3 km op halve marathontempo, kon ik eigenlijk nog niet goed volhouden. Helemaal logisch natuurlijk, ik heb een half jaar niet tot weinig getraind, ben pas eigenlijk een maand weer een beetje serieuzer aan het lopen. Maar ja, ik dacht ergens dat ik in een soort goede vorm verkeerde. Nou die vorm is er wel, alleen minder super dan ik in mijn hoofd had.

Geeft niks. Het was een mooie training, goed om te doen, ik ben er weer sterker van geworden. En de voet doet het heel erg goed: geen last, op klein beetje gezeur na, maar daar luister ik gewoon niet naar.

mooie droom

Voet heeft wel pijn gedaan, natuurlijk. Maar het is nu eigenlijk al weer over.

Toen ik vanmiddag in de auto naar huis reed vanuit mijn werk, dacht ik ineens dat als ik nu elke twee weken een duurloop doe, van steeds 3 a 4 km langer...., en dat gaat goed....., dan zou het zomaar kunnen dat een marathon in het najaar haalbaar is.......

Eindhoven?

Yes!

Zojuist de 20 km achter de rug. Eigenlijk 19,3 km, maar afgerond is het echt 20 km, natuurlijk. Op een heerlijk keuveltempo, gemiddeld net iets onder de 10 km per uur, want we deden er 2 uur en 5 minuten over. Het ging super. In aanmerking genomen dat dit mijn eerste 20 km was sinds december, en als ik goed nadenk, dan liep ik daarvoor ook al niet heel veel, dus is het wel langer dan een half jaar geleden dat ik zo ver had gelopen.

De benen vonden alles prima. Geen last van hamstrings of liezen of wat ook. De voet begon na een km of 8 te zeuren, maar door na elke afzet mijn voet te ontspannen, kon ik dat aardig onder controle houden. Nu doet de voet wel pijn, en het lijkt iets dik te zijn. Maar ach, dat boeit me eigenlijk niet. Op Corsica was dit alles nog vele graden erger en dat is allemaal zonder serieuze gevolgen gebleven, dus dat zal nu ook wel weer gebeuren.

Ik ben gewoon blij dat dit goed is gegaan. Ik ben verbaasd over mijn loopvermogen, dat niet echt veel lijkt te hebben ingeboet na zo lange tijd van niet tot weinig lopen. Op naar de marathon??????? (Nee, nee, nu niet te hard van stapel lopen...)

gespijbeld

Woensdag heel fijn en heel hard meegelopen met de loopgroep. Het ging allemaal prima, ik begon al te denken dat ik al weer terug was op mijn oude niveau en dat de blessure wel bijna/helemaal over was. Zo goed ging het. Ik liep gewoon als vanouds mee met het clubje mannen waar ik alle trainingen mee mee liep. En het kostte verbazingwekkend weinig moeite.

Maar natuurlijk, de volgende dag: mmmmm, niet zo'n fijn gevoel in de voet. Weer wat knakken en plotselinge pijnscheuten bij bepaalde bewegingen, die later weer weg zijn bij dezelfde beweging. Dus even geen hakschoenen meer aan en even niet zoveel lopen.

Gelukkig moest ik donderdag naar Groningen fietsen en vrijdag was ik ook de hele dag druk met werk enzo, dus niet gelopen. Vandaag, zaterdag gaat het al een stuk beter met de voet. De pijn is nagenoeg weer weg. Maar goed ook, want voor morgen staan er 20 kilometers gepland. Een heel eind, zover heb ik sinds december niet meer gelopen. Ben benieuwd hoe het gaat.....

Vandaag voor de zekerheid toch maar niet gelopen, maar een stukje gefietst, waar ik helemaal geen zin in had. Daarom kortte ik mijn tocht lekker met een half uur in, en van de geplande 75 minuten heb ik er 45 gedaan. Toen was ik het zat en was ik lekker weer thuis en had ik dus een half uur over. In dat halve uur deed ik toen heerlijk een dutje in de stoel, terwijl mijn man (op zijn verjaardag nog wel) voor ons kookte...

lekker bezig

Maandag toch nog even gelopen, 3 kwartier of zo. Ik was het niet van plan, maar ik had net ervoor mijn laptop boos dichtgeklapt omdat dingen niet lukten zoals ik het wilde. Toen heerlijk gelopen en met een fris hoofd de dag verder beleefd.

Vandaag voel ik mijn voet wel weer wat meer. Komt zeker omdat ik twee dagen achter elkaar heb hardgelopen.

even kort...

...want ik heb eigenlijk geen tijd. De hele middag in de tuin met SPSS bezig geweest. Heel moeilijk om het programma te laten doen wat ik wil, maar het lijkt toch te lukken... Hoera! (Voor niet-ingewijden: SPSS is een statistiekprogramma waarmee ik mijn analyses doe voor mijn afstudeerscriptie.)

Vanmorgen natuurlijk wel gelopen, met de loopgroep mee. Ondanks de warmte werd het mijn beste training sinds december. Nergens last van, gewoon keilekker en keihard gelopen. Kom ik nu in vorm? Na zo weinig training?

Ik overweeg haast om bij de run van Roden als eerste op de estafette te starten en dan door te lopen om een 10 km tijd neer te zetten....

ben heel druk

Het is deze weken errug druk. Veel leuke dingen komen op mij af. Ik geniet met volle teugen en het lopen gaat uitstekend.

Vanwege de warmte een paar keer 's avonds gelopen en gefietst. Ik wil nog steeds niet twee dagen achter elkaar hardlopen, vandaar dinsdag een dik uur gefietst. Dat voelde heel goed, en het was heerlijk en niet te warm omdat het avond was. Woensdag eerst weer naar Groningen gefietst en toen 's avonds nog met de loopgroep, een training in de duinen. Het werd een korte training omdat het begon te onweren, maar het was wel een hele leuke training: op en neer over kleine paadjes door het bos. Mijn voet knakte een keer flink, maar niks aan de hand. Op Corsica is dit ook heel vaak gebeurd, ik schrok er niet eens van.

Donderdag een hele volle en drukke dag, niet gelopen. Vrijdag met mijn dochter heel rustig een km of zes gelopen en toen nog 4 km snel erachteraan. Dat ging echt super! Vandaag wilde ik eigenlijk nog fietsen, maar 's middags was het te warm en de rest van de dag was ik heel druk met het schrijven van mijn afstudeerscriptie. Dat ding moet liefst voor eind juli klaar zijn. Zou moeten kunnen.

En omdat het zo goed gaat met de voet denk ik stiekem aan een marathon dit najaar..... Nou, eerst maar eens een halve. En nog eerster een 10 km, natuurlijk. Maar een wedstrijdje heb ik eigenlijk geen zin in. Dan wil ik eerst trainen voor een goede tijd, en daar heb ik ook geen zin in. En ben ik nu te druk voor. Dus laat ik maar gewoon ontspannen verder trainen, dat bevalt me trouwens uitstekend.

voet goed, maar de rest....

Vrijdagavond, het was lekker weer, ik had een vrije dag, dus hup, hollen. Een rondje van een km of 8 of 9. Het begon prima. Ik liep op een aardig tempo, zeker 12 km per uur. Eigenlijk iets te hard, maar ja, dit tempo loop ik min of meer automatisch.

Na een tijdje, zeg maar na 3 km, begonnen de benen te protesteren. De hamstrings deden bij elke stap pijn, steeds als ik ze aantrok. Een km of 2 verder begon ik ook mijn liezen te voelen en nog wat later alle andere spieren tussen middel en knie. Alleen de voet voelde ik nauwelijks: die deed het goed. Ik heb mijn hevig protesterende benen stevig toegesproken, dat ik nog veel meer duurlopen ging doen. Want ze moeten er maar weer aan wennen.

Vandaag, zondag, weer een duurloop, nu op ongeveer mijn oude marathontrainingstempo, hartslagmeter om, die mocht niet boven de 145 komen, en liever onder de 140 blijven. Maar dat laatste lukt me nooit, en nu dus ook niet. Door steeds op de HF-meter te kijken lukte het om onder de 150 te blijven. Dat onder de 145 niet lukte, wijt ik maar aan de warmte.

Totaal liep ik, denk ik 13 km, op 10 a 11 km per uur. Een nieuw- post-blessure-record! De voet deed het prima, en de rest van mijn benen ook. De toespraak en dreigen met nog veel meer duurlopen had blijkbaar geholpen.

Om verdere verkorting van hamstrings, liezen en alle andere spieren te voorkomen, ga ik maar weer elke avond/een paar keer per week mijn benen rekken. Stom en vervelend werk, maar ja, wel nodig....

handschoenen aan!

Het is toch echt mei, maar wat is het koud. Toen ik 's  middags naar Groningen fietste had ik al last van koude handen. En toen ik 's avonds er weer uit moest om te gaan hardlopen, was het natuurlijk nog kouder. Ik had bijna mijn dikke winterloopbroek weer gepakt, maar ja, die had ik net schoon gewassen weer achterin de kast opgeruimd. Zonde om die nu weer te gebruiken. En het is mei, dus zoo koud zal het wel niet zijn...

Wel dus. In een vlaag van verstandsverbijstering pakte ik bij het weggaan een paar handschoentjes mee. En zelfs met die handschoenen aan hield ik koude handen. Ze zijn de hele training niet uit geweest. Het is gewoon akelig koud weer.

Het hardlopen ging trouwens prima. Na de loopoefeningen, waarbij ik de helft niet meedeed omdat ik ze te belastend vond voor mijn voet, en ik dus stil moest staan en het heel koud kreeg (tja, dan had ik maar wat moeten dribbelen of zo), heb ik 10 keer 2 minuten hard gelopen. Dat korte snelle ging prima, alles zo tussen de 14 en 15 km per uur. De laatste paar 2-minuten gingen wel zwaarder, logisch, ik heb 5 maanden nauwelijks hardlopen. Zo bezien vind ik het wonderlijk dat ik deze snelheden nog vrij makkelijk haal.

Nu, de volgende morgen, voelt de voet goed. Hij doet wel pijn, echt pijnvrij is ie eigenlijk nooit, maar ondanks dat kan hij wel een hoop belasting aan. De pijn wordt niet steeds erger, maar de belasting zo stilaan wel steeds groter. Prima dus.

Puf en hijg

Zo makkelijk als het woensdag ging, zo zwaar vond ik het nu. Een rondje op het parcours van de Run van Roden op halvemarathontempo ging nog net, maar ik moest er niet aan denken om er zes te doen. Maar goed, ik had dan ook nauwelijks getraind, de afgelopen maand.

Omdat ik vrijdag en zaterdag nogal veel gelopen had op mijn shape-up-schoenen (dat zijn van die schoenen met een bolle zool, waar je heel lekker op kunt lopen, maar wat wel je voetspieren belast), begon ik de training vanmorgen met pijn. Maar hoera, de pijn werd onder het lopen minder, is niet helemaal weggeweest, maar ik kon toch gewoon doorlopen. Ik denk dan maar aan Corsica, waar ik ook met pijn gewoon ben doorgelopen, en dat ging uiteindelijk ook, dus geef ik maar net te snel toe aan de pijn.

Ik begin er ook meer en meer van overtuigd te raken dat de voetpijn te maken heeft met een spier. Maar ik snap niet dat noch de huisarts, noch de sportarts het daar over gehad heeft.

lekker hard gelopen

Woensdag was het weer tijd voor een loopgroeptraining. Ik was vier weken niet geweest, ik had mijn voet willen sparen en vorige week was ik op vakantie. Maar nu had ik er wel weer zin in. Ondanks dat ik ook al naar Groningen had gefietst.

Het lopen ging prima. Ik heb op mijn halvemarathontempo gelopen, ongeveer 4.30 minuut per kilometer en dat voelde goed. De eerste rondjes gingen makkelijk. Ik kon merken dat ik kracht heb opgedaan op mijn vakantie. Logisch, ik heb zes dagen lopen sjouwen door de bergen met 14 kg op mijn rug. Maar de laatste rondjes gingen wel ietsje moeilijker. Duurvermogen op snelheid is duidelijk verminderd.

Ik kreeg van de trainer het advies om vooral korte stukken te trainen, en dan wel op tempo. Misschien is dat wel wat, de belasting voor mijn voet is dan minder dan bij lange, langzamere stukken. Maar ja, ik vind langere afstanden wel heel leuk....

De voet deed het goed. Ik voelde hem wel, vooral aan het eind. Maar ja, op Corsica heeft hij ook veel pijn gedaan, maar kon ik toch door blijven lopen, zonder dat het erger werd. Dus ik trek me maar niet al te veel aan van dat beetje pijn. Alleen in de gaten houden dat het niet gaandeweg verslechtert.

Corsica

Gisteravond laat teruggekomen van mijn vakantie op Corsica. De tocht was iets heftiger dan ik vantevoren dacht. We hebben met handen en voeten tegen rotsen opgeklauterd en er ook weer af. Dat laatste was echt spannend en eng.

De voet heeft alles meegemaakt. Hij deed wel pijn, maar de pijn werd niet steeds erger en was met ibuprofen goed te onderdrukken. Al met al lijkt de kwaal toch wel te genezen. Heb nu ook weinig last van mijn voet.

niet hardlopen

Vandaag maar weer gefietst, naar Groningen, daar moest ik namelijk toch heen om les te geven. Het ging heerlijk, 't was mooi weer, niet al te veel wind.

Ik mis het lopen niet echt meer. Een paar weken geleden was ik nog zo blij dat ik weer met de loopgroep kon meedoen, nu heb ik al twee keer gespijbeld, en ik vind het niet eens erg??? Wat is er aan de hand?? Hoe kan dit?

Vanavond ga ik ook niet meetrainen met de loopgroep. Ik heb al gefietst en ik wil mijn voet sparen voor de Corsica-wandeltocht. Ik denk dat ik daar wel twee a vier dagen mee kan lopen en hoe het dan verder moet, dat zie ik daar dan wel. Het is daar in elk geval lekker weer, dus als ik mijn looptocht moet staken, dan moet ik maar aan het strand gaan liggen. Niet heel erg erg, gelukkig.

nergens zin in

Dus maar een klein stukje gefietst. Het rondje van dik een uur/bijna anderhalf uur wat ik de laatste weken telkens fiets. Meer had ik geen zin in. Lopen ook niet, ik wil m'n voet rust geven, zodat ie optimaal is straks op Corsica.

gaat weer wat beter

Het gaat weer wat beter, logisch want ik loop veel minder. Maar desalniettemin liep ik donderdag toch 3 keer 8 minuten en nog een keer 4 minuten op een behoorlijk tempo. De voet hield zich goed, ik voelde wel iets op het eind, maar verder geen last meer gehad.

En vandaag heb ik van 7 tot 1 de hele tijd gelopen en gestaan op de rommelmarkt van de school waar ik werk, zonder een centje pijn. Das dus goed nieuws.

Over een week zit ik al op Corsica. Ik heb weer een heel erg klein beetje hoop gekregen dat ik daar misschien twee dagen mee kan lopen, de rest zie ik dan wel.

Het lopen van donderdag ging trouwens he-le-maal niet soepel. Fietsen doe ik ook niet erg veel meer. Ik heb er geen zin in en ik ben druk met afstuderen, bijles geven en de administratie doen van mijn onderwijsburootje. En Corsica voorbereiden natuurlijk.

Ik vermaak me prima.

toch even lopen

Ik heb drie keer acht minuten rustig gelopen, met telkens twee minuten wandelpauze tussendoor. Dat ging goed, maar nu, 's avonds, voel ik toch weer knakken. Geen pijn, maar als het veel knakt, gaat het vanzelf pijn doen. Er loopt gewoon iets niet soepel in die voet.

Ik begin er erg van te balen. Dat ik ook niet kan (berg)wandelen vind ik heel heel erg. En omdat de sportarts niet een oorzaak heeft kunnen vinden, heb ik ook geen idee of en wanneer het over zal gaan.

wat een heerlijke fietstocht

Na twee dagen voornamelijk binnenzitten, snakte ik naar beweging in de buitenlucht. Dus zaterdagmorgen op de fiets gestapt. Lopen had ik geen zin in, de voet doet nog steeds pijn, ik wil het ook niet verder forceren, ik neem liever nu extra rust, om optimaal pijnvrij te zijn als ik straks op Corsica moet lopen.

Het fietsen was heerlijk. Na de twee rustdagen stonden alle spieren op scherp, ik kon dan ook stevig doortrappen en hield een flink tempo aan. Na 75 minuten was ik weer thuis, met vermoeide benen en lekker gezweet. Onderweg genoten van het prachtige weer en van de complimenten van de postbode die me eerst in Roden had zien rijden en een half uur later een end verderop weer. Leuk!

Daarna het konijnenhok gerepareerd samen met mijn vader. De konijnen hadden een gat ontdekt in hun ren en hadden in korte tijd al een flink hol gegraven. Helaas voor de konijnen: dat kan nu niet meer.

sombere gedachten

Vandaag gefietst. Met tegenzin begonnen, erge tegenzin. Ik wil helemaal niet fietsen. Ik wil lopen. Maar de voet doet  nog te pijn. Het gaat nu een stuk minder goed, en ik vraag me echt, echt af of ik er goed aan doe om over 2 1/2 week een wandeltocht op Corsica te gaan lopen. Het gaat waarschijnlijk niet goed en ik zie nu al op tegen de pijn die me daar te wachten staat op lange afdalingen. Denk ik.

En de sportarts weet ook niet wat het is. Hoe moet het dan overgaan? Als ik mijn voet beweeg en ik druk op de pijnlijke plek dan kraakt het daar. Aan de andere voet is dat niet zo. Zelfs onder het fietsen deed mijn voet vandaag pijn.

Na afloop van de fietstocht was ik toch wel weer blij en mijn hoofdpijn verdwenen. Ik heb inderdaad een haat-liefde verhouding met mijn fiets.

Toen ineens werd het mooi weer en ging de zon schijnen. En ik zag dat mijn bijlesbedrijfje momenteel loopt als een trein. Al 8 aanmeldingen, hoera!

En zo sluit ik dit stukje dan toch nog een beetje positief af.

hele middag pijn

Vanmiddag in de tuin gewerkt. Mijn voet deed de hele middag pijn. Het lijkt wel een spierenkwestie te zijn. Of denk ik dat maar? Sommige bewegingen doen pijn, en de pijn zit op een bepaald punt. De sportarts heeft daar niks over gezegd....

Over drie weken ga ik een rugzaktrektocht lopen, met veel bepakking. Ik heb er nu een hard hoofd in dat dat gaat lukken. Ik overweeg om de komende drie weken helemaal niet meer, of op zijn minst bijna helemaal niet meer te gaan hardlopen. Zodat de voet gelegenheid krijgt om goed te herstellen. De afgelopen week (twee weken) heb ik blijkbaar teveel gedaan.

Balen, maar ja: eigen schuld, te hard van stapel gelopen.

weer een stap terug

Na twee rustdagen (donderdag nog wel gefietst), dacht ik dat ik vandaag wel weer een 8 km zou kunnen lopen. Nou dat ging dus niet. Na 5 km begon de pijn. Ik heb wel doorgelopen, maar of dat verstandig was....

Thuis heb ik wat voetspieren gemasseerd. Ik had even het idee dat er wat spieren verkrampt waren... Omdat bepaalde bewegingen pijn doen, en omdat het lijkt of de spier niet helemaal lekker beweegt. Het masseren leek zowaar wat te helpen...

Maar goed, ik moet geduld hebben, en kortere stukken lopen. Dit is duidelijk nog teveel.

9 km gelopen

Nadat ik zondag de duurloop van 10 km had afgebroken wegens te veel pijn aan de voet, had ik twee dagen rust genomen. Ook niet gefietst, ik had er geen zin in. Gisteren was het woensdag, en dus loopgroeptraining. Vorige week had ik bedacht dat ik wel weer met de gevorderdengroep kon meedoen, maar daar was ik over gaan twijfelen omdat ik best nog wel pijn had. Ook woensdag voelde het nog niet helemaal fijn.

Maar dan denk ik steeds aan de woorden van de sportarts: "er is niks stuk, ook al ga je soms iets te ver, dat geeft niet, je kan er niet iets mee beschadigen." Dus toch gewoon maar meedoen met de gevorderden, als het teveel pijn ging doen, dan kon ik ook gewoon stoppen en naar huis gaan.

Zo'n beetje het eerste wat de trainer zei was: "Het wordt vandaag een lange training." "Nou, ook lekker, ik moet juist niet te lang lopen," dacht ik. "Laat ik maar gewoon beginnen en heeeeel rustig aan doen, dan zie ik het wel.". En het ging goed. De voet heeft het alle 8,7,6,5,4,3,2,1 minuten goed gedaan, ik liep lekker achteraan, toch nog bijna 12 km/uur. Helemaal aan het eind begon de voet wel te zeuren, maar toen kon ik ook stoppen.

En zo liep ik een nieuw PR: bijna 9 km gelopen, en ook nog op een vlot tempo!
Het gaat nog steeds goed!

Vandaag voel ik wel weer wat meer pijn. Maar vandaag en morgen heb ik rust, dus dan is dat zaterdag wel weer over, en kan ik dan weer een stukje lopen, misschien wel met wat snellere minuten erin?

een off-topic bericht

Kijk eens even naar rechts, onder het kopje "links". Zie je daar 'Atalante bijles' staan? Ik heb nu mijn website in de lucht! Er moet nog veel aan gedaan worden, hij is nog lang niet af, maar hij is er!.

Donderdag ga ik naar de kamer van koophandel om me in te schrijven: Spannend!!! Het wordt echt allemaal....

En ik ben wel heel trots hoor!!!!

duidelijk teveel gedaan

Vandaag had ik afgesproken 10 km te gaan lopen met J en M. Maar gisteren deed mijn voet toch wel erg pijn, dus ik twijfelde of ik het wel moest doen. Maar vanmorgen voelde het toch beter. Ik bedacht dus maar dat ik het gewoon zou proberen, waarschijnlijk zou het niet goed gaan, dan kon ik wel ergens afhaken en naar huis wandelen. J en M zouden geen hoog tempo lopen, prima dus.

Zoals ik al verwachtte, gebeurde het ook. Na 13 minuten meelopen begon de pijn. Ik ben teruggekeerd en half wandelend, half heel erg langzaam lopend naar huis gegaan. Dit is de prijs die ik moet betalen voor een snelle training op woensdag, een hele dag lopen op donderdag en dan vrijdag nog 6 km hardlopen. Dat is duidelijk teveel voor mijn voet.

Eenmaal thuis de fiets gepakt en nog dik een uur gefietst, misschien wel 1 1/2 uur, ik weet het niet precies. Ik voelde me slecht op de fiets: te weinig gegeten, of ik word ziek. Man en zoon zijn allebei een hele week ziek thuis geweest, vandaar dat ik dat denk. Die voet doet trouwens nog steeds behoorlijk pijn, wanneer zou dat weer verbeteren? Afwachten maar.

mmmm, pijn

Vrijdagavond zat ik al lekker op de bank, moe na een week van veel werken. Ik zei net tegen mijn man dat ik eigenlijk nog moest gaan hardlopen, maar dat ik dat maar lekker niet deed. Toen begon het te kriebelen. Een klein stemmetje zei dat ik zou opknappen als ik nu nog even zou gaan hardlopen. Dat mijn volle en moeie hoofd weer leeg zou worden van wat gehol. Het kon nog net, een half uur was genoeg....

Dus ik sprong op en zei dat ik me bedacht had en toch nog eeeeven ging lopen. Keek hij nou teleurgesteld?

Het lopen ging fijn. Het motregende een heel klein beetje, dat was geen probleem. Uiteindelijk heb ik ruim 6 km hardgelopen. De voet ging toen nog goed.....

Nu, de volgende dag: oei! pijn! Toch iets teveel gedaan. En morgen zou ik 10 km gaan lopen... Zou ik dat wel doen? Afwachten maar hoe het zich ontwikkelt....

hardgelopen

Woensdag naar de loopgroep. Alles voelde zo goed en ik had er veel zin in, ik voelde me heel sterk. Ik kon me gewoon niet inhouden en de sportarts had gezegd dat ik niks kon stukmaken, dus..... Ik heb mezelf gewoon uitgetest en heb de 8, 6, 4 minuten lekker hard gelopen. Wat voelde dat super! Wat is lopen toch een fijne sport, veel fijner toch wel dan fietsen. De voet deed het prima. Ik besloot dat dit meteen de laatste keer was dat ik met de beginnersloopgroep heb meegelopen, volgende week ga ik de gevorderden maar weer proberen.

De volgende dag moest ik op mijn werk de hele dag lopen en staan. 's Avonds was er een kijkavond voor de ouders en moest ik ook weer lopen en staan. Toen begon mijn voet wel weer op te spelen, maar okee, dat mag ook wel.

Vandaag is het vrijdag en voel ik eigenlijk niks meer. Goed he!!! Hoera, de blessure geneest plotseling heel snel, het kan bijna niet mooier!